Nα μη ξεχασω .. να γραφω να υπαρχω να θυμαμαι να ελπιζω να ζητω να διεκδικω ..
να μη ξεχασω.. να περιμενω σε αυτο τον δικο μου σταθμο τον ξεθωριαμενο στον χρονο..
Εσενα.. Εμενα .. το ονειρο..
να μη ξεχασω .. κυνηγαω τα απιαστα τα ακατορθωτα..
να μη ξεχασω..να ονειρευμαι..για ολα αυτα που γαμημενη Ζωη ποτε δεν θελησε ποτε να μου χαρισει..
να μη ξεχασω.. να πολεμαω και να ματωνω..
για ολα αυτα που ποτε η πουτανα η ζωη δεν με αφησε να κερδισω..
να μη ξεχασω.. να ψαχνω.. για ολα εκεινα τα χιλαδες δικα μου και δικα μας που μας κλεψανε....
να μη ξεχασω .. να ζητω συγνωμη.. για ολα τα λαθη μου...
να μη ξεχασω.. να γελω και να ζω...
Ε!
Μαγισσα μου...
Αποψε που πνιγομαι στην μοναξια θελω να σε δω στο ονειρο μου....
Να σου κρατω το χερι και να νιωθω την ανασα σου....
Αποψε θα κοιμηθω νωρις..
μηπως και σε συναντησω.....
Ε!
Μαγισσα μου..ειναι κατι βραδυα....
που ερχεσαι σιωπηλα... βαδιζοντας αργα και απελπισμενα..
εδω στο μισοσκοταδο που φυσαει πολυ απο τον αγερα..
ερχεσαι σαν φως στη παγωνια μου..
που δεν αγγιζεται και που δεν με ζεσταινει...
ποτε σου δε σε αγγιξα..
μονο με τα ματια μιλαμε εμεις και μεσα απο τα μικρα κυματα εκστασης..
που τις καρδιες μας αυτα γλυκα δονουν..
ουτε καν σε αγγιξα..
δεν θελω αυτη η μυσταγωγικη συνομιλια που εχουμε να χαθει...
και ας χαμογελουν τα χειλη μου απο εντονες στιγμες αγαπης που με γεμιζουν..
και ας θελω να γευτω αυτα που δεν εχεις δωσει σε αλλους..
για αυτο ποτε σου..
δε σε αγγιξα..
Ε!
Ιδου εγω ο απλος ανθρωπος σταυρωμενος αποψε παλι να ειμαι..
με τα καρφια των λεξεων πανω απο τα τετραδια μου...
εγω ο φτωχος ανθρωπος να σε ικετευω..
οπως ικετευουν οι χριστιανοι..
τον αρτων ημων το επιουσιουν..
τρεμω καθε φορα που γραφω το ονομα σου..
Μαγισσα..
τρεμω σαν τον ποιητη που τρεμη μην χασει τη λεξη που ανακαλυψε...
Ναυαγισμενα τα ονειρα μου ειναι..
και ο καημος μου δεν εφυγε ποτε..
ισως τη μοιρα μου δεν μπορεσα να την αλλαξω..
κρατω ομως για παντα τη θυμηση σου..
το στηθος μου που μου καρφωσες το μαχαιρι σου ακομη σε ποθει..
μια αγκαλια μεγαλη ηταν η ευτυχια μου..
με ποναει ακομη η αδικη φυγη σου..
και σου ψιθυριζω γιατι?...
Ε!
Xριστουγεννα ανημερα στη γιορτη μου και αγρια χαραματα πηγα στο αγαπημενο μου μοναστηρι να εκκλησιαστω..
αλλιως δε θα τη γλιτωνα τη γρινια της μανας μου με τιποτα..
πολυ ομορφα ηταν χωρις κοσμο μεσα υπεροχη θεια κατανυξη γλυκια ευωδια απο το λιβανι θα τη θυμαμαι παντα..
στο διαταυτα..
Μεσα στη φθορα και την εγκαταλειψη αξιων και θεσμων που ζουμε..
φευγοντας απο την εκλησια και απο τον πνευματικο μου γεροντα ενοιωσα αλλος ανθρωπος..
ενοιωσα μεσα μου πως ακομη υπαρχει ελπιδα..
πιστευω πως ο ανθρωπος που πιστευει μεσα του μπορει να ελπιζει πρωτα πρωτα και να ειναι ευτυχης..
για μενα κοντα στο Χριστο παντα βρισκει ανακουφιση ο πονος μου συντροφια η μοναξια μου..
δυναμη η αδυναμια μου και σαγηνευει η θλιψη μου που ζω μονος μου..
τετοιες στιγμες φευγοντας απο το μοναστηρι ειχα την επιθυμια να φωναξω δυνατα..
αγιε χριστε μου ευλογα μας ολους μας..
και βοηθα να ειμαστε αξιοι της χαριτος σου και της αγιας αγαπης σου...
και να ειμαι καλα να ερθω και του χρονου να σου εκκλησιαστω..
Ε!
