ναι δειλος ειμαι που δεν καρφωσα στο στηθος μου ενα μαχαιρι..
να σκοτωσω το ονειρο αυτο που ελεγες τοτε..
και ναμαι τωρα..
μονος μου να πονω...
θλιψη και μοναξια παντου..
να σε ψαχνω ακομη μεσα εδω στο σκοταδι..
να δω τα ματια σου το ομορφο χαμογελο σου..
αυτα που φωτιζαν τοτε την ελπιδα μου..
ναι ναμαι τωρα αχαριστη..
με κυρτωμενες μου της πλατες απο τον πονο..
και της σκεψεις μου χαμενες να ειναι..
να μετρω της ρυτιδες της ζωης μου που με σημαδεψαν..
να μετρω της πληγες της ψυχης μου που τρεχουν ασταματητα..
για σενα αχαριστη......
Ε!
