Χριστος Ανεστη...

κοντοβελονια σημερα σημερα το Χριστος Ανεστη...
κοντοβελονια και τα χερια στους ωμους στους ανθρωπους..
σημερα τα φιλιά κερνιουνται σαν νερακι στα μαγουλα και στα χειλη ...
τα δωρεαν αξιζουν περισσοτερο...
σημερα μερα αγαπης...
και το Χριστος Ανεστη μεταδιδει μεταξωτο δεσιμο αγαπης και αλληλεγυης...
εκρηξη αγαπης σημερα με το Χριστος Ανεστη που απλωνεται παντου...
οι ευχες ολων σημερα ειναι λικνισμα χειλιων που γινεται ποταμος και παρασυρει το κοσμο σε μερα αγαπης...
και μακρυα απο τη θολουρα της ζωης...
Χρονια πολλα...
Χριστος Ανεστη...
Καλημερα...

σχωραμε ημαρτον τον αμαρτωλο...

Σημερον κρεμαται επι ξυλου ο εν υδασι την γην κρεμασας...
Χριστε μου σημερα απο το πρωι ειμαι κοντα σου εδω στην εικονα σου τη σεπτη που εχω...
σε κοιτω με πονο στη ψυχη μου πανω στο σταυρο εκει στο γολγοθα σου...
πονεμενος με σπασμενα τα φτερα μου ειμαι και γω και κοντα σου σημερα ψαχνω λιγη γαληνη να βρω...
απο τα παθη σου τα σεπτα..
με κλαμα μεσα μου κοιταζω την εικονα σου και βλεπω τη σταυρωση σου...
βλεπω την ανασταση σου...
περιμενοντας και εγω σιωπηλα την δικη μου ανασταση να ερθει που μονο εσυ γνωριζεις το πότε...
σημερα ομως προσκυνω τα παθη σου Χριστέ μου και εγω αμαρτωλος ειμαι αφου σε προδωσα σε πονεσα....
Χριστε μου το βραδυ θα ακουσω τη καμπανα να κτυπα πενθιμα για σενα....
αποψε θα ερθω στην εκκλησια σου σε μια γωνια σιωπηλος να καθησω και στο τελος να σε προσκυνησω και να σου πω...
Χριστε μου σχωραμε ημαρτον και μενα τον αμαρτωλο....

Ε!

μανα μη κλαις...

βουβη η οψη της σημερινης ημερας..
χλωμα συννεφα αγκαλιαζουν εδω πανω που ειμαι τον γιαννιωτικο ουρανο..
καπου καπου φαινονται ανταυγειες ηλιου..
θεια μεγαλη εβδομαδα..
ανθισμενα τα φυλλα στα δενδρα μια παλια γοητεια στα πινελα...
παντοκρατορα ζωγραφου..
και εσυ καλη μου φιλη καθεσαι καπου στα κρυφα και διαβαζεις εμενα , την αναδρομη και διαδρομη ενος αδικημενου αγνωστο γνωστο σου φιλο..
προσπαθησα ολο αυτο το καιρο να ποτισω τη γλαστρα της αγαπης με ομορφες σκεψεις σε μια υπεροχη για μενα κατανυχτικη παρεα αγαπης..
στο ματαιο τουτο κοσμο..
ξεκινω πρωι τη μερα μου με ενα νεροζουμι καφε στο χερι μου..
και αδιαφοροντας το τη θα βρω μπροστα μου εδω μεσα κανω βολτα στο προαυλιο..
και με πιστη στο θεο και ελπιδα να προστατευσω οσο μπορω τον εαυτο μου..
σκεφτομαι χωρις καλες γνωσεις αλλα με αγαπη και σιωπηλος περιμενω την πολυποθητη ελευθερια μου....
με μεγαλη πιστη στο θεο με αγαπη και ολα αυτα που ενοιωσα εδω μεσα πικρα πονο μοναξια ξυλο αδικια τα σβηνω στο ηλιοβασιλεμα της μερας..
και χαρουμενος πολλους αγαπησα κανεναν δεν εμισησα ολους τους συγχωρεσα..
σας ζητω με συγκινησι αφηστε καπου ενα ποτηρι να με περιμενει πνευματικα στη παρεα σας για να γιορτασω και γω την χαρμοσυνη αποφυλακιση μου την ημερα που ερχετε...
μερες που ειναι και που ολοι περιμενουμε την ανασταση του θεανθρωπου ...
κλαιγοντας περιμενω τη λυτρωση μου και προσευχοντας κρυφα ταπεινα κατω απο την εικονα του καθε νυχτα και μερα μονος στο κελι μου...
προσευχομαι για την αδικη μοιρα μου και τα λαθη που εχω κανει...
και αν καποιους στεναχωρισα ζητω να νε συγχωρεσουν και ολους σας συγχωρω και ας με πικραναν στη ζωη μου..
ακομη και τον θεο μου τον εχω συγχωρεσει για την αδικια του...
ξερω σας κουρασα αλλα αποψε τα χειλη μου φιλησαν την πενα και αυτη αρχισε να τρεχει να γραφει λιγες νωπες σχεψεις..
Και εσυ γλυκια μου μανα μην κλαις αλλο δε κανει σκουπισε τα δακρυα σου..
και τη κυριακη μερα αγαπης που ειναι στρωσε το καλο σου τραπεζομαντηλο και βαλε ενα αδειο ποτηρι διπλα σου για μενα..
οι μερες περνανε γρηγορα και θα ειμαι κοντα σου συντομα..
γλυκια μου μανα φιλω το γραμμα αυτο και ειναι σαν να φιλω τα χερια σου...
και σου φωναζω μεσα απο δω που ειμαι κλεισμενος...
συγνωμη μανααα...
και μανα μη κλαις....
Ε!

το τροπαριο μου σαν της κασσιανης...

το τροπαριο μου σαν της κασσιανης...
Χριστέ μου εγω που αμαρτησα πολυ στη ζωη μου....
σερνω τωρα τον πονο μου πανω στα ιχνη απο τα βηματα σου...
γνωριζεις πως ειμαι φτωχος και ανεργος και ουτε λιγα λουλουδια δροσερα δε μπορω να σου φερω στην εκκλησια στον επιταφιο σου...
με τυλιγει η πικρα η μοναξια ο πονος καθε μερα ...
και αυτη η μεγαλη ανεργια που εχω με ματωνει με κανει να βριζω...
και ο ποθος η ελξη της αμαρτιας το ασιγαστο παθος μου με τραβα οπως την πετρα στο βυθο...
Ημαρτων σχωραμε και ακου τον αναστεναγμο της δικης μου καρδιας...
Χριστέ μου δεξου αποψε τα δακρυα μου και θερμα σε παρακαλω σημερα σαν την μοναχή κασσιανη...
ασε με να σου φιλησω τα ποδια και με τα δακρυα μου τα καυτα να στα ξεπλυνω....
και με τα γριζα μαλλια της κεφαλης μου μετα να στα στεγνωσω....
εσυ Χριστέ μου που το ελεος σου ειναι αμετρητο...
συγχωρα Χριστέ μου τους φιλους και τους γνωστους μου που δεν με περνουν για δουλεια ...
αποψε μονος σιωπηλα ταπεινωτικα πεφτω μπροστα στην αγια εικονα σου στα γονατα για ενα προσκυνημα συντριβης....
να αφοσιωθω απερισπαστα στη προσευχη για σενα τρεμοντας απο φοβο και αγγαλιαση...
σαν της μοναχής κασσιανης που ειναι σημερα...
και ελεησον μου κατα το μεγα ελεος σου....
Ε!