Ο ΦΟΒΟΣ ΜΟΥ..

ΜΙΚΡΗ  ΚΑΛΗ ΜΟΥ ΦΙΛΗ..

ΕΛΑ  ΝΑ  ΑΝΤΑΛΑΞΟΥΜΕ  ΚΟΡΜΙ  ΚΑΙ  ΜΟΝΑΞΙΑ.

ΝΑ ΣΟΥ ΔΩΣΩ  ΑΠΟΓΝΩΣΗ  ΠΟΥ ΕΧΩ  ΕΔΩ ΜΕΣΑ..

ΝΑ  ΜΗΝ ΕΙΣΑΙ  ΤΟΣΟ   ΚΑΚΗ..

ΝΑ  ΜΟΥ  ΔΩΣΕΙΣ  ΔΥΝΑΜΗ..

ΝΑ  ΜΗΝ ΕΙΜΑΙ ΤΟΣΟ   ΠΕΣΜΕΝΟΣ ΣΤΗ ΜΟΝΑΞΙΑ  ΜΟΥ..

ΝΑ  ΣΟΥ ΔΩΣΩ  ΣΥΝΤΡΙΒΗ  ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΣΑΙ   ΔΥΝΑΤΗ..

ΝΑ ΜΟΥ ΔΩΣΕΙΣ  ΦΩΤΙΑ...

ΝΑ  ΜΗΝ  ΚΡΥΩΝΩ.

ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΝΑ ΠΕΣΩ  ΤΑΠΕΙΝΑ  ΣΤΑ ΠΟΔΙΑ ΣΟΥ..

ΓΙΑ ΝΑ  ΜΑΘΕΙΣ  ΠΙΑ..

ΝΑ ΜΗΝ  ΜΕ  ΚΛΩΤΣΑΣ....

ΜΙΚΡΗ ΚΑΛΗ ΜΟΥ ΦΙΛΗ..

ΔΕΝ  ΜΕΤΑΝΟΙΩΝΩ  ΓΙΑ ΤΙΣ ΣΤΙΓΜΕΣ  ΠΟΥ ΥΠΟΦΕΡΑ..

ΦΕΡΩ  ΤΗΣ ΠΛΗΓΕΣ ΜΟΥ  ΑΠΟ ΤΟ ΚΟΡΜΙ ΜΟΥ..

ΚΑΙ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ  ΣΑΝ  ΜΕΤΑΛΛΙΑ

ΞΕΡΩ  ΟΤΙ ΤΟ ΤΙΜΗΜΑ  ΤΗΣ  ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ  ΜΟΥ.

ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ  ΥΨΗΛΟ..

ΟΣΟ ΚΑΙ ΤΟ ΤΙΜΗΜΑ  ΤΗΣ  ΣΚΛΑΒΙΑΣ ΜΟΥ..

Η ΜΟΝΗ ΔΙΑΦΟΡΑ  ΝΟΜΙΖΩ ΕΙΝΑΙ.

ΟΤΙ  ΤΟ ΠΡΩΤΟ  ΠΛΗΡΩΝΕΤΑΙ..

ΕΥΧΑΡΙΣΤΑ  ΚΑΙ ΜΕ  ΧΑΜΟΓΕΛΟ..

ΑΚΟΜΑ  ΚΑΙ ΑΝ  ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΜΟΥ ΤΟ  

ΣΠΙΛΩΝΟΥΝ  ΔΑΚΡΥΑ

Ε!