ψυχουλα μου...
συχωρεσεμε ρηγισσα των ποθων μου και των λογισμων μου για την αδιακρισια που κανω γραφοντας σου.. εγω ενας φυλακισμενος φτωχος και ασημος σε μια κυρια σε μια θεα της ομορφιας και της καλοσυνης σου..
αν ηξερες το δραμα μου το εσωτερο ποσο θα με δικαιολογουσες...
πρεπει το μυστικο αυτο που σαν σαρακι την υπαρξη σου με κατατρωει να ειπωθει..
πρεπει το πεπλο αυτο της παραξενης αληθειας ντροπης και της ατολμιας να τραβηχτη..
ας πεταξουμε τη μασκα του μυστικου μας..
μη φοβασαι το αγνωστο και το μυστηριο..
ψυχουλα μου...
συχωρεσεμε που τολμω και σε αποκαλω ετσι χωρις να μου εχεις δωσει το δικαιωμα αυτο..
αλλα οταν η καρδια προσταζει πεσμου μπορει κανενας τιποτα να της αρνηθει..
φανηκες μια καλοκαιρινη μερα μπροστα μου σαν του ουρανου ολολαμπρο αστερι και φωτισες περιλαμπρα την βυθισμενη στο σκοταδι της ανυπαρξιας υπαρξι μου..
σε εκανα εικονα και σε εστησα ψηλα στο εικονοστασι μου διπλα στην αγια παναγια μου για να σε προσκυνω. οταν απο τον φοβο μου μην χαθεις αποτραβιεμαι στο μικρο μου κελι.. και κοιταζοντασε προσευχομαι..
ολο το ειναι μου ειναι αφιερωμενο σε σενα..
στη μαγεμενη σου μορφη στην καλωσυνη της ασπιλης ψυχης σου και στο ματιων σου ομορφο φεγγοβολημα.
οπου και αν παω εδω μεσα οπου και αν σταθω οτι και αν κανω παντα μπροστα μου σαν μια γλυκια οπτασια προβαλλει η φωτολουστη μορφη σου..
ψυχουλα μου... ονειρεμενη...
σε προσκυνω χιλιες φορες την ημερα και σε δοξαζω που βρεθηκες σαν αγγελος παρηγοριας σαν δροσερο ανοιξιατικο αγερι στον δρομο μου τον αγκαθωμενο.. στο γριζο της ζωης μου...
μαγισσα που με τα φιλια των ματιων σου μου αλλαξες της ζωης μου το ρυθμο..
σου φιλω χιλιες φορες στα χερια για τα καλα σου λογια που μου εγραψες..
φως της ζωης μου.. δεξου σημερα τα ευχαριστω μου..!!!!
Ε!
για πια γραφεις τοσο ωραια δεν θα μου πεις. σε διαβαζω συνεχεια εχεις καιρο να γραψεις γιατι.
ΑπάντησηΔιαγραφή