- - -/- - -
φωτια μου..
δεν απομεινε τιποτα στο χωρο της καρδιας μας και στη ζηση μας..
η σιδερενια πορτα εδω εγινε σημαντρο σαν θανατικος εσπερινος.
τα ονειρα που φιαχναμε εφυγαν και ο χρονος τωρα δειχνει τις ρωγμες του κορμιου μου..
η νυχτα εδω ατελειωτη μακροσυρτη και εσυ δεν βρισκεσαι πουθενα..μητε στο φτερουγισματα των πουλιων μητε στο ονειρο μου..
ο αερας εξω μου προσφερει ακατανοητες συλλαβες.
ειναι η ωρα τις νυχτας που μονο λησμονια και σιωπη εδω υπαρχει..
εμειναν μονο το ονειρο μας και ο ερωτας να σκεφτομαι και το παθος μας..
ενα παθος καμινι.. μαυρη κολαση αμαρτιας η σκεψη μου για σενα που καταπινει την ψυχη μου..
τιποτα δεν εχει απομεινει εδω.
μονο η σκεψη μου αδεια σαν λεηλατημενη κιβωτο..σαν μια σελιδα σκονισμενη απο το τετραδιο μου.. ενα τετραδιο γεματο με την ιστορια μας..
μια θυμιση μονο που οσο παει ξεμακραινει.. σαν αερας..
φωτια μου τωρα η σιωπη εδω και η μοναξια μου απεραντη.
καθισμενος στο στενο μου κελι καθομαι και αναλογιζομαι τα χαμενα μου ονειρα και τοτε η παρουσια σου εισβαλλει σαν πυρινη φωτια..
πιστευω αλλιωτικα θα ησαν τα πραγματα αν ηθελες εσυ.
ομως εγω εδω να σφαδαζω απο τον πονο της ψυχης μου ακουγοντας τραγουδια και να σου τα αφιερωνο.
μονος μου να ακουω μονος μου να μιλαω.
σκορπω λιγη χαρα σε οτι εχει απομεινει στην πονεμενη μου καρδια. και τοτε φωτια μου προβαλλεις εσυ με τα καταμαβρα μαλλια σου ριγμενα στος ωμους σου..
θελω να σε κλεισω μεσα μου και η θλιψη της ατερμονης μοναξιας μου να σε ζωγραφισει αλλη μια ακομη φορα σαν φωτια που εισαι στην πιο τελεια και εκθαμθωτικη μορφη σου..
δεν θελω τα ονειρα μου να πανε χαμενα..
μπορει αυτα που σου γραφω και με τα τα δυο αστερια που βλεπω απο το μικρο μου παραθυρακι να μου φερουν την αισιοδοξια που ζητω..
για την ωρα νοιωθω περηφανος που ερχεσαι και μου μιλας εστω και ετσι ...
προσπαθω φωτια μου να δαμασω τον εαυτο μου για να μην σε πλησιασω και σε πληγωσω...
τωρα ενα μελωδικο τραγουδι σαν κραυγη λυπημενη ακουγεται και σκιζει τη νυχτα εδω πανω... το
αργησα .. να σε γνωρισω... αργησες.. και εσυ.. να ρθεις...
Ε!
φωτια μου..
δεν απομεινε τιποτα στο χωρο της καρδιας μας και στη ζηση μας..
η σιδερενια πορτα εδω εγινε σημαντρο σαν θανατικος εσπερινος.
τα ονειρα που φιαχναμε εφυγαν και ο χρονος τωρα δειχνει τις ρωγμες του κορμιου μου..
η νυχτα εδω ατελειωτη μακροσυρτη και εσυ δεν βρισκεσαι πουθενα..μητε στο φτερουγισματα των πουλιων μητε στο ονειρο μου..
ο αερας εξω μου προσφερει ακατανοητες συλλαβες.
ειναι η ωρα τις νυχτας που μονο λησμονια και σιωπη εδω υπαρχει..
εμειναν μονο το ονειρο μας και ο ερωτας να σκεφτομαι και το παθος μας..
ενα παθος καμινι.. μαυρη κολαση αμαρτιας η σκεψη μου για σενα που καταπινει την ψυχη μου..
τιποτα δεν εχει απομεινει εδω.
μονο η σκεψη μου αδεια σαν λεηλατημενη κιβωτο..σαν μια σελιδα σκονισμενη απο το τετραδιο μου.. ενα τετραδιο γεματο με την ιστορια μας..
μια θυμιση μονο που οσο παει ξεμακραινει.. σαν αερας..
φωτια μου τωρα η σιωπη εδω και η μοναξια μου απεραντη.
καθισμενος στο στενο μου κελι καθομαι και αναλογιζομαι τα χαμενα μου ονειρα και τοτε η παρουσια σου εισβαλλει σαν πυρινη φωτια..
πιστευω αλλιωτικα θα ησαν τα πραγματα αν ηθελες εσυ.
ομως εγω εδω να σφαδαζω απο τον πονο της ψυχης μου ακουγοντας τραγουδια και να σου τα αφιερωνο.
μονος μου να ακουω μονος μου να μιλαω.
σκορπω λιγη χαρα σε οτι εχει απομεινει στην πονεμενη μου καρδια. και τοτε φωτια μου προβαλλεις εσυ με τα καταμαβρα μαλλια σου ριγμενα στος ωμους σου..
θελω να σε κλεισω μεσα μου και η θλιψη της ατερμονης μοναξιας μου να σε ζωγραφισει αλλη μια ακομη φορα σαν φωτια που εισαι στην πιο τελεια και εκθαμθωτικη μορφη σου..
δεν θελω τα ονειρα μου να πανε χαμενα..
μπορει αυτα που σου γραφω και με τα τα δυο αστερια που βλεπω απο το μικρο μου παραθυρακι να μου φερουν την αισιοδοξια που ζητω..
για την ωρα νοιωθω περηφανος που ερχεσαι και μου μιλας εστω και ετσι ...
προσπαθω φωτια μου να δαμασω τον εαυτο μου για να μην σε πλησιασω και σε πληγωσω...
τωρα ενα μελωδικο τραγουδι σαν κραυγη λυπημενη ακουγεται και σκιζει τη νυχτα εδω πανω... το
αργησα .. να σε γνωρισω... αργησες.. και εσυ.. να ρθεις...
Ε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου