ε..ψιτ....

μαγισσα μου..
ε..ψιτ...
δεν γιατρευτηκε η πληγη μου..
ουτε μαγος ειμαι ουτε γιατρικο στα χερια μου κρατω για να γιατρευτω...
με κατηγορησες οτι ξεχνω τον πονο.. ποσες φορες πληγωσαμε βαθεια ο ενας τον αλλον..
ποσες φορες διαψεστηκαν οι προσδοκιες και οι ποθοι μας που πλαθαμε με επιμονη μεγαλη.
με κατηγορησες για απουσια μνημης   για τις στιγμες που προβαλλουμε εμπρος μας...
για τις στιγμες και υπομονες  που εξαντλουσαμε χτυπωντας εκει που αναβλυζει ο φοβος μας..
και ομως εγω δεν σε ξεχασα..
ουτε θα μπορουσα  μια που η δικη μου καρδια ...
με τις πληγες ειναι ακομα..
και ομως εγω δεν σε ξεχασα..
μα πιο πολυ σε θυμαμαι.. και τωρα εδω κλεισμενος μεσα στο προχωρημενο απογευμα  η καρδια μου σπαρταραει και καιει..
θυμαμαι που ερχοσουνα και δροσιζες το μικρο μου κελι με την παρουσια σου..
με τα ομορφα σου λογια..
αυτα θυμαμαι πιο πολυ  και αυτα κρατω απο εσενα.
και αυτα ακομη με κρατανε  και σου επιμενω ακομη και σου λεω..
δεν ειναι πλανη του νου μου..  και ουτε πλαθω σεναρια.
και τωρα που μονος μου παλι σου γραφω ειμαι αγρυπνος απο τις προσκλησεις  σου λυγιζω  απο τη σκεψη σου..
ειμαι φτωχος μα πλουσιος γινομαι οταν γραφω για σενα. 
ειμαι μικρος  μα τεραστιος γινομαι για να προστατευσω τα ονειρα σου..
ειμαι μονος μα σπαθι γινομαι πανετοιμος για να λογχισω οτι τολμα να αγγιξει  εσενα..
μαγισσα μου..
ε..ψιτ.. μην μου λες οτι σε ξεχασα...
Ε!