Δραπετευουν οι Αναρτησεις μου...

φιλοι μου... και φιλες μου..
χαιρομαι που οι αναρτησεις μου δραπετευουν μεσα απο εδω.
χαιρομαι που συγκλινουν οι ελπιδες μου στο αρχη και τελος της επιμονης πορειας μου..
παντα τωρα τα φωνηεντα της  ελευθεριας μου ειναι σημειο αναφορας .
και αν οι αναρτησεις μου δραπετευουν το ξερω ευδοκιμουν μεσα σε ονειρα.
και απευθυνονται σε σας φιλοι μου. .
σε σας τους ιεροφαντες..
εσεις που μονο ερχονται σε επαφη στις ψυχες σας δαβαζοντας με..
και αν το μελανο μου σημειο ειναι οτι ειμαι εδω...που ειμαι..
ζω αναμεσα σας ειμαι τυχερος..
και αν η μοναξια μου και η παγωνια με ποναει.
φουντωνει η νοσταλγια μου για την ελευθερια μου..
και αν ο χρονος μου κυλαει αδειος τα δακτυλα μου εδω να γραφουν..
τον σκοτωνω τον χρονο γραφοντας μονος μου..
και καθε αναρτηση μου διεχεει ενα φως παλλομενο που δεν σβηνει..
και αν κοιμαμαι στην παγωνια ονειρευομαι ψαχνοντας στα συννεφα να δω αν δραπετευσαν οι αναρτησεις μου..
και ειναι αληθεια δεν ειναι ονειρο δραπετευουν..
και αν ο ανεμος ο παγερος χωρις ανασα αγγιζει τους παγωμενος μου τοιχους εδω..
και αν ο χρονος μου κτυπαει σαν εκκρεμες αργος θλιβερος και συμπαγης..
δεν ειναι για μενα ο ηχος θανατου...
χαιρομαι που γραφω..
χαιρομαι που βλεπω τις αναρτησεις μου να δραπετευουν..
μεσα στο ασημολευκο χιονι μεσα στον  κοκκινο ηλιο..
και αν ολες μου οι αναρτησεις ειναι νοτισμενες με θλιψη και δακρυα ..
χαιρομαι που εσεις εκει εξω αγγιζετε τις χαρτινες λεξεις μου..
γιατι με ζωντανευται με την παρουσια σας.. ζωγραφιζοντας τα ονειρα μου..
τωρα ασημοχρυσες ολες οι αναρτησεις μου στο χειμωνιατικο τοπιο να μου θυμιζουν πως δεν ονειρευομαι..
εναι εκει εξω σε σας και δεν ποναω δεν κρυωνω δεν φοβαμαι.
μπορει να ειμαι θλιμμενος αλλα εχω τις αναρτησεις μου και σας.
και αποψε παλι που σας γραφω θα σκοτωσω τον φοβο μου για παντα.
γιατι ξερω καπου εκει εξω με διαβαζεται εσεις ..
και εσυ..