Η Ζωη μου σε Νοτες...

Καλη μου φιλη...
το σωμα μου αδικοδαρμενο ναυαγιο του πονου ειναι τοσο καιρο εδω μεσα..
εκαψε η φωτια να πυρωση το δακρυ μου και εγιναν τα ματια μου..
φλογισμενοι ουρανοι..
 σταματησε και η βροχη σημερα εξω να ξεπλυνη της πληγες μου που εχω ..
τωρα ο ιδρωτας μου ποταμος της ακαταπαυστης αγωνιας μου ειναι..
το στομα μου σιωπηλω ακελαηδητο αηδονι ειναι μερες τωρα..
και τα χειλη μου πικρομιλητοι βοριαδες..
η αγκαλια μου αδιαβατη ερημος ειναι που κρυβουν στο στηθος μου βουρκωμενες λεξεις μεσα μου..
τα ποδια μου σαν σιδερα θελειωμενα  ειναι εδω μεσα στα λασπονερα...
ο πονος μου μεσα μου μεγαλος και δεν μπορω ουτε να γραψω κατι πια..
φεγγαροδρεπανο η σιωπη μου και μου θεριζει την καρδια μου..
και τα ονειρα μου που εχω αδιακοπα κτυπιουνται μεσα στη σκεψη και στην καρδια μου..
οι σκεψεις μου μολυβδινες καμπανες ειναι πια.
και τελος μια σκια φιγουρα ειναι ο εαυτος μου που ποζαρει στο τοιχο εδω την νυχτα..
τη νυχτα της σιωπης της μοναξιας και της μεγαλης μου θλιψης...
αυτη ειναι η ζωη μου εδω γραμμενη σε νοτες..
Ε!