Η Βαρκα μας Θυμασαι...

Καλη μου φιλη..
απλωσα τις πληγωμενες μου φτερουγες των ονειρων μου..
εδω πανω στης ασημιες νυχτες μου..
και μονος μου επλεκα δικτυα προσμονης...
περιμενα να ερθεις..
και ηρθες..!
μονη σου και εσυ δεν ειχες τιποτα..
παρα μοναχα μια συννεφια στα ματια σου..
και μεσα στην καρδια σου ενα μελισσι απο ονειρα αφανερωτα..
και εγω δεν ειχα τιποτα μονο τη μοναξια μου..
αλλα και πεταλουδες μεσα στην καρδια μου..
και ηταν το πρωτο μας φιλι.!
φιλι ! με ενα χαδι αγνο..
θυμασαι..
που ανθισε το χαμογελο στα χειλη μας..
και οι μελισσες σου ξεχυθηκαν με μια βουη αισθησιακη εξω..
και οι δικες μου πεταλουδες χορευαν σε ενα χειμαρρο απο τραγουδια..
ενωσαμε τα λογια και τα χερια μας μεσα απο εδω
και κινησαμε μαζι..
να κατακτησουμε τα δικα μας ονειρα..
τωρα..?
σφραγισμενα  εσενα τα χειλη σου ειναι..
και εμενα και το χαμογελο μου μαζι μου και αυτο φυλακισμενο ειναι..
η απουσια σου και η σιωπη σου με μαστιγωνει..
και οι σκεψεις και τα ονειρα μου ολο πληγες ειναι μεσα μου..
που εισαι..?  που υπαρχεις μου λες..
σε πιο ονειρο αλλο τωρα εσυ ταξιδευεις..
 τωρα η δικη μας η βαρκα των δικων μας ονειρων..
μουσκλιαζει..
ειναι ασαλευτη και πενθιμη...
η δικη μας η βαρκα που της δωσαμε το ονομα ..
ελπιδα..
θυμασαι..
εφυγες και τωρα παντου σιωπη...
στο καλο καλη μου φιλη...
Ε!