Της Μαγισσας το Παραμυθι....

Νυχτα..
και οταν θα τριζοκτυπουν τα πορτοπαραθυρα απο τους βοριαδες του χειμωνα..
τα εγγονακια θα ρωτουν τη γιαγια τους .. μαγισσα..
τι απεγινε εκεινο το φυλακισμενο νυχτολουλουδο στο παραμυθι..
που εβγαλε τη καρδια του απο τα στηθη και ανθος ευωδινο μεσα στα ανθη για εκεινη τη μαγισσα.. του.. να πεθανη αποπειραθει..
και η γιαγια.. μαγισσα.
θα σκυψει το κεφαλι και για χιλιοστη φορα θα πει και παλι..
οσα στη πλαση ο ανθρωπος ζει χρονια..
ειπαν για αγαπες που τραγουδισαν τα αηδονια..
και για αλλες που κλαψανε και αλλες που χαθηκαν και για αλλες που εκρατησαν αιωνια..
μα τουτη η αγαπη που θα πω αποψε ουτε εζησε ουτε εσβησε..
 μονο πονεσε πολυ ουτε γελασε..
στεκοταν στο αδιαπεραστο..
κρασι γλυκο ακεραστο τοπιανε να το πιει και του χυνοταν κατω..
τα γραφτα του μυριαδες σαν κοκκους απο αμμο...
καθε μερα εγραφε...
θαλασσινη παλιρροια τα παρεσερνε στα βαθη..
και ενα γραφτο λησμονιας δεν μπορεσε να μαθει και να γραψει..
να φυγη να χαθη απο κοντα της...
πρωτα η μαγισσα του.. τον εκανε τρελλο με τα φερσιματα της..
και υστερα....
 τα εγγονια αποκοιμουνται..
εκφραση λυπημενη διαγραφεται στην οψη τους..
θα βλεπουν το φυλακισμενο νυχτολουλουδο του παραμυθιου στα ονειρα τους..
και θα κτυπα ακομη η καρδια τους να μαθουνε τι εγινε στο τελος..
και το αλλο βραδυ θα ρωτανε τη γιαγια τους.. μαγισσα...
 τη απεγινε γιαγια το φυλακισμενο νυχτολουλουδο στο παραμυθι..?
και παλι ο υπνος θα αρνηθει με νεο βελος να μαθευτη το τελος...
γιατι θα πεση ληθη που και για ετουτο το σκοπο εκεινο το νυχτολουλουδο  και αν ειχε φτασει στο γρεμο για εκεινο το ενα της μηνυμα..
να τονε αρνηθει αρνηθει..
και το αλλο βραδυ παλι θα ρωτανε γιαγια.. μαγισσα..
τι απεγινε το φυλακισμενο νυχτολουλουδο..?
θα σας πω σημερα  ναι τι εγινε..
στο τελος...
και στον υπνο πανω τους θα πεις..
εγω ημουν η μαγισσα του.. για μενα εγραφε συνεχεια..
αλλα εγω ποτε δεν του εγραψα οσο και αν με παρακαλουσε..
δεν τολμησα ποτε φοβηθηκα τη κοινωνια και τους φιλους μου..
ουτε για απλο φιλο μου ντρεπομουν να τον ειχα..
μονο πικρα και στεναχωρια του εδωσα πολυ...
και πανω στο πονο του εκανε παλι την τρελλα του..
δραπετευσε ενα πρωι του ιουλη και ειρθε εδω για να με βρει..
μα δεν ηταν ισως παλι γραφτο για να με δει..
γυρισε πισω πικραμενος πληγωμενος και εκει τον περιμεναν πολυ μαζι..
τον χτυπησαν ασχημα και του ριξανε και αλλη φυλακη..
για αυτο που εκανε και τον βαλανε στην απομωνοση πολλες μερες..
δεν μποραγε να γραψει παλι εξω και κοντεψε να τρελαθει...
και ολα αυτα...
γιατι ειμαι μια δειλη που δεν του εγραψα ποτε...
Ε!
υγ.συνεχιζεται..