Πληγωμενη μου Ελπιδα....

Γδαρμενη μου ψυχη..
που μεσα σου γατζωθηκαν της μαγισσας τα νυχια του πονου..
πληγωμενη ελπιδα κατω απο των φτερουγισματων της ψυχης μου..
και η ψυχη μου σφαγμενο χελιδονι..
ψυχα ψωμιου βουτηγμενη στο αγιο κρασι των αχραντων μυστηριων..
παγιδα εισαι..
χειλη σκεψεις και ψυχη που κομματιαζονται απο το πονο και τη θλιψη...
και εσυ εκει μαγισσα μου..
με ενα κακουγουστο παιχνιδι που συνηθιζεις  με ελλειμενη φαντασια...
Αθεατη η οδυνη μου εδω μεσα..
συγκομιδη των αστεριων για της μαυρες νυχτες της μοναξιας μου..
και της εκτελωνισμενης αγαπης μου που εχασε τον παραληπτη της...
και εσυ εκει αμεπτη ευγενης καλοκαρδη εγληματιας...
θαλασσινη μελισσοκομος..
η δυνατη με το νομιμο δικιο και με την διχτατορικη επιβολη των επιθυμιων..
υποθηκευμενη αγαπη μου που χρεωκοπησες νωρις και που γαζωθηκες απο τη τυραννια της...
νυχτα μαυροφορεμενη σαν πονεμενη χηρα και αυτη περνα επιδεικτικα απο μπροστα σου..
και αγκαλιαζει και φιλα τον ερωμενο της ευτυχισμενη..
περνας μεσα απο τα δακρυα μου και γελας...
Αμεπτη εγληματια ξεσκιζεις εμενα τη σαρκα σου προδιδεις εμενα τη ψυχη σου..
καις εμενα που γνωρισα και υμνησα την αξια σου..
με παραδιδεις στο πονο στη πικρα στο δημιο στην αγχονη...
εμενα που σου αφιερωσα ολοκληρη τη σκεψη μου ολα τα γραφτα μου...
ακομα και τωρα παλλεται η καρδια μου στην πετσετα που σκουπιζεις τον ιδρωτα σου...
πληγωμενη μου ελπιδα..
κατω απο το υποστεγο της αφοσιωσης και μεσα απο το μικρο κελι του πονου..
μεσα απο την πικρα και τη μοναξια σου ακομα και τωρα της χαμογελας..
καθως ξεψυχας στα ποδια της μπροστα....
Ε!