Ενοχη η και Αληθεια..

μετα απο τοσες μερες..
κυλησε παλι το δακρυ μου εδω στην απεραντη σιγη..
της ανυποτακτης ψυχης μου..
εδω αναμεσα  στον ουρανο και στο κελι  το μυστικο που κρυβει η ζωη μου..
στο καταρτι της ζωης δεμενος ειμαι..
ψυχη μου πως αντεχεις τις σειρηνες σαν το οδυσσεα της ιστοριας..
σαν τον προμηθεα το λαθος μου τωρα το πληρωνω να ηξερα τον λογο που πατησα τον ορκο...
τωρα ενοχοποιημενη  αληθεια ειναι η κραυγη μου απο εδω..
ενοχοποιημενη αληθεια και οι λυγμοι της σιωπης μου ειναι..
και ενοχοποιημενη αληθεια οι παραχαρακτες της ιστοριας  στο δικιο μου..
της κλεμενης μου αδικιας..
για το θειο δωρο της ζωης μου..
ενοχοποιημενη και η απελπισια μου εδω μεσα που σαν μυστικο κλειδι κλεινει μεσα της την ιστορια μου.
ενοχος λες και ειμαι στην σκια του ανεξηγητου και η ζωη μου αγνωριστη τωρα..
ενοχη ομως και η αιτια μου ειναι που επεσα μεσα στην παγιδα της ζωης..
ενοχη τωρα ειναι και η σκεψη μου στο συντριμμι της μνημης της..
και αν ειμαι τωρα ενας αντρας της θλιψης  εδω και του πονου..
η αδικια εχει τη δικη της ιστορια...
Ε!