εισαι παντου..
στον αερα που μου παγωνει το αιμα ..
στα φεγγαρια που με μεθουν..
μεσα σε ολα τα γραφτα μου..
στις ζωγραφιες μου..
εδω μεσα που ζω μοναχος μου..
μεσα στη σκεψη μου..
και σ'αγαπω σαν μια οπτασια αποκοσμη..
η μαγεια ηρθε μαζι σου αργα..
εμεινε και εγινε ανικητη..
νιωθω ομως ολα τα εμποδια νικημενα...
επειδη εισαι εδω..
δεν χαθηκες με το ελαφρυ σφυριγμα των τρενων που αλλαξαν σταθμους..
ολη μου η δυναμη εξαντληθηκε ..
δεν θα παλεψω να σε κρατησω..
αν απλωνοντας τα χερια μου φυγεις..
θα μεινω να νιωσω το θανατο..
αυτη την φορα δεν θα ικετεψω..
θα με βρουν νεκρο η αιωνιο..
να ξερεις παλι η νικη ειναι για πολλοστη φορα δικη σου....
Ε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου