εχω ομως το δικαιωμα να σε θυμαμαι παντα..
θυμασαι ξεκινησαμε με ενα σωρο ενοχες υστερα με χαρες και ονειρα που απετυχαν..
ηταν ενα διαστημα μαγικο ομως αγευστο και θαμπο..
ξεκινησαμε ενα ταξιδι αδιαφορωντας για την επιστροφη..
σε αισθανομουν πανω μου και μεσα εδω που ειμαι γυρω μου σαν αρωμα..
η φωτεινοτητα του προσωπου σου μου γαληνευε τη ψυχη μου...
η ομορφη τοτε παρουσια σου μου εδινε δυναμη να συνεχισω να ζω..
τα ματια σου ηταν εκτυφλωτικα και μου εγραφες πολυ ωραια..
γνωριζω καλα πως η σιωπη δεν αποξενωνει ημουν παντα λατρης των κρυφων δεσμων..
ομως εφυγες..
για αυτο παλι αδικα θα σκοτεινιασει ο ουρανος αφου οι ωρες που ερχοσουν για λιγο τωρα χαθηκαν..
ισως τωρα να σου γραφω λιγοτερο εγωιστικα..
εφυγες και μαζι μου πεταξαν και οι χαρες απο τη σκεψη μου..
καθε δειλινο ακουω τον αχο της καμπανας εδω που ειμαι να σιγοκλαιει.
την ωρα που οι θυμησες πετουν πανω απο εδω..
δεκεμβριανες νυχτες αδειες με νοσταλγιες τωρα εδω μεσα η ζωη μου..
με μια αποδοχη οσο περνουν οι μερες μου εδω να συμβιβαζομαι με την αδικη φυγη σου..
σου το ξαναγραφω Μαγισσα μου..
δεν εχω την απαιτηση να σ'αγαπω για παντα..
εχω ομως το δικαιωμα να σε θυμαμαι ..
για παντα..
Ε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου