Εχθες τη νυχτα η βροχη ειχε μια θλιψη μεσα της.
σαν να εκλαιγε ο θεος και αυτο γιατι ..
σε εφερε σαν ανεμος για λιγο στο κελι μου..
σε αφησες να ανθισεις για μια στιγμη που για μενα ισοδυναμουσε με μια ζωη..
και επειτα σε ξεριζωσε απο εδω απο κοντα μου και χαθηκες μαζι με αυτον...
απο τοτε ολες οι νυχτες μου ειναι ιδιες..
τα δακρυα πετρωσαν πανω στα βλεφαρα μου την ωρα και τη μερα που με το νευμα της μελαγχολιας με αποχαιρετησες...
να ξερεις ησουν για μενα τα παντα..
τωρα προσπαθω να μαζεψω τις σκεψεις μου ..
τωρα κλεινω τα ματια μου για να μαζεψω το μυαλο μου..
ισως να μην μπορουσα να ζησω την αληθεια της φιλιας με μια ωραια γυναικα..
ομως παντα περιμενα και αναπολυσα με αγαπη μεσα μου καθε μας συναντηση εδω..
και ανυπομονουσα να ξερεις για την επομενη..
για μενα το πραγματικο σου ονομα ηταν και ειναι ακομη προσευχη..
και ας σε φωναζα και σε φωναζω Μαγισσα..
τωρα ομως δεν ξερω αν κλαιω για σενα που με παρατησες και εφυγες..
δεν ξερω αν κλαιω για σενα η για την μεγαλη μου μοναξια εδω μεσα..
ο χρονος ολα τα καταβροχθιζει συνεχως και δεν επιστρεφει τιποτα πισω..
τωρα τα βραδυα μου τριζουν εδω μεσα και στεναζει μεσα μου η λησμονια..
μεσα στο γκριζο κελι μου που στοιχειωσε εδω η αδικη μοιρα μου...
το μονο που ειναι εδω μονες τες και αυτες ειναι οι θυμησες οι δικες σου..
αλλα και αυτες προδοτικες και μαραμενες ειναι..
ξερω καλα και δυστυχως το αιωνιο και το ωραιο ειναι μονο το ονειρο..
Ε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου