Ερημος..

Ωραια μου κυρια καλημερα..
σου γραφω παλι σημερα για σενα..
στη συναντηση μας μου ειπες να γραψω η να πω τη ζωη μου ολη με μια λεξη..
η με μια μα εικονα..
εκατσα και εβαλα τη ζωη μου μπροστα ..
συγκεντρωθηκα σκεφτηκα καλα και διαλεξε τη λεξη..
Ερημος..
ναι Ερημος ειναι ολη  ζωη μου..
αυτη ηρθε αμεσως μεσα στο νου μου η Ερημος..
ετσι οπως ειναι ξερη ανυδρη και ατελειωτη..
με το αφιλοξενο τοπιο της το ξερο..
 το ξερο της δερμα..
τον ηλιο που δεν ζεσταινει ..
αλλα σε βασανιζει και σου φερνει τη πικρα και οτι αλλο που σε αλλα μηκη και πλατη ειναι ευεργετικος..
Ερημος ναι με τη παγωμενη της νυχτα και αυτη βασανιστικη να ειναι..
τρομερη μεγαλυτερη και απο της δυναμεις μου που με φθειρει..
μου καταρρακωνει και ομως τη περνω για να πεσω παλι στο πρωινο βασανο του καυτου ηλιου..
και εκει ομως εκει αναμεσα οι προσμονες μου οι στοχοι της ζωης μου..
σαν μικρες απομακρυσμενες οασεις με τα ματια των φιλων που εχω εδω και των αγαπημενων μου..
ναι οι οασεις ειναι οι λιγοι φιλοι μου που μου γραφουν που ειναι μαζι μου..
Ερημος ναι και η αμμο να μπαινει στα ματια μου να καιγομαι απο τον ηλιο..
να παγωνω και εκει να προσβλεπω στην επομενη οαση..
σκεφτηκα λοιπον  και σου εδωσα μια εικονα αντιπροσωπευτικη της δικης μου ζωης..
Ερημος ετσι ειναι η ζωη μου..
τελος Ερημος  μπορει να ειναι η ζωη μου αλλα μπορει μια μερα κατι να γινει..
ποιος ξερει..
μπορει να καταφερω μεσα απο την Ερημο να ξορκισω τη πικραμενη μου ζωη..
πιστευω πως σε καλυψα..
ομορφη μερα να εχεις..
καλημερα..
Ε!