Pamblo Neruda

Μαγισσα μου .. ποθω το στομα σου τη φωνη σου και τα ομορφα μαλλια σου.. Σιωπηλος πεινασμενος ενεδρευω  στους δρομους.. το ψωμι δεν με τρεφει ..  η αυγη με ταραζει.... Αναζητω τον υγρο ηχο των βηματων σου ολη μερα.. ορεγομαι το λαμπερο σου χαμογελο.. τα χερια σου το χρωμα του αγριου σιταριου.. ορεγομαι τα χλωμα πετραδια των νυχιων σου.. θελω να καταφαω το δερμα σου σαν ολοκληρο αμυγδαλο... θελω να καταφαω την ηλιαχτιδα που τρεμοπαιζει στην ομορφια σου.. τη μυτη αρχοντα του αλαζονικου σου προσωπου.. θελω να καταφαω  την φευγαλεα σκια απο τα ματακλαδα σου.. και περπατω πεινασμενος οσφραινομενος το λυκοφως.. ψαχνοντας για σενα.. και τη ζεστη σου καρδια οπως το πουμα στη χερσα ερημια.. . σε περιμενω να ξερεις..  Ε!