το Χαμογελο σου..

  Μαγισσα  των ονειρων μου..
ισως αυτο που κανω να σου γραφω συνεχεια..
να ειναι ανηθικο και πως ισως να καταδικαζεται..
απο καθε ανθρωπο εδω μεσα..
αλλα ειμαι λιγο τρελλος..
ειμαι τρελλος απο το  αγνο  μου παθος που φουντωσε..
στη καρδια μου απο τοτε που σε αντικρυσα εστω και μεσα απο εδω..
απο τοτε που μου εγραψες..
να ειπα η γυναικα των ονειρων μου..
να η γυναικα που θα μου χαρισει..
την μεγαλυτερη ευδαιμονια..
να η ομορφη γυναικα που θα γινω σκλαβος της..
μηπως μπορεις τωρα να φανταστεις σε τη βαραθρο..
απογοητευσης επεσα..
οταν η γυναικα των ονειρων μου..
που θα με εκανε ευτυχισμενο δεν μου μιλαει..
δε με θελει..
Ω! προτιμωτερος ο θανατος μου απο μια τετοια σιωπη..
ναι θα τον ζητησω..
θα ζητησω τη λυτρωση του αν μου χαριζες..
εστω ενα χαμογελο σου..
δεν ειμαι ικανος να σου ζητησω τιποτα αλλο..
παρα ενα χαμογελο σου..
χαρισετο μου  Μαγισσα μου
και θα με κανεις τον πιο ευτυχισμενο ..
και ερωτευμενο αντρα της γης...
και παντοτεινο σου σκλαβο...
Ε!

Μαγισσα μου Εχεις Γραμμα..

Μαγισσα μου εχεις γραμμα..
Φιλη μου Συγχωρα το θαρρος μου να σε αποκαλω ετσι..
καθως και να σου μιλω στον ενικο..
αλλα τι φταιω εγω που το ομορφο ονομα σου εγινε το τραγουδι της καρδιας μου..
Λενε πως η μοιρα κυβερνα τους ανθρωπους..
αν αυτο ειναι σωστο τοτε ασφαλως αυτη σε εριξε στη ζωη μου...
ειμαι βεβαιος πως αυτο μου συμβαινει..
και για αυτο μοιρολατρικα αφηνω τον εαυτο μου να παρασυρθη απο τα αισθηματα μου..
Αισθηματα που μονο εσυ μου εμπνεεις και ουτε καν ποτε υποπτευσαι..
αραγε περασε ποτε απο το μυαλο σου η σκεψη  πως μεσα απο εδω..
χτυπα μια ερωτευμενη καρδια και δυο δακρυσμενα ματια απο το πονο..
να σε παρακολουθουν συνεχως για να μαντεψουν την ομορφη αγαπημενη σιλουετα σου..
Αν ναι.. τοτε γιατι εισαι τοσο σκληρη μαζι μου..
Πως ειναι δυνατον κατω απο την Αγγελικη μορφη σου να κρυβεται μια πετρινη καρδια...
Ολες αυτες οι σκεψεις Μαγισσα μου κανουν να χανω τον υπνο μου..
και η μοναδικη μου συντροφια στης ατελειωτες ωρες της μοναξιας μου ειναι το χλωμο φεγγαρι...
Αντιλαμβανεσαι αραγε το μεγεθος της θυσιας μου..
γιατι ειναι θυσια για εναν αντρα να ριχνει την αξιοπρεπεια του..
και να γραφω οσα σου γραφω συνεχεια..
και τη ριχνω αδιστακτα στα ποδια σου..
και θα ριξω και τη ζωη μου μονο και μονο για μια σου ματια βρεε..
της τελευταιες μερες ο πυρετος της αγαπης με καιει αλυπητα..
και η φουκαριαρα η μανα μου νομιζει οτι ειμαι αρρωστος απο μια συνηθισμενη αρρωστεια...
ρωταει τη γειτονια και τους γιατρους εδω  και εκει να δει τι εχω..
δε μπορει να φανταστει ποτε οτι ο μοναδικος γιατρος για την πονεμενη μου καρδια..
εισαι εσυ η αγαπημενη μου Μαγισσα..
αφου σου ξαναζητησω συγνωμη για την ενοχληση μεσα απο εδω..
κλεινω το γραμμα μου με μια θερμη παρακληση...
να μου γραψεις κατι..
υπογραφουν δεκα μαρτυρες..
τα φιλια μου..
Ε!

Στεναγμε μου..

Εφυγες και χαθηκες για παντα..
χαθηκες μεσα στον αχαρτογραφητο κοσμο...
χωρις να αφησεις τα ιχνη σου..
απο τοτε η ζωη μου ελπιδων σπουπιδοτοπος εγινε..
το αισθημα της ερημιας μου απολυτο και παντου...
οι μερες μου αδεσποτες μεσα στη μελαγχολια μου..
η απουσα παρουσια σου σαν ενας θανατος μικρος ειναι για μενα..
και η τρελα μου ως μοναδικη λογικη απαντηση μεσα στη παραλογη λογικη..
η μνημη μου μεσα στα γραπτα μου υπογραμμιζουν τη μοναξια μου..
 τωρα ζω μονο για τα γραπτα μου..
αφου εσυ εφυγες πια..
το αστρο της νυχτας δεν βγηκε απο τοτε που εφυγες..
τα γραπτα μου ολα μιλουν για σενα..
και η νοσταλγια μου αποψε με κανει να υποφερω...
σε μια καταδικασμενη μοναξια..
τα λογια μου μιλουν για τη  χαμενη μου ζωη...
τωρα μονο η μοναξια και η πικρα μου ειναι μαζι μου..
μαζι με τα παραφορα ονειρα μου..
σε ισκιους και ψιθυρους μαζι να μου λενε..
πως η ζωη μου δε γυριζει πισω οπως ηταν πριν εσενα..
πριν την καταστροφη μου..

Θα Σε Ονειρευτω !!

Μαγισσα μου..
εσυ που ακους τη μεγαλη σιωπη μου..  να μου μιλα μεσα μου..
 εσυ που ακουμπας την ανασα μου ..
και τη σκεψη μου αγγιζεις..
ανεσυρε ενα ονειρο απο τους αναστεναγμους μου..
και επειτα κλεισε απαλα την πορτα
εδω που ειμαι..
και φυγε σε παρακαλω αθορυβα.
εγω θα μεινω εδω ..
θα ονειρευτω ενα σου φιλι..!
ισως μια μετεωρη φωνη
και δυο κυμματισμενα ματια..
εγω σου λεγω παλι
θα σε ονειρευτω..!
Ε!

η Λυσσα του Ερωτα..

Νιωθω το κορμι μου να ειναι δεμενο ..
σαν ενα αγριο σκυλι σε πασσαλο και αλυχταω συνεχεια..
οχι  γιατι θελω να ελευθερωθω και να το σκασω..
αλλα να ερθω κοντα σου μια ωρα αρχυτερα..
να κοψω με τα δοντια μου της σαρκες του ποθου σου..
το παθος μου για σενα συγκρινεται μοναχα με ενα ματσο..
απρεπειες μη εξημερωμενου ζωου..
Θελω να σε απολαυσω αργα..
θα μεινω λοιπον καμποσες μερες νηστικος..
θα αφηνω την πεινα μου να ξαναμεγαλωνει..
σαν ενα κλαδεμενο κλαρι..
για να σε ευχαριστηθω με της ωρες..
δε θα σε λυπαμαι που θα σε εχω αιχμαλωτισμενη..
και ισως και δεμενη με το καλτσον σου..
θα σε ποδοπαταω οσο μπορω απαλα...
να σε πονω..
κανεις δεν λυπαται κατι το θεικο..
κανεις δεν δειχνει ευσπλαχνια για αυτο το αναιτιο το Υπεροχο..
θελω να τα υποστεις ολα μεχρι να γιατρευτει ..
η λυσσα του ερωτα μου...
θα σε σκεπασω με ομορφη ποιηση τον ερωτα μας..
που θα σου απαγγειλω..
τα χαδια μας θα εχουν εκταση..
θα σου μπουκωσω με ολες της χαρες της σαρκας..
μεχρι να λιγοθυμισεις..
να πεσεις στην αγκαλια μου να πεθανεις..
θελω μαζι μου να τα χασεις ολοτελα πανω στον ερωτα..
και να ομολογησεις κρυφα στον εαυτο σου..
οτι ποτε δεν ειχες τολμησει να ονειρευτεις..
ενα τετοιο παραληρημα...
και οταν γερασεις φιλη μου θελω να νοσταλγεις..
αυτες της λιγες ωρες χαρας της ηδονης..
θελω να ανατριχιαζεις ολοκληρη..
απο την παλια χαρα που εζησες..
οταν στο νου σου θα με φερνεις..

Για Σενα..

Ξυπνησε Νυχτα μου να την εδω..
Μερα μου Κοιμησου να την Ονειρευτω..
Φεγγαρι μου κρυψου αποψε πανω στον Ουρανο..
Αποψε ειναι μεσα εδω η φιλη μου που Ποθω..
και Λαμπει πιο πολυ απο σενα..
και εσυ γλυκοφωνο Καναρινι μου σωπασε αποψε..
εκεινης η μορφη και η φωνη της ειναι Θεοθαυμαστη..
τα ματια της πανεμορφα βαμμενα..
και τα Χειλη της η Φλογα που με Καιει..
το Κορμι της ψηλο Κυπαρισσιου...
Αυτο ειναι το Θαυμα της Ζωης για Μενα...
Ε!

Αναμνησεις Ζωης..

 Αποψε ολες αληθινες ειναι οι μνημες μου για σενα..
σαν τα φυλλα που πεφτουν..
σαν τις ανθρωπινες στιγμες ξεθωριαζονται..
μαραινονται τριβονανται..
γυρω απο το βοητο της ομορφης υπαρξης σου..
τα παθη αποψε φοβουνται..
τα Θυμασαι..?
ενα σου βλεμμα σου ενα φιλι μια κινηση και ενας..
πραγματοποιημενος ποθος μου..
κουβαριασμενα σεντονια νοτισμενα με το νεκταρ του οργασμου..
σε ενα ακαταστατο δωματιο μου..
τα θυμασαι...
ενα σου χαμογελο και οι λιγες σου λεξεις..
αλιμονο...
να ξερεις ομως η φαντασια και η αληθεια..
απεχουν τοσο πολυ οσο και ο παραδεισος απο την κολαση..
οσο και ενα ποιημα απο μια φωτογραφια...
το εζησα σε ονειρευτικα και αμαρτησα..
Αχ! και να μπορουσα να δω το συμπαθητικο σου προσωπο..
τα ομορφα καστανα σου ματια...
το ξερω γινομαι πεζος..
αλλα ακομη και σημερα οι ομορφες φωτογραφιες σου..
ειναι που κανουν τη μεθη της ποιησης για σενα...
και τωρα που σου γραφω ολα ειναι..
αναμνησεις ζωης...
Ε!

Σεσημασμενο Φιλι...

Μονακριβη Φιλη μου Εσυ..! 
Πανακριβη και η Πικρη Αληθεια μου οταν για σενα Γραφω...
Φιλη μου Καλη σου Κατασκοπευω τα Βραδυα σου..
Αλληλεγγυη και η Μοναξια μου ..
και το Τετραδιο μου που γραφω για σενα..
δεν εχω τιποτα αλλο στη Ζωη μου για να σου Προσφερω..
για να σου πλατυνω τη χαρα..
Μονο ενα Τετραδιο και ενα Μολυβι να σου Γραφω παντα..
Μοναδικη μου Ενοια εσυ..
και οτι σου Γραφω ειναι Αληθεια..
Ανηκω στους Φτωχους..
Ζω Μονος μου και καθε Νυχτα Γραφω για σενα..
το Μονογραμμα σου Χαραγμενο σε ολες της Σελιδες μου εδω..
δεν εχω να σε Χορτασω ουτε να σου Προσφερω κατι..
το Κρεβατι μου στενο και αυτο..
Μονακριβη Φιλη μου Εσυ..!
Κλεισε με μεσα στη Ψυχη σου..
να γινω Πυρκαγια..
Ελευθερωσε με απο τη  Πικρα και τη Λυπη μου..
Διωξε μου τη Μοναξια δεν την Μπορω Αλλο..
και ελα Αναστησε με..
Διωξε τον Πονο της Ψυχης μου αν Μπορεις..
Εδω ειναι ολα Γραπτα μου..
Μαγισσα μου..Εδω και εσυ..
Ε!

Ποτε δε θα Μαθεις..

Ποτε δεν θα μαθεις τι ησουν για μενα ..
 και ας ησουν ενας ηλιος στο δρομο μου..
 ποτε δεν θα μαθεις πως ησουν το τραγουδι μου..
 και ας τραγουδουσα μονο για σενα..
 ποτε δεν θα μαθεις οτι πισω απο τα δακρυα μου..
 κρυβοταν καθε ελπιδα..
 και οτι εσυ ησουν το δακρυ μου..
 μια αφθαστη ελπιδα ..
 η ηλιαχτιδα στη καταιγιδα της ζωης μου..
 δεν θα το μαθεις..
 μπορει να ησουν οτι πιο ομορφο Αγαπησα..
 μα θα κρυψω τα λογια μου πισω απο τα χειλη μου και δεν θα το μαθεις...
 και οι λεξεις μου αποψε χωρις να το θελω ξεφυγουν...
 θα της ψιθυριζω τοσο σιγα...
 που δεν θα της ακουεις...
 θα ξερεις μονο πως ησουν μια απλη γνωριμια...
 και ας ησουν για μενα η ζωη μου..

Αναμαρτητοι...

καλη μου φιλη..
αποτυχαμε οτι σου λεω..
επρεπε να παραιτηθουμε.
και ενω ολες οι πηγες που μας ενεπνευσαν στερεψαν..
εμεις στελναμε σχολια και τριανταφυλλα..
αποτυχαμε..
επρεπε να τιμωρηθουμε.
και αφου η τιμωρια της στερησης δεν ηταν αρκετη οσο θα επρεπε.
εμεις στελναμε ευχες και λουλουδια..
αποτυχαμε σου λεω..
επρεπε να λιθοβοληθουμε..
ο αναμαρτητος πρωτος τον λιθο βαλετω..
δεν στειλαμε τριανταφυλλα.
και πετυχαμε..
πραξαμε οπως επρεπε.
ριξαμε και οι δυο μαζι τον λιθον και βρηκαμε το στοχο..
και οι δυο πρωτοι..
και αναμαρτητοι..!
και τωρα που γραφω χαθηκαμε...
Ε!

Ζωη μου Σκαρτη..

...φευγουν οι μερες..
με καημους  με πικρα αλλα και με ελπιδα..
και αν φευγει το γριζο σημερα...
 ερχεται το αυριο που ειναι πιο σκληρο και πιο αγριο..
απο το παραθυρο μου δυο δραμια ηλιος να με κοροιδευει...
 να παιζει κρυφτο μαζι μου.
και το βραδυ δυο τρια αστερια μαζι με το φεγγαρι σε ενα μεγαλο ουρανο..
το ημερολογιο μου με γκριζο χρωμα βαμμενο σαν τη ψυχη μου και να ξεφυλλιζω τις λυπες μου τις βαθειες.
το τετραδιο μου εδω ξεθωριασμενο μα πανω του ειναι τοσα γραμμενα.
και το βραδυ παντα χαραζω κατι πανω του σαν προσευχη μου πριν κοιμηθω..
εφυγε και ο μαρτης βλεπω..
α! ρε ζωη μου σκαρτη ποσο σ'αγαπω...
και αν δεν φευγει το γκριζο μου εχω παντα την ελπιδα μου..
θα φυγει ο χειμωνας μου και θα ερθει η ανοιξη μου...
τωρα αν και βουρκωμενος με σκυφτο το κεφαλι μου και συντροφια μου μονο η θλιψη και τη  μοναξια..
εχω την ελπιδα μεσα μου..
και αν νευρικα βηματιζω μονος μου πανω κατω ακουω τους χτυπους της καρδιας μου..
οχι... οχι για αγαπη αλλα για την καινουργια μου ζωη..
φωναζοντας α! ρε ζωη σκαρτη..
μη με προσπερνας..
και αν εχω γριζους κροταφους και καποιες ρυτιδες απο τοτε εκει μεσα..
εχω σκορπια αγαπη εξω ελπιδες και χαρα...
και ας με εχεις ληστεψει.. η ζωη..
α! ρε ζωη μου σκαρτη...
Ε!

Ισοπαλη Μαχη...

κλεβω ολα τα θελω που θελω να σου πω..
αυτα που εγραψα και που μετρησα τα λογια μου τοτε και παντα..
κλεβω δυο νυχτες μια αυγη απο εδω που χαθηκα μοναχος μου..
και αν η οργη ξεχειλισε απο τα ματια μου
και ο πονος μου σαν βαρκα αρμενιζει.
στα κυτταρα της σκεψης μου ηρθε και πλαγιασε παλι η θλιψη...
θελω να σκισω το τετραδιο μου μη θελοντας να σου γραψω αλλο..
να σκονταψω θελω στις μερες του κυκλου που με φυλακιζει πνιγοντας με η μοναξια..
οτι πιο ωραιο εχω το φωναζω δυνατα οσο μπορω μεσα μου ομως..
θαμπες οι τοιχογραφιες σου εδω καθρεπτιζονται αποψε στο ,,εκεινο..,,
της αφης μου και παλευουν να ζητησουν τα απλα των συνθετων ηχων..
που γραφουν στο κορμι σου..  ασβεστες απο ερωτα προτασεις..
και αν το φεγγαρι  χλωμιασε στη θεα του μυαλου μου...
 και σαν θελησε ο ηλιος το πρωι  να ριξει την αχτιδα του πανω στη φωτογραφια σου..
λεγοντας ψεματα ζωης..
η θελοντας εφιαλτες να με γεμισει..
ισοπαλη ειναι η μαχη μου εδω..
δεν νικω ουτε χανω.
αφου κυνηγω το νου μου τα σημαδια..
που με ζωντανευουν ολονυχτις..
Ε!