το Κλαρινο μου...

το αγαπημενο μου κλαρινο το αγαπω..
γιατι εκει μεσα εχω κλεισει τη μαγισσα μου..
το αγαπημενο μου κλαρινο
εχει πανω του 39 κλαπες...
ολα τα κλειδια του σε ασημι χρωμα..
τα καθαριζω καθε μερα και του μιλω..
οταν αρχιζω να παιζω ξεκινω απο ψιλα..
η πρωτη νοτα μου ειναι για τη θλιψη μου..
κατεβαινω στην αλλη σκαλα στα χοντρα..
εκει παιζω βαρια τη νοτα..
ειναι για τη μοναξια μου...
ανεβαινω παλι  ψηλα  η μεσαια νοτα μου που κτυπω..
ειναι ο πονος μου μεσα..
συνεχιζω κατεβαινω και για πιο χοντρα εκει η νοτα μου..
ειναι για το δακρυ μου..
 κατι δακρυα που σου χαρισα...
οπως παιζω αυθορμητα και μονα τους τα χειλη σφυριζουν..
και τα χερια μου αμεσως στα πληκτρα για το αγαπημενο μου..
δικο σου τραγουδι που λεει μονο για σενα..
Μαγισσα του κοσμου ζωγραφια...
νιωθω υπεροχα οταν το παιζω φτανω στην κορυφη της εκστασης..
δακρυα στα ματια  ηχος γλυκος απαλος πονος και θλιψη..
εκεινη την ωρα ολα μεσα μου και πανω μου γινονται ενα..
εκει σταματω δε μπορω να συνεχισω με πιανει ενας λυγμος μεσα μου...
προσπαθω να ηρεμησω λιγο..
σε σκεφτομαι και συνεχιζω να παιζω αλλα  κομματια που να μιλουν..
παντα για  μια μαγισσα..
ζημια λεμε...
Ε!