Χωρις Χαρα...

Φιλη μου  βλεπω τη ζωη σου να ειναι ασυντροφευτη αχαρη στειρα και ανεραστη..
ματαια προσπαθεις να μετατρεψεις τον εικονικο σου ερωτα σε μια ατοφια δικη σου πραγματικοτητα..
απελπισμενη εισαι και δεν εχεις την επιθυμια της ζωης..
ο χρονος φευγει περνα ανελεητος και εσυ εκει..
να μην μπορεις ποτε να γραψεις για της κρυφες επιθυμιες σου..
ουτε για τα ανομολογητα παθη σου..
το μονο που κανεις ειναι να διαβαζεις και να γραφεις χωρις ομως να ζεις...
βλεπω επισης το σπαραγμο που εχεις μεσα στη ψυχη σου..
βλεπεις και εσυ τη φλογα του παθους να φευγει μακρια σου..
και εσυ εκει να επιμενεις να γραφεις συνεχως να κανεις ομορφες αναρτησεις...
Ναρκισσοπαθεις συνεχεια μεσα στα γραπτα σου..
ντυμενη ομως εισαι μεσα στη μελαγχολια σε χρωμα λευκης λαμψης..
να ξερεις δεν αγοραζεται η ζωη με ποιηματα ουτε με αναρτησεις...
το Ερωτας και η επανασταση δεν εγινε  ζωη σου..
επισης πρεπει να ξερεις πως ο χωρισμος η μοναξια η σιωπη ειναι παντα..
ενας εν δυναμει θανατος...
Ε!