Φθινοπωρινη Μελαγχολια...

Μαγισσα μου !
Παντα ετσι σε φωναζα και σε φωναζω και τα χειλη μου σταζανε μελι..
αποψε για σενα οδηγω μεσα στη νυχτα χωρις να πατω φρενο..
ακουω δυνατα  απο το αγαπημενο μου σιντι το ποιος με βαπτισε σε θολω νερο...
και σκεφτομαι εσενα παντα και τιποτα αλλο..
πεσμου σε ποια σιωπη να εισαι αραγε τυλιγμενη εφυγες δεν περνας πια απο εδω..
εφυγες τελικα χωρις αντιο..
αληθεια ποσα αντιο κρυφα σου εχω πει μεσα μου ουτε εγω τα ξερω..
τα περισσοτερα ηταν πικρα και συνοδευομενα με κλαμα μεσα στη ψυχη μου..
ακομη εχω στο μυαλο μου την εικονα σου απο σενα...
τα τετραδια μου το ενα πανω στο αλλο πανω στο τραπεζι αποψε περιμενουν να σου γραψω...
οχι αποψε δεν θα κλειστω μεσα να σου γραψω αποψε θα κανω τη τρελα μου..
το αμαξι μου τρεχει μεσα στη νυχτα με το κοντερ να ειναι κολλημενο στα 130..
περνω ολα τα φαναρια με πορτοκαλι ποτε κανενα με κοκκινο ουτε πρασινο..
φανταζομαι τη στιγμη που το συνεργειο της αστυνομιας θα προσπαθει να τραβηξει το κορμι μου..
απο της λαμαρινες της κοκκινης αλφα ρομεο μου..
και περνω το φαναρι παλι με πορτοκαλι και σε σκεφτομαι...
περναγες καποτε και με διαβαζες τωρα δεν περνας ποτε γιατι και αυτο εναι που με πληγωνει...
Μαγισσα μου ποτε δε μπορεσες να αφησης τη ντροπαλοτητα σου μεσα στο σπιτι σου...
να οπλιστεις μα αυτοπεποιθηση και να ερθης να μου κανεις εστω και ενα λαικ..
ισως ακομη δεν ξερεις πως η αυτοεκτιμηση ειναι ο καθρεπτης μεσα απο τον οποιο σε βλεπουν ολοι..
μα εσυ οχυρωθηκες πισω απο τη σιωπη σου και ουτε καταδεχεσαι να περασεις πια απο εδω...
δε πειραζει ψυχη μου εσυ μονο να εισαι καλα μου φτανει αυτο...
το διαταυτα πιστευω πως...
οι θεοι της αγαπης και της καλοσυνης με μια μυστικη συμφωνια πιστευω να με δεχτουν στον παραδεισο τους...
να ειμαι μονος μου εκει θελω οπως και εδω μονος που ειμαι στη ζωη μου ..
και ευτυχισμενος οπως θα ειμαι εκει πανω Μαγισσα μου..
που και που θα σου ριχνω και ενα αστερι στο υποσχομαι..
να βγαινεις στο μπαλκονι σου θελω να ψαχνεις το σημαδι μου τη νυχτα...
και να λες...
Νυχτολουλουδο μου γεια...
Ε!