Αγρια Μοναξια...

η Πικρα μου εφτασε στο χειλος της ψυχης μου..
και η μοναξια μου καθισμενη εδω για παντα διπλα μου..
συντοφια μαζι με τη σιωπη να ειναι..
κοιτω ψηλα τα αστερια αποψε και σου γραφω..
μα σαν γυρισεις να βρεις εδω στο δωματιο μοναχος μου ειμαι..
θα δεις το φτωχο κουρασμενο μου κορμι ναυαγισμενο..
θα ακουσεις ισως τη στερνη φωνη μου να σε ζητα..
μεσα στο μαυρο σκοταδι..
μεσα σε μια αγρια μοναξια..
θα δεις και τη ψυχη μου να πλανιεται μοναχη της..
απελπισμενα καθε βραδυ να σου φωναζει...
που εφυγες γιατι..
ψυχη μου ποσα δε προλαβα να σου πω..
και ποσα θα ηθελα να μαθεις..
τωρα μονος μου παλι παρεα με την αγρια Μοναξια μου..
εδω να σου γραφω...
και να σε σκεφτομαι...
Ε!