Ναι ρε οι Αντρες Κλαινε...

Ειναι βραδυ εξω βρεχει απο το πρωι..
μια βροχη ψιλη μονοτονη που μου εχει σπασει τα νευρα..
δεν αντεχω αλλο την κλεισουρα του δωματιου μου..
το τασακι εχει γεμισει αποτσιγαρα και οι αναμνησεις μου βγηκαν βολτα..
φορω μηχανικα το μπουφαν και κλειδωνω βγαινω εξω στη βροχη..
η σκεψη μου ειναι να παω στο μικρο παρκο εκει που σου εγραψα το ονομα σου..
η βροχη μουσκευει σιγα σιγα τα μαλλια μου και με κτυπα στο προσωπο..
γινεται ενα με τα δακρυα μου..
το παρκο αδειο ειναι μουντο  και τα δενδρα με προστατευουν λιγο απο τη βροχη..
ειμαι στο παγκακι εδω που εγραψα το ονομα σου Μαγισσα...
οι αναμνησεις με ζωνουν..
σκεφτομαι εσενα τα γλυκα σου ματια τα τοσο μελαγχολικα..
σκεφτομαι τοσα πολλα..
ψιθυριζω μεσα στη βροχη κατω απο το δενδρο που εχω χαραγμενο ενα μεγαλ Μ..
το ονομα σου...
ενα παρκο μια ιστορια για μενα..
ποσα και ποσα βραδυα καθομουν εδω για σενα μονος μου να σε σκεφτομαι..
και να προσπαθω να δω τι θα σου γραψω..
δεν αντεχω αλλο δε το μπορω να βλεπω μονο το ονομα σου χαραγμενο...
δεν αντεχω αλλο την απουσια σου..
δεν περνας πια ουτε απο εδω να με διαβασεις και αυτο με ποναει..
γυριζω βιαστικα βρεχοντας και κλαιγοντας παλι πισω στη κλεισουρα του δωματιου σπιτι μου..
εδω η βροχη δυναμωσε και ακουγεται πιο μονοτονη οσο ποτε..
εδω στο δωματιο μου περιμενει ενα πακετο γεματο τσιγαρα και λιγο ποτο...
μου φτανει το ποτο να πνιξω την στεναχωρια μου και το καημο μου..
εδω ειναι και η θλιψη μου διαχυτη παντου..
μαζι με τη μοναξια και τον πονο μου..
μεσα στη δυστυχια μου παιρνω αγκαλια τη φωτογραφια σου..
μαζι με τα γραμματα μου που δεν σου τα εστειλα ποτε..
γραμματα ιερα καλα για μενα που εχουν γραμμενα παντου..
το Μαγισσα μου σ'....
τα αγκαλιαζω τα φιλω..
και με παιρνουν τα κλαματα...
ναι Μαγισσα μου οι αντρες Κλαινε..
Ε!