Εχθες βγηκα για Ποτο...

η νυχτα εχει αρχισει να σκεπαζει τη πολη..
εγκαταλειπω τη ζεστασια του κρεβατιου μου και βυθιζομαι στο καυτο νερο της μπανιερας...
νιωθω το κορμι μου να μπαινει σε λειτουργια αργα νωχελικα να ποτιζεται απο το αρωμα του αφρολουτρου..
επομενη σταση ο καθρεπτης ο αυστηροτερος κριτης μου..
πετω τη πετσετα και καθομαι ολογυμνος μπροστα του..
για αλλη μια φορα δεν εχει να πει τιποτα..
η ανοικτη ντουλαπα ξερω ειναι η δυσκολοτερη δοκιμασια...
αλλα η απλοτητα μου ειναι παντα το ατου μου..
δεν εχω τυψεις ποτε τη θα φορεσω το μονο που διαλεγω επιλεκτικα ειναι το εσωρουχο μου και το καλο πουκαμισο μου...
πιστευω πως το καλυτερο αφροδισιακο που φοριεται ειναι το μεταξωτο εσωρουχο..
αποψε θα βγω για ποτακι παλι μονος μου...
περασμενα μεσανυχτα και οι δρομοι της πολης εχουν γεμισει απο κοσμο θορυβο κορναρισματα..
ανοιγω το σιντι και αναβω ενα τσιγαρο..
οι μεταξενιες νοτες της  αγαπημενης μου μουσικης σκεπαζουν τους θορυβους απο εξω και χαιδευουν το μυαλο μου..
μεγαλη αποκαλυψη η μουσικη λεγω μονος μου καθως παρκαρω μποστα στην εισοδο του κλαμπ...
καθομαι μονος μου στο μπαρ..
το κλαμπ ειναι γεματο η μουσικη γεμιζει το χωρο απο ενταση..
παραγγελνω ενα ουισκι σκετο και ριχνω μια ματια γυρω στο μπαρ..
περασε η ωρα και δε τη καταλαβα τα φωτα χαμηλωνουν οι ρυθμοι της μουσικης πεφτουν και απο τα ηχεια ξεχυνεται το δικο μου τραγουδι..
σηκωνομαι σιγα σιγα και κατευθυνομαι προς τη πιστα..
στεκομαι εκει που  πεφτουν τα φωτα...
το τραγουδι το αγαπω και με ζαλιζει αρχιζω να χορευω ποιος με βαπτισε σε θολο νερο...
περασα καλα και ας ειμουν μονος μου τα  σκετα ποτα που ηπια  με εφιαξαν παρα πολυ..
σαββατο πρωι και δεν ειναι να βιαζεσαι να σηκωθεις απο το κρεβατι..
λιγο το ξενυχτι χθες της παρασκευης λιγο και η απαλη αισθηση απο το μεταξωτα σεντονια..
λιγο το παπλωμα της μανας μου δε με αφηνουν να σηκωθω..
με το ζορι σερνομαι στη κουζινα η μυρωδια του φρεσκου καφε ειναι για μενα το καλυτερο ξυπνημα..
περιμενοντας να ψηθει ο καφες σιγοτραγουδω..
ποιος με βαπτισε σε θολο νερο...
Ε!