Νυχτα Ποιησης...

Αποψε εχω μια ακαταμαχητη επιθυμια να κανω ποιημα..
την ηρεμη ομορφια σου που εσυ εχεις Μαγισσα μου..
μεσα μου εχω μεγαλη επιθυμια να σηκωθω και να σου απαγγελω..
παμπλο νερουντα..
Ποθω το στομα σου τη φωνη σου τα μαλλια σου..
σιωπηλος πεινασμενος ενεδρευω στους δρομους...    
μα ξαφνικα μεσα στην καρδια μου ενας πονος απο εκεινους που επαναπατριζουν την ψυχη..
 με ματαιωνει
η κραυγη μου ανυπονη ο πονος μου η χαρα μου και η ελπιδα εδω..
το αιτημα να σου απαγγειλω ποιημα εγινε της γυμνης ψυχης μου χαρα..
μενω μαζι με τη μοναξια μου και με το ποθο στιβαγμενο μεσα μου..
στην προκλητικη βροχη που ριχνει εξω  και στην υπεροχη ομορφια των χρωματων της μετα...
στο διανυκτερευων  δωματιο μου  με το λιγο φως που χυνεται μεσα..
κλεινω τα ματια μου με ενα μαυρο σατεν υφασμα
δενω με τη μαυρη σατεν κορδελα τα χερια μου..
κανω πραξη αυτο που μου αρεσει..
και μονος μου χωρις να με βλεπεις κανεις σου απαγγελω..
ενεδρευω στους δρομους..
Μαγισσα μου...
Ε!