καθε πρωι στο αδειο μοναστηρι σου εδω στο χωριο μου στο γεμιζω με προσευχες...
Θεε μου γιατι με εριξες στη μοναξια...
τη αμαρτιες εχω κανει και δε της ξερω ακομη..
Μη προσπαθεις Θεε μου να μου αποδειξεις το αντιθετο..
Θεε μου δε σου οργιζομαι και ουτε σου κρατω κακια..
ποτε μου στη ζωη μου δε σε εβρισα..
μα δε τη φοβαμαι τη κολαση σου..
και ουτε ελπιζω μεσα μου για παραδεισο με ωραια λιβαδια..
θα παψω να ειμαι προβατο στης προσταγες σου..
γιατι με καταδικασες να ζω στη θλιψη και μοναξια..
θελω να φυγω απο κοντα σου κουραστηκα να περιμενω την ελπιδα της ζωης..
Θεε μου μη μου στεναχωριεσαι που σε αφηνω μονος σου..
αν υπαρχει και για μενα μια μικρη ελπιδα να εχω μια συντροφια..
τοτε θα γυρισω πισω σε σενα..
γιατι για μενα θα εισαι παντα ο Θεος μου..
Ε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου