η αγαπη σου πλουσια ειναι που μου εχεις μα η χαρα μου ειναι φτωχη..
σαν ορφανος ειμαι με πικρα και οδυνη μεσα η ψυχη μου..
ειχαμε πει μαζι θα περασουμε της συμπληγαδες της δυσκολης ζωης μας..
τα καταφεραμε καπως..
μανα συχγωρεσε με σου εταξα πως θα εχω μια ευτυχια μα ακομη δε τη βρηκα πουθενα..
σε οσες ειπα την αληθεια ανηκω στους φτωχους και στους ανεργους εφυγαν απο κοντα μου..
να ξερεις καλη μανα απο τη θαλπωρη τη παρουσια σου και τη κρυφη σου αγαπη..
επαιρνα δυναμη να αντεξω να ζησω..
αλλα αυτος ο κοσμος δεν ηταν για μας..
δωσμου την ευχη σου μανα μου να την εχω μεσα μου και να την κανω φτερα στη πλατη μου..
να πεταξω σαν τον ικαρο και ας καω απο τον ηλιο..
θα τα καταφερω και ας μην εχω που να παω..
συγμωμη μανα..
Ε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου