Μαγισσα μου αγαπησες μονο τον εαυτο σου τοσο πολυ που τυφλωθηκες..
καθε μερα σου γραφω μα εσυ δεν τα βλεπεις ποτε..
η ζωη σου και η φιλοδοξια σου εγινε αυτοσκοπος..
εκτισες μεσα στην καρδια σου τειχος τοσο γερο που δεν μπορω να μπω..
σου γραφω για μια αγαπη πληγωμενη αληθινη..
μα εσυ διαβαζεις αλλους τι γραφουν οχι εμενα..
ο πονος του αλλου δε σε αγγιζει..
και αν σε κατι δακρυζεις σκουπιζεις μονο τα δακρυα τα δικα σου..
και οχι του πονεμενου..
και το στομα σου σφραγισμενο ειναι επιτρεπεται μονο για να κανεις τσιγαρο..
αφου ποτε σου δεν μου μιλας....
ο κοσμος του ονειρου σου μια ομορφη ψευδαισθηση ειναι και ο πονος σπαθι που ξεσκιζει τη ψυχη..
εντεχνα κρυβεις το συναισθημα και το αφηνεις να ψυχορραγει βουβο στο υποσυνειδητο σου..
και η λογικη σου μαζι με την αδικια σου εγινε ταφοπλακα για μενα που με διεγραψες μαγισσα μου..
τα συναισθηματα μου σπασμενος σταυρος στο σχημα της καρδιας σου μιλουν μα εσυ δεν ακους..
ολα μου σου φωναζουν αλλα εσυ εγινες μια ξενη και παραδινεσαι σαν αβουλη στη δινη του εγω σου..
ο κοσμος του ονειρου μου λαβωμενος ιστος υφαινει στα διχτυα προσμονης μια αγνη χαμενη φιλια σε ενα χαμενο ερωτα..
ο πονος μου εγινε σημαια ενος ατελειωτου αγωνα δορυ ηλιακτιδα μαχητης και η ψυχη μου ακομη αιμορραγει
απο την αδικη διαγραφη μου..
ποναω μαγισσα μου και πονος μου επωδυνος ειναι και τα σημαδια του εμειναν βαθια και ανεξιτηλα μεσα μου
που με διεγραψες..
πλησιαζει η αγια μερα της κοιμησεως της θεοτοκου..
εκει στο παπα στο χωριο μου κατω απο το αγιο πετραχηλι του θα καταθεσω την ντροπη και την αμαρτια σου που εσυ εκανες με τη διαγραφη μου..
και μεσα στην αδυναμια μου της πιστης και της αγνης διαθεσης μου θα του πω..
κατω απο τα δακρυα των αστεριων και τα δακρυα της ψυχης μου οτι με διεγραψες απο φιλο και ο πονος εγινε σαβανο μου απο σενα γιατι..
Μαγισσα μου ποναω.......
Ε!
Ξερω υποφερεις ψυχη μου και Δακρυζεις..
αντικριζοντας την Αχαριστια της φιλης σου..
πονας και ματωνεις ψυχη μου..
μπροστα στο αδικο λαθος της και στην αγανακτηση ..
γιατι στο βαθος ξερεις..
ψυχη μου δεν ανεχεσαι τον πονο τη λυπη την στεναχωρια..
και την αδικη διαγραφη της..
απο τη στιγμη που εχεις καταλαβει..
δεν θα μπορεσεις ψυχη μου να αποδεχτεις οτι ηταν λαθος της να σε διαγραψει..
παντα θα σε διαλυει θα σε σχιζει θα σε κομματιαζει..
αφου μεσα σου ειναι βαθια κατετραγμενο.
δεν θα καταφερες ποτε ψυχη μου να ανεχτεις..
την αδικη διαγραφη της...
αφου ξερεις την αληθεια...
το ελαχιστο της ζητησες να εισαι ενας απλος αγνος φιλος της..
και αυτη ψυχη μου σε τιμωρησε με το πολυ..
ο πονος σε μενα Μαγισσα μου..
Ε!
Μαγισσα μου για να σε εκδικηθω αποψε σου γραφω ανορθογρφα..
αποψε σκοτωνω την ορθογραφια..
και αν ποτε περασης απο εδω και με διαβασης να πονεσης γιατι ξερω αγαπας
πολυ τα γραμματα...
για να σε εκδικηθω πισω απο την ομορφη φωτογραφια σου εγραψα τη λεξη αχαριστη..
ξερω ειμαι δειλος δε μπορω να τη σχισω..
ουτε δεν μπορω να κανω κομματια τα τοσα τετραδια που γεμισα για σενα..
ηθελα να εβαζα μια φωτογραφια μου εδω στο μπλογκ αν ποτε περασης να με δεις..
πως με καταντησες ασπρισαν ολα τα μαλλια μου απο την αδικη διαγραφη σου..
και απο την στεναχωρια μου..
για να σε εκδικηθω τιμωρω τον εαυτο μου να μη ξαναγραψω τιποτα πια
αφου τωρα δεν εχει σημασια ..
και ουτε εχω αλλη μαγισσα να γραφω...
που να πορευτω τωρα μετα απο εσενα δεν θα υπαρχει ποτε τιποτα στη ζωη μου..
θα πενθω παντα στη ζωη μου γα σενα που γραφη και ο Ελυτης..
με διεγραψες και η πικρα και η μοναξια μου εκανα θρονο μεσα στο δωματιο μου..
παρασυρθηκες απο αλλους που με αλεπουδοευγενειες και κολακιες με διεγραψες..
δεγραψες ενα αγνο φιλο γιατι εισαι γυναικα χωρις οικτο..
τωρα διχως τη δικη σου φιλια δυσκολα περναει ο καιρος και ο κοσμος μου ειναι μικρος..
για να σε εκδικηθω λεω να διαγραφτω απο εδω..
να φυγω απο εδω απο αυτο που αγαπησα να φυγω απο σενα..
ισως στη ζωη να βρω αυτο που αξιζω...
για να σε εκδικηθω εγραψα κατω απο το ονομα σου Μαγισσα το Αχαριστη..
γιατι ποναω Μαγισσα μου..
Ε!
Δεν πιστευω στον καπιταλισμο πιστευω μονο σε αυτο που θα ερθει..
πιστευω στον ανθρωπο με τη πληγωμενη καρδια..
πιστευω στον αγωνα που κανουμε και στη καλωσυνη...
πιστευω στα βιβλια που διαβαζω και στο μολυβι μου που γραφω καθε νυχτα..
πιστευω στο βασανισμενο ανθρωπο και στης καταπιεσμενες του επθυμιες...
πιστευω σε ολα τα χρησιμα πραγματα που καποια μερα βοηθεια θα μας προσφερουν..
πιστευω στους εξυπνους που τους βλεπω στα μπαρακια ..
πιστευω πως μια μερα θα νικησουμε την ανεργια που υπαρχει
γιατι πιστευω στο κομμουνισμο
αλλα πιστευω και πολυ μεσα μου και στο Θεο..
καθε νυχτα μεσα στα καφενεια τρικλιζω για να ξεχασω την ανεργια..
ωστοσο ποτε δεν πετυχα τιποτα..
αφησαμε τους αλητες να μας τελειωσουν και τα καταφεραν..
μειναμε ανεργοι ανασφαλιστοι χωρις ενσημα..
καθε πρωι ομως κοιτω τη νεα μερα με αισιοδοξια
πινω τον καφε μου μονος μου στην αυλη και λεγω..
δε μπορει καποτε τα πραγματα θα αλλαξουν..
αυτο το πιστευω..
Ε!
Καλοκαιρι και ειναι παγωμενες οι νυχτες μου της προδοσιας σου χαθηκες για παντα Μαγισσα μου..
μελαγχολικα τα πρωινα μου με επωδυνες ωρες η ζωη μου
αντεχω ακομη να σου γραφω αφου ετσι με καταδικασες..
σε διαβαζω στα κρυφα και βλεπω πως με ποση τελετουργικη υποταγη
περνας απο τα αλλα ομορφα μπλογκ..
ισως για να ξεπερασεις το φοβο σου των διαγραμμενων αναμνησεων μας..
καταδυεσαι εκει να διαβαζεις τους αλλους..
ουτε μια κινηση λαθραια δε μπορεις να κανεις στη ζωη σου..
να περασεις λιγο απο εδω θελω διχως παραπονο διχως συγνωμη διχως σημαδι..
χαθηκες μεσα στης βυθομετρησεις ανιχνευοντας το τι γραφουν ο αλλοι..
γραφεις συνεχεια σε βλεπω για να συμπληρωνεις το κενο της ζωης σου...
με καταιγιδα για να μη περασεις ποτε απο εδω και με κρατας μακρια..
διασπαρτες οι αναμνησεις μου απο σενα Μαγισσα μου..
και εσυ εκει να κρυβεσαι σε μια εγωιστικη παθολογικη κατανοηση..
παγωμενο καλοκαιρι η ζωη μου ειναι που με εγκατελειψες..
και η σκεψη μου φλερταρει το γυρισμο σου..
Μαγισσα μου...
Ε!
ο Ερωτας με αποχαιρετισε εδω και πολυ καιρο
και αφου εσπασε το τοξο του για να μου δειξει
ποσο πολυ τα εχει παρει με τη παρτη μου..
την εκανε με ελαφρα πηδηματακια λεγοντας μου
οτι δεν ειμαι ικανος να διαχειριστω σοβαρες..
συναισθηματικες καταστασεις...
ωχουυυυ..
τα λαθη δικα μου.. ναι ολα δικα μου..
και τωρα τι..; πως να γεμισω το χρονο μου..
και πως να αδειασω τα σωθικα μου απο τα συναισθηματα που
εχω μεσα μου..
καλοκαιρι και ειμαι παλι μονος..
με παθος και ονειρα αλλα χωρις σχεση...
τυχαιο.. δεν νομιζω..
ολα για καποιο λογο γινονται αυτα στη ζωη μου..
ωχουυυυ...
αντρας και εγω αλλα κουραστηκα να ειμαι μοναχος μου..
τη νυχτα κοιταζω το φεγγαρι αγκαλιαζω το μαξιλαρι μονος μου
σκεπαζομαι με το σεντονι αλλα δεν εχω θερμη μεσα μου..
κοιταζω τηλεοραση αλλα δε γελαω με αυτα που βλεπω..
το πρωι ανοιγω τη πορτα εξω στην αυλη και η μοναξια μου
μπαινει μεσα στο σπιτι μου χαμογελωντας..
τη νυχτα τη πιανω απο το χερι και πεφτουμε μαζι για υπνο..
ωχουυυυ...
Ε!
η Μαγισσα μου η καλη με διεγραψε απο απλο φιλο της..
χωρις μια λεξη να μου πει και η ψυχη μου σφαγμενο χελιδονι τωρα ειναι.
μαχαιρι εμπηξε μεσα στη καρδια μου και εφυγε απο κοντα μου για παντα..
σφαγμενος απο το χερι της ειμαι μεσα στην αρρενα του παθους..
σφαγμενος σαν ταυρος ειμαι και βογγω..
αποψε η ψυχη μου ουρλιαζει..
τα δακρυα μου σταζουν πανω στο τετραδιο μου που της γραφω..
και το χερι μου τρεμει....
τα ομορφα λογια της ψυχα ψωμιου ηταν βουτηγμενη μεσα στον αχραντων μυστηριων..
μα ηταν παγιδα..
Αχαριστη Μαγισσα μου εσυ η αμεπτη η ευγενης η καλοκαρδη..
εγινες η δολοφονος μου τωρα η εγληματιας μου...
με σκοτωσες εχθες με τη διαγραφη σου γιατι πως μπορεσες..
Αποψε νυχτα μαυροφορεμενη ειναι για μενα σαν πονεμενη χηρα..
και εσυ να γελας για τα δακρυα μου..
Αμεμτη εγληματια Αχαριστη Μαγισσα μου..
ξεσκιζεις εμενα και προδιδεις εμενα την ψυχη σου..
μαχαιρωσες εμενα που σε γνωρισα και υμνησα την αξια σου..
γραφοντας καθε νυχτα για σενα..
με παρεδωσες πισω στη μοναξια μου και στη θλιψη μου..
εμενα που σου αφιερωσα ολοκληρη τη σκεψη μου..
με παραδιδεις πισω στη πικρα τς ζωης..
ακομη και τωρα που με διαβαζεις η καρδια μου..
παλλεται μεσα στο χαρτομαντηλο που σκουπιζεις τα δακρυα σου..
ακομη χαμογελας καθως βλεπεις που ξεψυχα η ψυχη μου..
απο τη μαχαιρια σου που μου εδωσες με τη διαγραφη μου..
Αχαριστη Μαγισσα μου..
Γιατι..;
Ε!
Θελω να ζησω και να πραγματοποιω τα ονειρα μου..
με μια καρδια που να κτυπαει ρυθμικα διπλα μου..
με μια αγκαλια που να χωραει ολο το κοσμο μεσα της..
ομως να ειναι και τοσο μικρη που να χωραει μονο εμενα..
να εχω δυο χειλη που να ψιθυριζουν λεξεις βγαλμενες απο την καρδια..
οπως σ΄αγαπω..
με εκεινο το βλεμμα που να εκφραζει μονο τα αγνα συναισθηματα της..
θελω να εχω κοντα μου δυο χαρουμενα ματια γεματα θαλασσα και ουρανο
που να αστραφτουν απο ευτυχια μεσα τους χωρις παρελθον..
μονο με ενα θελω που το αυριο να ειναι διαφορετικο..
θελω να ζησω την αγαπη για να νιωσει καλα η καρδια μου γιατι το εχω αναγκη..
μονο αυτο εχει σημασια ολα τα αλλα δεν υπαρχουν η δεν εχουν σημασια..
η μονη σημασια να εισαι ΕΣΥ..
να ειμαι εγω που να νιωθω υπεροχα διπλα της..
που να θελω να παιρνω πραγματα απο εσενα που να με κανεις να γελω..
να με κανεις να νιωθω και παλι παιδι..
να εισαι διπλα μου συνοδοιπορος στη πικρη ζωη μου που να μου κρατα το χερι..
να αγγιξει την ψυχη μου..
και να μου λεει ολα καλα καλα θα σου πανε..
αυτο θελω να το ζησω....
Ε!
Μαγισσα μου ..
μ'αρεσει να σε διαβαζω συνεχεια..
μ'αρεσει να σε ανιχνευω καθε μερα..
γιατι εισαι η πηγη που δε στερευει..
το αστρο το ανεσπερο που λενε..
Πανω απο ολα ομως εισαι Γυναικα..
οταν καθομαι και σου γραφω μεσα μου ανοιγει κατι σαν παραδεισος..
και τοτε ειναι που θελω να γινομαι ενας απλος λοστρομος στο πλοιο σου..
δεν εχω αναβολες να ξερεις και Επιμενω..
Μελετω κρυφα ολα τα γραπτα σου ..
σε ρουφω και μεθω ολοκληρος μεσα μου..
Σκετο ποιημα ο Διαυλος του στηθους σου..
Σονατες αθανατες ειναι οι φτερνες των ποδιων σου..
Μαγισσα μου εσυ η εκπληξη εσυ και ο καημος μου...
τα πιο ωραια και σπανια σε σενα τα διαβασα..
και τους πιο ευελικτους στιχους που ειδα και ακουσα..
ειναι εκεινα της σιωπης σου...
να ξερεις πανω στο σωμα σου Γεννηθηκε η Ανοιξη..
και πανω στο Κορμι σου κοιματε το φως..
Ομορφα γραπτα ωραια ποιηματα σε μουσικες χορευουν..
οταν ομως ερχεται η νυχτα και αναπολω τα γραπτα σου..
κατι σαν καταρρακτες μεσα μου ξυπνουν ολες της επιθυμιες μου για σενα..
και τοτε σαν παροπλισμενο οχηματαγωγο εκει διπλα σου αραζω..
Ω! αυτο το ωραιο σου κορμι..
το ατελειωτο το παντα Φωτισμενο..
σαν ανεξερευνητο σπηλαιο ειναι..
και κλεινω τα ματια μου και σε σκεφτομαι..
Μαγισσα μου αρχη και τελος σε διαβαζω...
Ε!
