πιστευω στον ανθρωπο με τη πληγωμενη καρδια..
πιστευω στον αγωνα που κανουμε και στη καλωσυνη...
πιστευω στα βιβλια που διαβαζω και στο μολυβι μου που γραφω καθε νυχτα..
πιστευω στο βασανισμενο ανθρωπο και στης καταπιεσμενες του επθυμιες...
πιστευω σε ολα τα χρησιμα πραγματα που καποια μερα βοηθεια θα μας προσφερουν..
πιστευω στους εξυπνους που τους βλεπω στα μπαρακια ..
πιστευω πως μια μερα θα νικησουμε την ανεργια που υπαρχει
γιατι πιστευω στο κομμουνισμο
αλλα πιστευω και πολυ μεσα μου και στο Θεο..
καθε νυχτα μεσα στα καφενεια τρικλιζω για να ξεχασω την ανεργια..
ωστοσο ποτε δεν πετυχα τιποτα..
αφησαμε τους αλητες να μας τελειωσουν και τα καταφεραν..
μειναμε ανεργοι ανασφαλιστοι χωρις ενσημα..
καθε πρωι ομως κοιτω τη νεα μερα με αισιοδοξια
πινω τον καφε μου μονος μου στην αυλη και λεγω..
δε μπορει καποτε τα πραγματα θα αλλαξουν..
αυτο το πιστευω..
Ε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου