Ξερω ηταν μεγα λαθος μου να σε κοιταζω μεσα στα ματια σου ψαχνοντας να βρω της αληθειες που μου εκρυβες..
γιατι τοτε ειδα μονο το ψεμα που ματαια προσπαθουσες να κρυψεις..
ηρθες για λιγο και γεμισες την ψυχη μου με πονο..
και την καρδια μου θυμο..
σου εδωσα τοσα πολλα και πηρα τοσα λιγα και αυτα ολα ψευτικα..
ο θυμος μου που εφυγες μεγαλωσε θεριεψε και εγινε μαχαιρι..
που εκοψε με μιας το νημα της ψυχης μου...
και γκρεμισε τα παντα τωρα που χαθηκες..
εσβησε τα ονειρα που καναμε μαζι οταν η φιλια μας...
ζουσε ομορφα κοντα μας...
ειχα μαθει να ζω με τα ονειρα μου..
να ξυπναω της νυχτες φωναζοντας το ονομα σου..
αυτο που δεν εμαθα ακομα ειναι..
να ζω με την απουσια σου..
εφυγες απο παντου και δεν μπορω πια να σε βρω να σε δω..
τι δε καταλαβαινεις Μαγισσα μου..
γαμωτο μου ποναω..
Ε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου