Γυμνη Δραπετης..

Εξω ολοι οι δρομοι με αδειες αγκαλιες να ειναι..
και εγω εδω ορφανος απο ερωτες που χαθηκαν στον δρομο..
ο ηλιος νικημενος απλωνει τις ακτιδες του πανω στους αξιους μονο εραστες..
παντα για παρεα εχω τη μοναξια μου και ο πιθανοτητες για εναν ερωτα να ειναι μηδεν..
τα χειλη μου πινουν λαιμαργα τον πυρετο της σαρκας καθως κοιταζω παλι στα κρυφα το προφιλ σου...
καθως ασελγω ασυστολα πανω στα ραγισμενα μου πληκτρα..
δακρυσμενος να σου γραφω πινοντας παλι κρασι..
αποφασισμενος να μην σου ξαναγραψω Μαγισσα μου..
και τα χερια μου να αργοπορουν πανω στο τετραδιο μου που σου γραφω..
η ζωη μου ενα ναυαγιο να ειναι και εγω σαν ενας ναυτικος χαμενος..
με καθε μου βημα να ειναι μετεωρο..,
φορτωμενος με ονειρα να ειμαι μα ειμαι μονος μου..
ντυνομαι με ψιθυρους μακρινους και με σιωπες περασμενες...
και οι νυχτες μου αργοπορημενες να ειναι
κλεισε το φως ψιθυριζω στον εαυτο μου..
δραπετευει παλι γυμνη η μαγισσα μου μεσα απο τη ζωη μου...
Ε!

Ποναω...

οσα μου ζητησες σου τα εδωσα αλλα και κατι παραπανω θυμασαι.
σου ελεγα παντα της λεξεις που περιμενες να ακουσης..
και οταν ηρθε η πιο σημαναντικη στιγμη...
η στιγμη που μας χωριζε μονο μια ανασα..
η στιγμη που μπορουσα να σε αγγιζω και να αντανακλω της σκεψεις μου μεσα απο τα ματια σου..
μου ζητησες κυνικα να πληρωθω..
απορησα γιατι δεν ηξερα με τι νομισμα πληρωνεται η αγαπη ο ερωτας..
μου χαμογελασες και μου ειπες νυχτολουλουδο μου πληρωνεται μονο με πονο...
ποναω..
ποναω με τη ψευτικη αντανακλαση που ειχες..
ποναω γιατι τωρα στεκεσε μπροστα σε αλλο καθρεπτη και θαυμαζεις τη καυλα σου που σε παγωμενο κρεβατι ξεθυμανες..
ποναω μονος μου μεσα στη νυχτα εχω της σκεψεις μου σε σενα που με μαστιγωνουν ακομη..
τωρα μονος μου ζω σε ενα μισοφωτισμενο δωματιο να σου γραφω αγκαλια με ενα ποτο και μεσα απο παληες  κασετες 
να ακουω παληα λαικα τραγουδια..
και να ψαχνω μεσα στη μεγαλη μου μοναξια τον ιδανικο  ερωτα την αιωνια φιλια που ξερω δεν υπαρχουν..
και αν ποναω μεσα μου να ξερεις δεν εγκαταλειπω ποτε αυτο που αγαπησα και ας ρωτας τωρα γιατι γιατι..
ποναω και ας μου χαρισες ψυχη με λογια μονο ψευτικα Μαγισσα μου..
Ε!

Χωρις Αγαπη..

ναι  ζω μονος μου  χωρις αγαπη..

 ενω εσυ φιλη μου  φοβασαι την αγαπη που φουντωνει αποτομα..

φωτια μεγαλη  ειναι η αγαπη ανεξελεκτη που καιει ολα τα πρεπει σου..

μη φοβασαι την αγαπη μου που ειναι αδαμαστο φως που τρυπωνει στη χαραμαδες της πονεμενης σου ψυχης..

μη φοβαμαι την αγαπη που σταχτοποιει τους φοβους σου και φουντωνει το παθος σου σαν επιθυμια σαν απολαυση σαν φωτια..

που μεσα σου ελπιζεις πως στο τελος της ημερας θα θα σε φωτιζει πιο πολυ θα σε ζεστανει πιο πολυ και θα σε παρηγορει.

ναι ζω μονος μου ελα να σου δωσω αγνη αγαπη σε μια μικρη φλογα να την εχης να τη προστατευσεις να μη σου τη σβησει ο ανεμος..

η κακια του κοσμου  το ψεμα το μισος..

ελα να σου δωσω αγνη αγαπη να δεις φιλη μου την δυναμη της την αιωνιοτητα της την ευτυχια της..

και οταν τη νιωσης καλα τη ζησης σε ολο το μεγαλειο της καντην λεπιδα στα χερια σου ξεσκισε τα σωθικα μου και σκοτωσεμε..

ετσι με κανανε ολες  μου οι φιλες..

και τωρα οχι μονο ζω μονος μου..

αλλα δεν εχω και που να παω...

Ε!

δεν ειμαι καλα...

Αποψε δεν ειμαι και τοσο καλα..
Ψυχολογικα..
Πινω εκει που δεν επινα καθολου..
Κλαιω καποιες φορες απαρηγορητα..
δε βγαζω ακρη...
ισως  αγαπη δεν ειναι παρα η αναγκη να υποφερουμε..
καποτε μιλησες χαμογελασες..
και εγω σε πιστεψα..
μα η καθε σου λεξη καθε χαμογελο σου  ψεμα..
δεν περιμενα και τιποτα...
Μαγισσα μου...
Ε!

Συγνωμη Μαναααα...

βουβη η οψι της σημερινης ημερας..
χλωμα συννεφα αγκαλιαζουν εδω πανω που ειμαι στης σερρες της φυλακης τον ουρανο..
 καπου καπου φαινονται ανταυγειες ηλιου..
 θεια μεγαλη εβδομαδα..
μεσα απο  το μκρο κελι μου και απο το  παραθυρακι μου  βλεπω εξω να ειναι..
 ανθισμενα τα φυλλα απο τα δενδρα μια παλια  γοητεια στα πινελα..
 παντοκρατωρα ζωγραφου..
και εσυ αγνωστη φιλη να καθεσαι καπου στα κρυφα και διαβαζεις εμενα..
 την αναδρομη και την διαδρομη ενος  αδικημενου και αγνωστου γνωστο σου φιλο..
 προσπαθησα ολο αυτο το καιρο να ποτισω τη γλαστρα της αγαπης..
 θελησα να συντροφευψω τις σκεψεις μου με τις καλοσυνατες δικες σας και ολης της παρεας μου
απο εδω μεσα..
σε μια υπεροχη για μενα κατανυχτικη λειτουργεια αγαπης..
στο ματαιο τουτο κοσμο..
 ξεκινω πρωι πρωι το γραψιμο μου με ενα καφε διπλα μου και αδιαφοροντας το τι θα βρω μπροστα μου εδω μεσα..
και με πιστη στον θεο  και ελπιδα οτι ειναι θεου χαρι να πετυχεις και να προστατευσεις αυτους που αγαπας..
 σκεφτομαι χωρις καλες γνωσεις αλλα με αγαπη και σιωπηλη εκφραση περιμενω την πολυποθητη ελευθερια μου..
με μεγαλη πιστη στο θεο λεγω και τις σκεψεις της δικες σας και με αγαπη για ολα αυτα που ενοιωσα θυμο πικρα πονο μοναξια και αδικια τα σβηνω ολα στο ηλιοβασιλεμα της μερας..
 και χαρουμενος πολλους αγαπησα κανεναν δεν εμισησα απειρους συγχωρεσα.
σας ζητω με συγκινησι αφηστε καπου ενα ποτηρι να με περιμενει πνευματικα στη παρεα σας για να γιορτασω και εγω..
την χαρμοσυνη αποφυλακιση μου την ημερα που ερχεται καπου εκει κοντα μαζι σας..
 ροδοσταλιδες οι μνημες μου τωρα που τοση πολυ ομορφια αγαπης και καλοσυνης
απο παντου ξεχυθηκε στην πληγωμενη μου        καρδια χαρι σε σας φιλες μου και φιλοι..
 μερες που ειναι και που ολοι περιμενουμε την ανασταση του θεανθρωπου ..
 κλαιγοντας περιμενω την λυτρωση μου και προσευχοντας κρυφα και ταπεινα κατω απο την εικονα του.
 προσευχομαι για την αδικη μοιρα μου και τα λαθη που εχω κανει..
 και αν καποιους στεναχωρισα ζητω να με συγχωρεσουν και ολους τους συγχωρω..
και ας με πικραναν στη ζωη μου..
 ακομα και τον θεο μου τον εχω συγχωρεσει για την αδικια του..
 ξερω σας κουρασα αλλα τα χειλη μου φιλησαν την πενα και αυτη αρχισε να τρεχει για να σας πει λιγες νωπες σκεψεις..
 απο ενα αγνωστο γνωστο φιλο απο μια   ανθρωπινη τραυματισμενη ψυχη...
και εσυ γλυκια μου μανα μη κλαις αλλο σκουπισε τα δακρυα σου..
και τη κυριακη μερα αγαπης που ειναι στρωσε το καλο σου τραπεζομαντηλο..
και βαλε ενα αδειο πιατο διπλα σου για μενα..
τα χρονια περνουν γρηγορα  και θα ειμαι κοντα σου  συντομα..
φιλω το γραμμα αυτο ειναι σαν να φιλω τα χερια σου..
και σου φωναζω μεσα απο εδω που ειμαι κλεισμενος..
συγνωμη μαναααα...
Ε!