μη σε τρομαζει η σιωπη μου...

Μη σε τρομαζει η σιωπη μου...
Μαθε πως τις νυχτες.. δεν κοιμαμαι....
Καθε βραδυ αλητευω στη γειτονια σου..
Καθομαι στο σκοταδι και περιμενω να με γεμισουν με φως οσα θα αφησεις..
Καθομαι κρυμμενος πισω απο το παραθυρο σου και σε κοιτω στα κλεφτα..
Περιμενω να ανοιξεις το φως.. και οταν το δω λεω.. Ηρθε!
Σιγουρα κατι θα αφησει... οχι! δεν θα με ξεχασει...
Ξερει πως περιμενω στην γωνια και κρυφοκοιτω σαν παιδι περιμενοντας να κλεψει λιγο γλυκο μεσα απο το βαζο.... 
Τι κακια συνηθεια.....

το πολυτεχνειο ζει...

κραταμε ασβεστη τη φλογα του αγωνα μας...
γιατι οι νεοι που ποτισαν με το αιμα τους το σπορο της λευτεριας στο πολυτεχνειο μας διδαξαν πολλα....
σημερα ο ξεσηκωμος του νοεμβρη εχει νοημα και συνεχεια στο δρομο για τη λαικη εξουσια....
για δωρεαν παιδεια δωρεαν υγεια και ελευθερια.. για τη λαικη οικογενεια...
κανουμε αγωνα για μορφωση για δουλεια για ζωη με δικαιωματα...
το πολυτεχνειο παραμενει ζωντανο ποτε του δεν δικαιωθηκε...
χαιρετιζω την ταξικη αγωνιστικη γιορτη σημερα...
το πολυτεχνειο ζει....
καλημερα...
χρηστος οικοδομος....

ο κηπος μου....

Ωπ! να και ο ωραιος μου κηπος με τα ζαρζαβατικα μου να μεγαλωνουν σιγα σιγα..
καθε πρωι τωρα που ειμαι ανεργος στο κηπο μου να ειμαι και στη μυτη μου η υγρη μυρωδια..
του ποτισμενου κηπου μου..
μεγαλωνει ο κηπος μου και γεμιζει διαρκως με πρασινο το βλεμμα μου..
οπως τον κοιτω γαληνιος οπως ειναι κατω απο την λιακαδα του νοεμβρη..
οταν ειμαι μεσα στο κηπο μου γεμιζει η μυτη μου απο το αρωμα των κηπευτικων..
που εχω φιαξει..
η λεπτη υπεροχη ομορφια που εχουν απο τη βραδινη υγρασια με κανει να νοιωθω υπεροχα..
καθομαι καθε πρωι μετον καφε μου σε μια μερια για να ακουσω την ονειρικη σιωπη τους...
και τα παρακολουθω πως μεγαλωνουν..
εχω μεσα μου την υπομονη αλλα και την επιμονη μαζι με την εμμονη και την προσοχη..
να τον φροντιζω με θρησκευτικη ευλαβεια..
περιμενω τη μερα που θα κοψω τα μαρουλια μου και το λαχανο μου..
να γευτω τη γευση της μανας γης αλλα και τη γευση του ουρανου...
ο αγαπημενος μου κηπος εχει μια μαγεια μεσα του ..
και του ψιθυριζω τα μυστικα μου..
περιμενω τη μερα που με ιερη ευλαβικη σιωπη θα κοψω αυτα που εχω φιαξει..
και για να τα συνοδευσω στο φαγητο της ημερας μου..
τον αγαπω πολυ τον κηπο μου μου δινει δυναμη μου παιρνει το αγχος..
τον ποτιζω τον βοτανιζω τον φροντιζω του μιλω τον αγαπω γιατι
ειναι για μενα η χαρα και η γευση στη πικρα της ζωης μου....
σε ολους καλημερα... Ε!