του γενναιου το κλαμα..

....αγαπημενε μου πονεμενε εαυτε μου...
...πληγωμενη μου καρδια...
..μη ξεχνας ποτε σου οτι  εσυ πρεπει να κλαις μονο τη νυχτα....
.............
...σε μια απο της προχωρημενες ωρες της σκοτισμενες...
....οταν κοιμουνται οι πολλοι που αυτοι εχουν κλαψει τη μερα....
..........
...πονεμενε μου εαυτε...
...τοτε μοναχα να κλαις...
..αφου το ξερεις καλα  η νυχτα ξερει να κρυβει...
.... ξερει να σωπαινει...
..και ειναι απαραιτητη εδω η εχυμυθεια μου....
...τουλαχιστον για αυτους που ζητουν να χαρουν κατι απο μενα...
............
....αποψε κρατα γερα εαυτε μου..
...αλλα σε παρακαλω ψυχη μου μη ξεχνας ποτε το δικο μου κλαμα...
...και εσυ πονεμενε μου εαυτε μη ξεχνας ποτε σου...
...μα ποτε σου..
...και του γενναιου του κλαμα.....
.......
....πρεπει στο πονο μας αποψε παλι μοναχα ο ουρανος να μας παραστεκει...
και η σιωπη.....
.........
.....αποψε αυτη της νυχτας της μεγαλης σιωπης....
...και της μοναξιας μας...
...ειναι  η συντροφισσα μας των μεγαλων πονεμενων στιγμων μας....
.......
....πονεμενε εαυτε μου εσυ που ζεις στο ομορφο λαυριο...
...και μεσα στη μεγαλη μοναξια...
..και μονος σου παντα εισαι...
...μη γυρνας πισω στο παρελθον...
...και μη μου κλαις....
...κρατα και αποψε γερα....
..Ε!