Μεγάλη Παρασκευή θυμάμαι..

..φιλες μου και φιλοι..

παντα αυτη την Μεγαλη Παρασκευη τη θυμαμαι..

το πρωι της Μεγαλης Παρασκευης οταν ξυπναγα και νιβομουν μετα εκανα  παντα το σταυρο μου στο μικρο μας εικονοστασι..

.......

και πηγαινα για καφεδακι στην κουζινα..

εκει με περιμενε η μανα μου με ενα δισκακι προυτζινο που ειχει σταχτη μεσα απο το τζακι..

κι ενα μικρο ποτηρακι με ξυδι..

ετρωγα λιγο σταχτη και με το ζορι επινα και λιγο ξυδι..

μετα το καφεδακι μου...

.....

ειναι Μεγαλη Παρασκευη σημερα ελεγε πρωτα αυτα που σου εχω και μετα το καφε..

για το μεσημερι φαγητο μου ειχε μονο βραστες πατατες χωρις λαδι..

τραπεζι δεν αφηνε η μανα μου να στρωσει..

.........

η Κηδεια του Χριστου σημερα ελεγε δεν κανει..

ετρωγα ορθιος στο παγκο στη κουζινα..

μαζι με κατι παξιμαδια χοντρα που για να τα φαω τα βουταγα στο ποτηρι με το νερο για να τα μαλακωσω..

ψωμι  αν ειχα δεν μου αφηνε να πιασω μαχαιρι το εκοβα με τα χερια...

.........

δεν κανει σημερα γιε μου ειναι η Κηδεια του Χριστου μου ελεγε..

ουτε μαχαιρι στα χερια σου...

.........

η παρεα μου και οι φιλοι μου εξω στα ουζερι να τσακιζουν να τις γαμπαρες να τα καλαμαρακια και τις γαριδες να τα θαλασσινα και εγω εδω πατατες βραστες...

........

την περιμενα  παντα την μανα μου να γυρισει απο την εκκλησια το πρωι που πηγε στην αποκαθηλωση...

μετα πηγαιναμε στο νεκροταφειο να αναψει το καντηλι να λιβανισει και αλλα πολλα..

οση ωρα ηταν στο μνημα εγω πηγαινα στα μνηματα των φιλων μου και τα κοιτουσα η να αναψω το καντηλι τους...

...........

το βραδυ μου ειχε ετοιμο το κουστουμι για τον Επιταφιο με το ασπρο πουκαμισο μου..

ασπρο να φορεσεις ειναι η Κηδεια του Χριστου μου ελεγε παντα..

οταν πεθανω και εγω να φορεσεις ασπρο πουκαμισο και να εισαι χαρουμενος δεν θελω να κλαις ακους..

ποτε δεν την καταλαβα ακομη αυτη την μανα μου..

.......

ντυμενη στα μαυρα και με μαντηλι μαυρο στο κεφαλι πηγαμε στην εκκλησια..

εκει ο παπας μου φωναζε χρηστο εσυ και η παρεα σου τον Επιταφιο..

ναναι ευλογημενο παπα μου απαντησα..

.. ο παπας να πω εδω ειχε παντα το σπαθι του κρεμασμενο σε μενα πανω μου..

..........

μετα γυρναγα στην παρεα για να δουμε τα χαλκουνια στην πλατεια του αγρινιου...

σε αυτο το εθιμο φιλες μου και φιλοι ημουν παντα μπροστα.....

..δεν τα φοβομουν..

......

...και του χρονου με υγεια και αγαπη.

..και ευχομαι να βρεθει καποιος αλλος να γραψει για τη μεγαλη του παρασκευη...

...γιατι εγω δε θα ειμαι πια στο ομορφο λαυριο να σας γραφω...