..ΝΑΙ ΡΕ... ΟΙ ΑΝΤΡΕΣ ΚΛΑΙΝΕ...

ΝΑΙ ΡΕ.. ΟΙ ΑΝΤΡΕΣ ΚΛΑΙΝΕ....

ηηη   χαρα  μου εγινε τραγωδια..
ειναι η πρωτη φορα που δεν ξερω πως να ξεκινησω την αναρτηση μου...παραμονη κυριακη ξημερωνοντας  δευτερα  κανενας δεν κοιμηθηκε πιστευω ουτε και εγω ολοι ετοιμαζαμε τους σακους με τα ρουχα μας για την μεγαλη  αδεια μας..
το ραντεβου ηταν 9 το πρωι δευτερας  ειμασταν εκει απο της 8 το πρωι..
φωνες  κουβεντα  πως θα φυγουμε λεγαμε...
καποιος εφερε και χαρτη απο τηλεφωνικο καταλογο..
με ταξι ειπε ενας  με λεωφορειο ειπε ο αλλος  με τραινο ειπε καποιος.. ο πονηρος ειπε  οσοι δεν εχουν χρηματα να φυγουν με ωτο στοπ..
δεν μιλησα καθολου..
9 και ανοιξε η πορτα του γραφειου. οποιος ακουγε το ονομα επαιρνε το χαρτι της αδειας και εφευγε τρεχοντας προς την μεγαλη εξωτερικη σιδερενια πορτα..
αλλος με το σακο αγκαλια αλλος στα χερια  αλλος στον ωμο ολοι ετρεχαν στην πορτα...
στο πεταγμα της ελευθεριας..
κανενας  δεν γυρισε να  δει τι  εγινε με μενα..
κανενας  δεν καταλαβε τιποτα..
δεν τους αδικω...
εμεινα μουδιασμενος ενα λεπτο να καταλαβω τι εγινε η καρδια μου ετρεμε και οι κτυποι της  ζωηροι.. κρυος ιδρωτας  με επιασε..
πρωτη φορα στη ζωη μου  ακουσα τους κτυπους της καρδιας μου..
καταλαβα τι εγινε  οι αλητες μου κοψανε την αδεια μου με το ετσι θελω.. για να μην πω γιατι γνωριζω..
ειδα οτι μου την ειχανε στημενη  ειρθαν κοντα μου και αλλοι μπατσοι ετοιμοι για φασαρια..
το καταλαβα  ενα λαθος να εκανα η μια κουβεντα να ελεγα θα με σαπιζαν  στο ξυλο  και μετα στην απομωνοση..
εκεινη τη στιγμη ειπα θεε μου  προατατευσεμε  απο τον εαυτο μου μην κανω καμμια  τρελλα αυτη την στιγμη..
αρχισα να μετρω μεχρι το 30  1  2 3  4  5... για να μου φυγει ο θυμος  και μετα αμεσως την προσευχη  μου που μου εμαθε ο γεροντας μου..  ..κυριε ιησου χριστε ελεησον με τον αμαρωλο....  υπεραγια θεοτοκε  ελεησον με.....
καποιος απο αυτους ειπε... ... ειπες τιποτα δεν σε ακουσα...
τον κοιταξα στα ματια  και ειδα μεσα του το φασισταριο που εχει..
οχι ειπα χρηστο δεν θα τους κανω την χαρη  δεν θα κλαψω δεν θα ουρλιαξω  δεν θα ταπεινωθω προστα τους αρκετα με οσα μου εκαναν..
δεν μπορουσα να μιλησω  δεν εβγαιναν οι λεξεις απο το στομα μου με αυτο που μου εκαναν..
τοτε ειρθε παλι στο μυαλο μου αυτο που εγραψα στον τοιχο του κελιου μου..
..μπορεις να μιλας  δυνατα με τη σιωπη σου. πετυχες αυτο ειναι μαγκια..
σκυβοντας να παρω το σακο μου γυρισα και τους ειπα  δεν ειμουν τυχερος σημερα  ισως μια αλλη φορα να ειμαι τυχερος και να παρω την αδεια μου που δικαιουμε.. 
δεν ξερω πως εβγαλα αυτα τα λογια απο το στομα μου γιατι γνωριζα  οτι ενας κομπος με εκλεινε  στο λαιμο απο την στεναχωρια μου...
γυριζοντας πισω στο κελι με βαρια βηματα και μπαινοντας  μεσα ειδα το κελι μου αδειο  και το στρωμα γυμνο. 4 σεντονια εβαζα επανω για να μην περασει η βρωμα που εχει και ποτισει το κορμι μου..
κοιταζοντας το σκεφτηκα τη μανα μου που μιλησαμε στο τηλεφωνο να τα μαζεψεις ολα  και  να τα φερεις ολα να τα   πλυνω με τα χερια μου να μοσχοβολανε ακους...
εδω δακρυσα  πεταξα τον σακκο κατω και εκατσα στη γωνια στο δαπεδο και σκεφτομουν...
βρισκομαι τωρα στο κελι ολα εχουν τελειωσει  χωρις καμια ελπιδα..  ο πονος  απλωθηκε  παντου..
τι θα πω τωρα στη μανα μου που σε 8 ωρες θα με περιμενει στο σταθμο  ασε που θα παει πιο μπροστα για να ειναι εκει να με περιμενει.. για να με αγκαλιασει.
τι θα πω τωρα στο γεροντα μου που θα ερθει απο το μοναστηρι να με παρει γιατι μου ειπε εχουν απεργια τα ταξι και γινεται χαμος..
εδω με επιασαν τα κλαματα..
ναι ρε... οι αντρες  κλαινε...
κλαιω για την αδικια που εγινε σημερα..
κλαιω για την κακια που εχουν μεσα τους και την αλητεια τους..
για τον φασισμο και το φασισταριο που εχουν μεσα τους..
κλαιω για την τυχη μου..
να..και στα....μου..αν με διαβασουν..  να.. και στα..αν μου κανουν τιποτα....
εκατσα δυο μερες μεσα μονος μου δεν ηθελα κανεναν ουτε στο φουρνο πηγα για δουλεια. να πω εδω οτι δουλευω και οτι η μια μερα πιανεται για δυο..
νηστικος μονο με καφε και τσιγαρα μου..
ξερω εκει εξω  με περιμενουν  τοσες χαρες.. μην κανω κανενα λαθος  τωρα  που πρεπει να φανω δυνατος..
ισως την αλλη φορα να ειμαι τυχερος και να παρω την  αδεια μου...


  εκατσα  μονος μου και σκεφτομουν..
στο τελος σηκωθηκα και ειπα.. μην φοβασαι  ψυχη μου    κανε υπομονη  λιγος ειναι ο χρονος που με περιμενει για την ελευθερια  μου..
δοκιμασια εινα θα περασει ο πονος....
Ε!
υγ.
πονεμενες καλησπερες  δεν γουσταρω να μου πειτε..
μονο χαμογελαστες  καλημερες.....