πεθαμενος τωρα κυκνος σαβανωμενος ειναι..
πνιγμενος στην ομορφια του σαν τον ναρκισσο σε ονειρα της ματαιοδοξιας..
απομεινα μονος μου να κανω κυκλους κλεισμενος εδω μεσα και να σκεφτομαι οτι...
εγω που γεννηθηκα με την ομορφια μεσα στην ψυχη μου μεσα στα σπλαχνα μου αφησα τον χρονο απο τα λαθη μου να σχηματισει τωρα ασχημια στο προσωπο μου.
εγω που εμεινα εκθαμβος μπροστα στα χρωματα της ζωης και του ερωτα τωρα ξεμακρυνα και χαθηκα.
χαθηκα μεσα στην μοναξια την σιωπη και στο γριζο της αδικης ζωης..
τωρα μεσα απο εδω μιλω στο πουθενα.. βγαζω κραυγες σιωπης που επιστρεφουν σε μενα.. στο τιποτα.
η ζωη μου ορφανεψε απο ερωτα και μοιαζει με τοπιο νυχτας σιωπηλης.
εκανα ονειρα σπαταλα για τον ερωτα θα ελεγα καταστροφικα γιατι πιστεψα στην σχεδιασμενη ευτυχια.
τωρα το ονομα ερωτας μου εμεινε γραμμενο στον τοιχο και το κοιτω..
αλλα οι τοιχοι δεν μιλουν παραμενουν σιωπηλοι σαν τους αιωνες. μενουν θλιβεροι παληοι και ολογυμνοι περιμενοντας παλι να τους γραψω κατι..
να τους γραψω για τον ερωτα περιμενουν και να σκεπασουν με την σιωπη τους τη φλυαρια των πραξεων μου..
μενουν εδω παντοτε φρουροι των περιστασεων και μαρτυρες των γεγονοτων..
οι τοιχοι μενουν και σιωπουν περιμενοντας να τους γραψω .
και τους γραφω γεμιζοντας λεξεις για τον ερωτα γιατι ξερω μεσα απο το βουβο τους μιλημα θα μου θυμιζουν την ιστορια μου..
ε! ερωτας...!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου