Γλυκια μου Δολοφονος...

Νεραιδα μου..
κρατω μοναχα ενα μολυβι..
και σου πολεμω τη σιωπη σου...
πιστευεις πολυ στο κρυφο σου οπλο και εισαι πολυ σιγουρη για την ηττα μου..
 μα εδω κρατω  ακομη το μελανι ασβηστο  γιατι ξερω οτι και αν σου γραψω θα μεινει..
οτι και αν πω θα ακουστει..
μα εσυ με πολεμας ακομη με τη σιωπη σου..
για να με σκοτωσεις ομως πρεπει να μου κοψεις τα δακτυλα μου..
μα και παλι θα σου γραφω με τα χειλη μου... εκτος αν μου ξεριζωσεις και αυτα..
ειναι ματαιο αφτο που κανεις με τη σιωπη σου..
και αν εσυ τις νυχτες πιστευεις πως κερδισες με αυτο που μου κανεις...
εγω ολα τα πρωινα του θεου θα σου γραφω παντα...
και αν εφυγες απο κοντα μου για να με ξεχασεις εγω για σενα θα γραφω..
οι ευθυνες τωρα ειναι δικες σου..
δεν θα γινω Ιησους για να σου γυρισω και το αλλο μου πλευρο..
σκοτωνω μονο με τη γραφη μου οποια με απειλει με τη σιωπη της..
και για το λογο αυτο σε προσκαλω να ερθεις ..
εσενα ομως δεν γινεται να σου επιτεθω..
αν μπορεσεις ομως να με σκοτωσεις με αυτα τα που μου κανεις  εχεις κερδισει..
το βλεμμα μου παντα θα  κοιταζει στα κρυφα και αδιακοπα.. αλλα εσυ δεν το ξερεις δεν με βλεπεις ποτε που στα κρυφα σε διαβαζω..
 κουραστικα να αντιστεκομαι μα και δεν σου παραδινομαι..
δεν αυτοκτονω...
γιατι θελω να με εκτελεσης εσυ..
γλυκια μου δολοφονος..
εσυ που με ταξιδεψες ψηλα..
εσυ θελω να με γυρισεις πισω εκει που ημουν..
στο τιποτα..
Ε!