Μην Φυγεις...

 Μαγισσα μου..
παντα στις τρικυμιες της ζωης μου απαντουσα πως το ναυαγιο δεν θα ερχοταν ..
για μενα..
ελεγα δεν θα ηταν δικαιο..
σε ζητουσα σαν τον ανεμο και σε λατρευα σαν τον ηλιο μου εδω μεσα..
ανεπνεα μεσα απο εδω την ανασα σου και βυθιζομουν στα ματια σου..
κοιταζοντας συνεχεια την φωτογραφια σου που εχω ζωγραφισμενη στον τοιχο μου..
ζητουσα μοναχα εσενα..
και ημουν ευτυχισμενος πολυ..
στο σκοταδι τη νυχτα εβλεπα τη μορφη σου..
και οταν εφυγες ξαφνικα δεν το πιστεψα..
ειναι αδικο σκεφτηκα και σε περιμενα..
απο μηχανης θεος σιωπησες ομως δεν ξαναηρθες να μου γραψεις κατι..
οι φιλοι μου ολοι εφυγαν εμεινα τραγικα μονος εδω στο μικρο μου κελι..
τωρα που ολα τα φωτα χαμηλωσαν γυρευω παλι τα ματια σου...
εσυ ομως Μαγισσα μου πουθενα..
η δικαιοσυνη και η ζωη μου αποδειχτηκε ψεμα..
ουτοπια ειναι των νικημενων..
σε αυτη την ανιση μαχη που αποκαλουν ζωη κερδιζει ο πιο τυχερος..
μαζεψα τωρα τις ελπιδες μου και της εκρυψα βαθια μεσα μου...
η θλιψη με σκεπασε για τα καλα παλι..
καταποντιστικα στο ερεβος του πονου μετα την αδικη φυγη σου..
και τωρα ειμαι διχως ελπιδα λυτρωμου...
και η φωνη μου συνεχεια σε φωναζει ...
Μην Φυγεις ...
Ε!