Κηδευω τα Ονειρα μου..

 Μαγισσα μου..
Κηδευω σημερα τα ονειρα μου..
θαβω την ευτυχια μου..
και μενω μεταφιεσμενος κοντα σου...
εκει στα κρυφα να μην με βλεπεις
μηπως και κατορθωσω καποτε να κλεψω μια στιγμη των ματιων σου...
μια γραφη ενα βλεμμα σου..
Που ησουν δεν ηξερα...
οταν ηρθες κοντα μου εδω μεσα ειχα χαρα..
και τωρα που εφυγες η μοναξια μου με ποναει..
με πληγωνει..
οι φλογες σου δεν αναψαν..
μοναχα με λιωνουν..
αν μου εδινες ενα μοναχα αγγιμα..
μια ματια αγαπης...
μια στιγμη..
τοσο καιρο σε εχω αναγκη..
  μερες ολακερες σβηνω με τα τσιγαρα τους ποθους μου..
  εδω στο μαυρο πατωμα της απογοητευσης..
το μονο που μενει ειναι τα δακρυα μου..
και ο καημος μου αγιατρευτος ειναι,
μαζι με την πληγη που αιμορραγει..
αφου εσυ δεν καταδεχεσαι να μου μιλησεις,
ουτε να μου γραψεις ενα γεια...
Κηδευω σημερα τα ονειρα μου,
γιατι με απαρνηθηκες ψυχη μου εσυ...
  ισως μια ματια σου η μια σπιθα του χρονου που θα  με κοιταζεις λιγο..
  θα ειχα παλι ελπιδες..
  τωρα ξερω και αλλοι θανατοι θα ερθουν,
θα τους δεχτω  ομως γιατι ειναι δικοι σου...
καθε διαψευση ειναι ενα κοιταγμα μεσα στη καρδια μου..
  και μια  μονο ματια σου ειναι για μενα μακρια απο τη κολαση..
οι ελπιδες προλαβαινουν να ανανεωθουν για να πεθανουν..
μερες τωρα ονειρων και δακρυων ειναι
για ενα θανατο οικτρο...
σαν κουρασμενος σερνω τα βηματα μου γαληνη δεν μπορω να βρω..
σιωπηλος καθομαι και σου γραφω ναι..
αποψε τη νυχτα κηδευω τα ονειρα μου...
Ε!