Μαγισσα Μηδεια...

Να ξερεις οτι...
Ραγιζουν μυστικα καθε νυχτα τα κοκκαλα μου να σε δεχτουνε.
γινομαι περασμα καθε νυχτα το παραφορο ρουχο σου να περασει..
 και ως τα βαθη των μυστικων καθε νυχτα μοναχος σιωπηλος εκει κατεβαινω..
ολα τα σκοτεινα να μαζεψω για Σενα λουλουδια και φυλλα..
ολα ομως τα αφουγραζομαι ολα τα ποθω και ολα τα αρνιεμαι για Σενα...
παιρνω της ζωης τη χαρα που εχω τη σκοτεινη
δωρο ακριβο στην ακρη του δρομου Σου να σκυψω να στην προσφερω..
και ολα απο τα χερια μου τα παιρνεις και οχι δεν ειπες ακομη ποτε...
εφαρμοζω μονος μου κανονες συνεχως ..
οι εξαιρεσεις ειναι καταγραμμενες  ολες γνωστες αναλοιωτες σαν τις γευσεις..
ολα ειναι ενα παζλ στο μυαλο μου φιαγμενα για σενα ευθυγραμμισμενα...
δεν μπορω τους κυκλους δεν ξερω που ειναι η αρχη τοτε που σε γνωρισα..
και ουτε γνωριζω το τελος..
κλεισμενος ειμαι μεσα με ικαρια φτερα..
τα χερια μου ειναι αδεια και τα ποδια μου κατω γυμνα.
ελα αν μπορεις μια βυθοσκοπηση του βλεμματος μου κανε..
εκει ομως θα δεις πολλα ...
οπως τις κρυμμενες πτυχες της νυχτας μου εδω πανω..
και το ονειρο να ψυχορραγει..
σε ειπα Μαγισσα...
ενω ησουν η Μηδεια...
Ε!