Γιατι..

Μαγισσα μου.
εχθες κουραστικα να περιμενω..
ηταν η θλιψη μου πολλη και η αδικια ασηκωτη..
γυρισα γυρω μου το βλεμμα μου και ειδα ολα τα παλατια σου ανοιχτα..
μονο η δικη σου φυλακη συνεχισε να με εκδικειται για  εγληματα που δεν διεπραξα ποτε..
ισως για να κρυψει τη γυμνια της..
μπηκα εκει που με ηξεραν εκει που με ενοιωθαν..
και σε εκδικηθηκα για τα εγληματα που εσυ διεπραξες..
μετα τα γελια της βραδυας σου..
γυρισες σιγουρα ικανοποιημενη που σε κοιταζαν  οι φιλοι σου..
και ομως καποια στιγμη πρεπει να το ενοιωσες ..
πως καποιος σου κτυπουσε την πορτα σου...
φοβασαι να σκεφτεις..
κοιμηθηκες βιαστικα.
τωρα πια δεν θα ειμαι δικος σου..
ο ενας απλος σου φιλος..
και εισαι μονη σου..
θα σου ελεγα πως μπορεις να με αναζητησεις..
πως γινεται να με συγκινησεις ακομη αν δακρυσεις και αισθανθεις...
την αδικια  σου με την αδικη φυγη σου..
μα δεν πισευω πια σε θαυματα..
δεν πιστευω πια σε σενα..
γιατι παντοτε δισταζεις πριν την ενωση.
ενα βημα απο την πορτα σου με σταματας..
περνας τα ματια σου σε αλλους ουρανους και κρυβεσαι..
γιατι..?
Ε!