κοιμησου γιατι το ξυπνημα σου θαναι η κωδονοκρουσια της λυπης..
ετρεξα τα σκαλια της βιασυνης τοτε που ηρθες για λιγο εδω..
ημουν ο ακρατητος αγερας θυμαμαι..
εμοιαζα με λυπημενη θυελλα γιατι σε ηθελα εδω για παρεα μονο αγαπημενη φιλη..
ημουν πεσμενος κατω απο τη φωτια σου και οι ουρλιαχτοι σφιγμοι μου να τρεχουν..
η φωνη μου ξεχυνοταν και σε χαιδευε σαν ξαπλωμενη φωτια..
ηρθες και ανετειλες χαρα μεσα απο τη ψυχη μου..
μα τωρα εγινες η σταλαγματια του παραπονο μου..
οχλαγωγια πουλιων εξω αλλα ο πονος μου εδω στραγγιξε πια την ψυχη μου..
καιγεται ο ηλιος εξω αλλα πικρα μεγαλη που εχω στο ποτηρι της ζωης μου..
κοιμησου και εσυ αγαπημενη..
η πικρα μου εγινε στρωμα σου μα οι λυπες μου δεν θα σε καψουν...
γεννηθηκα μονο για να πονω...
τωρα περιπλανιεμαι στα αδυτα της υπομονης και της προσμονης σου..
ανοιξα τα ματια μου και κυλησαν παλι τα δακρυα μου..
δαγκωσα τα χειλη μου να μην φωναξω τον πονο που εχω στην καρδια..
εφυγες απο εδω αγαπημενη ..
ποιος θα σε σταματηση..
η βροχη πεφτη δυνατα εξω κυλαει σε σερνει μαζι της..
το συννεφο φευγει πανω στον ουρανο σου πλανευει τη σκεψη..
κανενος η αγαπη δε θαναι κοντα σου γιορτη..
κανενος το ταξιδι δεν θαναι μακρυα σου σιωπη..
μονο λιγο απλα ξερω να σου γραφω γιορτη μου σιωπηλη..
κοιμησου ονειρο.. κοιμησου..
μας γελασα και τους δυο η ζωη...
Ε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου