Πριν απο λιγο καιρο κατεβηκα αθηνα να δω μια φιλη μου...
που κατεβηκε απο τη μακεδονια για κατι σπουδαιο..
οταν την ειδα επαθα την πλακα μου..
πανεμορφη ηταν και ειναι..
και ευγενεστατη..
ψηλη μελαχροινη με μακρυα μαλλια ρηχτα στους ωμους της..
τα χειλη της φιληδονα βαμμενα απαλα με το ροζ κραγιον της..
με ενα υπεροχο χαμογελο...
μια κουκλα και ακρως θυλυκη ..
που ηταν πραγματικα ελκυστικη γυναικα...
το φορεμα της υπεροχο μεταξενιο που σταυρωνε μπροστα στο αβυσαλεο ντεκλοτε της..
που αποκαλυπτε μεσα το δαντελενιο εσωρουχο της με το υπεροχο στηθος της..
το στηθος της ομορφο καθαρο πλουσιο και αυτο...με ενα βελουδινο δερμα..
και το κορμι της χυτο...
καθαρη ομορφη γυναικα ειπα μεσα μου...
σεξι ομορφη υπεροχη ψηλη αδυνατη..
που θελεις να την ανεβασεις πανω σε αρμα και να την κανεις βολτες στην αθηνα..
σαν στεφανωμενη ολυμπιονικη..
τοσο ομορφα χαρισματα εχει...
που μου ανεβασε την ψυχολογια μου και την αυτοπεπαιθηση μου..
καπου καπου ανεβαζε το φουστανι της γιατι νομιζε πως της επεφτε πανω απο το στηθος της και χαμογελουσα..
οπως καθοταν ειδα οτι φορουσε αλυσιδα μοντερνα στο ποδι της..
περιμενα να σηκωθει να την δω και απο πισω να παρω γευση πως ειναι..
σε μια στιγμη σηκωθηκε ειδα πως εχει ομορφο πωπωδακι..
καπουλια σφιχτα πεταχτα..
και μεσα απο το μακρυ φορεμα της φεγγιζε αχνα το μοντερνο εσωρουχο της..
κολαση ειναι ειπα μεσα μου αυτη η γυναικα ..
θανατος σκετος...
τη χαζευα με της ωρες τοσο πολυ που πρεπει να μου εφυγε ο καταρακτης απο τα ματια μου...
γιατι γνωριζω η ομορφια ειναι πανω της και στα ματια αυτου που τη βλεπει..
και γραφω για αυτη την ομορφια που ειδα
η ατελειωτη γυναικα αυτη ειναι αμαρτια δασκαλα..
συναρπαστικη ωραια απαιτητικη..
και η φωνη της να ειναι μελωδια ευγενικη με παθος οπως την ακουσα..
και τωρα η φαντασιωση μου ειναι να ειμαι ο σεξι μαθητης της..
να γυρισω πισω στα παλια και να μου κανει μαθηματα ιδιαιτερα..
να προσπαθω να ειμαι ντροπαλος με το ναζιαρικο βλεμμα μου..
οταν θα ειμαι μεσα στο σπιτι της...
να μου ζηταει να τεσταρει της γνωσεις μου με ερωτησεις της..
να ειμαι επιτηδες αδιαβαστος..
και σε καθε απαντηση που δεν θα ξερω να της παιρνω ενα φιλι..!!!
για 10 δευτερολεπτα.....
λατρευω την αισθηση με εξιταρει πως να το πω οταν θα με πιανει αδιαβαστος να ειμαι..
και η αμαρτια δασκαλα αναψε τη φωτια μου..
και εβαλε φωτια στο ποθο μου...
ξερω ειναι πολυ οδυνηρο ενας αντρας σαν εμενα 47 ετων να ονειρευεται τη ζωη του..
στο πλαι σε καποιας γυναικας η οποια δυστυχως ανηκει αλλου..
και τελος..
ποιος ειπε οτι ονειρευομαστε μονο τη νυχτα....
Ε!
το αγαπημενο μου κλαρινο το αγαπω..
γιατι εκει μεσα εχω κλεισει τη μαγισσα μου..
το αγαπημενο μου κλαρινο
εχει πανω του 39 κλαπες...
ολα τα κλειδια του σε ασημι χρωμα..
τα καθαριζω καθε μερα και του μιλω..
οταν αρχιζω να παιζω ξεκινω απο ψιλα..
η πρωτη νοτα μου ειναι για τη θλιψη μου..
κατεβαινω στην αλλη σκαλα στα χοντρα..
εκει παιζω βαρια τη νοτα..
ειναι για τη μοναξια μου...
ανεβαινω παλι ψηλα η μεσαια νοτα μου που κτυπω..
ειναι ο πονος μου μεσα..
συνεχιζω κατεβαινω και για πιο χοντρα εκει η νοτα μου..
ειναι για το δακρυ μου..
κατι δακρυα που σου χαρισα...
οπως παιζω αυθορμητα και μονα τους τα χειλη σφυριζουν..
και τα χερια μου αμεσως στα πληκτρα για το αγαπημενο μου..
δικο σου τραγουδι που λεει μονο για σενα..
Μαγισσα του κοσμου ζωγραφια...
νιωθω υπεροχα οταν το παιζω φτανω στην κορυφη της εκστασης..
δακρυα στα ματια ηχος γλυκος απαλος πονος και θλιψη..
εκεινη την ωρα ολα μεσα μου και πανω μου γινονται ενα..
εκει σταματω δε μπορω να συνεχισω με πιανει ενας λυγμος μεσα μου...
προσπαθω να ηρεμησω λιγο..
σε σκεφτομαι και συνεχιζω να παιζω αλλα κομματια που να μιλουν..
παντα για μια μαγισσα..
ζημια λεμε...
Ε!
Μαγισσα μου ..
ελα αποψε και ψιθυρισε μου λογια αγαπης απαλα..
μιλησε μου για την ομορφια της υπεροχης υπαρξης σου..
την ομορφια της ζωης και της πραγματικοτητας..
που σε κραταει μακρυα μου..
αποψε μην αφησεις τα ομορφα λογια σου να γινουν σκιες μεσα στη νυχτα..
μην αφησεις το νου σου να ταξιδεψει πανω απο το συννεφο του ονειρου..
δεν θελω μεσα στη ψυχη να κυλησει ο φοβος..
δε κανει..
ελα και ψιθυρισε μου αγνα απαλα..
να γινουν ολες σου ο λεξεις νυχτολουλουδο που ανοιγει τη νυχτα..
να γινουν θελω οι ομορφες λεξεις σου ασπρος κρινος..
που ανοιγει στο πρωτο θροισμα της πρωινης αυρας..
Ψιθυρισε μου..
λεξεις πολυ γλυκες πανω στα χειλη της ζωης μου..
και εγω σου υποσχομαι να τραγουδω της μελωδιες της..
υποσχομαι πως παντα θα σου γραψω..
ελα σε παρακαλω και..
ψιθυρισε μου...
Ε!
Μαγισσα μου..
Στη βαρκα μου εγραψα το ονομα σου...
εσβησα το ονομα της μανας μου που εγραφε...
και εγραψα το δικος σου..
ολοι το κοιτουν με περιεργεια τη ονομα εναι αυτο με ρωτουν..
ποσως με ενδιαφερει αν τους αρεσει..
κουπι τραβω μονος μου μα κυβερνητη εχω εσενα στη σκεψη μου..
οταν εχει μπορα η καταιγιδα .
σηκωνομαι ορθιος με τα χερια σαν τον χριστο του ριο ντε τζανερειο..
και φωναζω το ονομα σου δυνατα..
λεγοντας και αλλα πολλα..
εκει μεσα ξερω δεν με ακουει κανεις..
οπως μονος μου απαγγελω ποιηση να δω αν το εμαθα σωστα αυτο..
που θελω να σου απαγγειλω αν ποτε σε δω..
αφου ξερω μεσα στη θαλασσα δε με ακουει κανενας...
και ετσι μονος μου ξεφευγω..
οταν εχει μελτεμι καθομαι και σιγοτραγουδω..
υπαρχουν και κατι μερες που πιανω ενα απανεμο μερος..
και καθομαι μεσα στη βαρκα μου και γραφω...
συνεχεια για σενα..
ενω ξεκινω πρωι με την ευχη της μανας μου στη πορτα καλη ψαρια...
παιρνω μαζι μου δολωματα και τον αγαπημενο μου φραπε..
και ανοιγομαι βαθεια λεγοντας μεσα μου σημερα θα πιασω ψαρια..
δεν παιρνα ουτε μια ωρα με τη καθετη στο χερι να περιμενω..
τα παραταω ολα και καθομαι και αρχιζω να γραφω..
μου εμεινε μεσα μου αυτη η συνηθεια απο τοτε εκει..
γυριζω πιανω στερια βρισκω κανενα γεροντακο δινω τα δολωματα μου..
και γυριζω σπιτι χωρις ψαρια..
παλι η ευχη της μανας μου εκει να λεει δε πειραζει γιε μου..
χαμογελαω μεσα μου ξερω δεν θα πιασω ποτε ψαρια..
αλλα σημερα εγραψα παλι στο τετραδιο μου...
κατι και παλι για τη μαγισσα μου....
Ε!
Εξω ολοι οι δρομοι με αδειες αγκαλιες να ειναι..
και εγω εδω ορφανος απο ερωτα που χαθηκε στον δρομο..
ο ηλιος νικημενος απλωνει τις ακτινες του πανω στους αξιους μονο εραστες..
παντα για παρεα εχω τη μοναξια μου και ο πιθανοτητες για εναν ερωτα να ειναι μηδεν..
τα χειλη μου πινουν λαιμαργα τον πυρετο της σαρκας της καθως κοιταζω παλι στα κρυφα το προφιλ της...
και σαν να ασελγω ασυστολα πανω στα ραγισμενα μου πληκτρα ειμαι..
δακρυσμενος ειμαι και σου γραφω παντα με παρεα πινοντας λιγο κρασι..
αποφασισμενος να μην σου ξαναγραψω Μαγισσα μου..
και τα χερια μου να αργοπορουν πανω στο τετραδιο μου που σου γραφω προχειρα...
η ζωη μου ενα ναυαγιο να ειναι και εγω σαν ενας ναυτικος χαμενος..
με καθε μου βημα να ειναι μετεωρο..
φορτωμενος με ονειρα να ειμαι μα ειμαι μονος μου..
ντυνομαι με ψιθυρους μακρινους και με σιωπες περασμενες...
βλεπω οι νυχτες μου ολες αργοπορημενες να ειναι και αυτες..
κλεισε το φως ψιθυριζω στον εαυτο μου..
δραπετευει παλι γυμνη η Μαγισσα μου μεσα απο τη ζωη μου...
Ε!
Μαγισσα μου..
εχεις μεσα σου την τεχνη της Αμαρτιας..
η υπαρξη σου θυελλωδης ειναι..
βαθια μεσα στη σαρκα σου ανθρωπινη με παθος..
γεματη και αμαρτια..
ισως να παιρνεις τους δρομους να ρουφηξεις της στιγμες..
σαρωνεις τα παντα με το περασμα σου χωρις δισταγμους..
και αν προδωσεις τον εαυτο σου ..
χαριζεις αγαπη γυρω σου
περνας και παρασερνεις τα παντα στη δικη σου αβυσσο και βγαζεις ολα τα παθη σου
που εχεις βαθια κρυμμενα ...
και χανεσαι σαν βαπτισμενη αγαπη πικρη μικρη..
στο βαθος του δρομου της μεγαλης μοναξια σου..
που εσυ μονη σου ανοιγεις..
και συνεχως αρνεισαι να κανεις εδω κοντα μου μια σταση...
χωρις να ξερω το γιατι..
και ολο φευγοντας τα παντα γυρω σου εχουν βαθια χαραγμενο το ονομα σου..
και αν εχεις μεσα σου την τεχνη της αμαρτιας..
η ζωη σου ειναι κοντρα παραμυθι..
Ε!
Ω! Μαγισσα μου εσυ...
που τρεφεσαι απο την ομορφια της ζωης..
θελω να ξερεις πως παει ενας μηνας σαν σημερα που σε ειδα..
και ακομη δεν εχω πλυνει το προσωπο μου για να μην φυγει και χασω την γλυκα..
απο τα αγνα φιλια σου που μου χαρισες...
αυτο το ομορφο αγκαλιασμα σου ηταν για μενα διαβατηριο στο ζευγαρωμα της πονεμενης εφταμοναχης ψυχης μου..
περασανε μερες και ακομη με καινε τα φιλια σου καθως προσπαθω να τα σβησω με ενα ακριβο αποσταγμα..
το ομορφο αρωμα σου ηταν ενα μιγμα ηδονικο και ερωτικο..
που με ποτισε βαθια πανω στο προσωπο μου...
και η ομορφια σου με μαγεψε μεσα μου..
τωρα που σου γραφω Μαγισσα μου..
το χερι μου τρεμει και δεν μπορει να κρατησει το μολυβι μου..
ο νους μου ειναι ακομη εκει και η σκεψη μου στην ομορφη υπεροχη συναντηση μας...
ειμαι εκει ακομη διπλα σου με το νου μου και η μοναξια μου εδω να συντροφευει το πονο της ψυχη μου..
και τα δακρυα μου απο τη χαρα που σε ειδα να συντροφευουν την αφεση μου...
και απαλυνουν την ψυχη μου και τη σφοδρη επιθυμια μου να σε δω και παλι..
μια επιθυμια που ειναι για μενα πεπρωμενο και φυλακιζεται απο την ιδια τη ζωη...
και τον ομορφο δρομο της καρδιας μου..
περασε ενας μηνας ακριβως και ειμαι ακομη διπλα σου..
για να μοιραζομαι κρυφα και μυστικα το ριγος της μεγαλης αγκαλια σου καθως η ψυχη μου και τα χειλη μου να αποτυπωνουν καθε σημειο απο την αγνη γευση που μου αφησαν τα χειλη σου οταν με φιλησες....
τωρα η μοναξια μου ακολουθει το δρομο της πρσδοκιας για μια ακομη υπεροχη ομορφη δευτερη συναντηση μας..
και το ημερολογιο μου που γεμισα γραφοντας για σενα ειναι ολο..
σαν ερωτικες αφηγησεις και αναγνωσματα για το αγνο φιλι που μου χαρισες...
Μαγισσα μου...
Ε!
Μαγισσα μου..
γυρισε και κοιταξε σε παρακαλω της αναρτησεις μου της παλιες...
ολες αυτες που σου ειχα γραψει και σου εχω χαρισει
απο τοτε που μπηκες στη ζωη μου...
και κατσε και ξεφυλλισετες..
βρες την αναρτηση που μιλαει για την αγαπη..
εκει μεσα θα βρεις και ενα κοκκινο τριανταφυλλο..
σε παρακαλω παρτο με προσοχη στα χερια σου..
μη σου σκορπισει απο το χρονο και τη λησμονια και μυρισε το...
αν κραταει εστω και λιγο απο το αρωμα του..
σημαινει πως η αγαπη μου για σενα δεν εσβησε..
αν σου σκορπισει και μυριζει οπως ολα τα χορτα
τοτε πεταξε το..
γιατι μαζι του θα εχει πεθανει οχι μονο η αγαπη αλλα και η ομορφη αναμνηση μας...
αν η θυμηση του σου ξυπνησει λιγο το παρελθον παρε το δρομο το γνωστο...
και ελα παλι και μονο ενα γεια γραψε μου..
σε περιμενω οπως παντα..
αυτη τη φορα με ενα αλλο κοκκινο τριανταφυλλο κρατωντας στα χερια μου με πιο πολυ αγνη αγαπη..,
Ε!
Μαγισσα μου...
Ξερω οτι και αν σου γραφω εσυ δεν με διαβαζεις πια..
δε σε αγγιζουν τα γραπτα μου ..
εχεις πλεον χαθει..
Μονος μου ειμαι εδω χωρις εσενα..
σαν ενας ξενος που χωρις μοιρολογια..
συνεχιζω να ζω..
Προσπαθησα να σε πλησιασω δεν ησουν Ξεχωριστη..
ειχες και εσυ το Ομορφο Χαμογελο σου..
Μονος μου το Αρπαξα και εγινα καποιος..
μετα απο σενα δε βλεπω τιποτα..
και αν ποτε σε βρω και σε δω θα αντικρισω μια ξενη..
εφυγες και χαθηκαν και τα σημαδια σου..
πηραν μαζι σου και τα λογια μας..
Κατι φορες μονος μου γελω..
Θυμαμε που σου Ψιθυριζα πως σε Λατρευω...
μα μιλουσα σε Φαντασματα ..
στη Σκια σου που εφευγε....
Ε!
.jpg){kind=spacer}
