Μαγισσα μου..
μου λειπεις και ο χωρος μου εδω αδειος να ειναι γυρω μου αλλα και μεσα μου..
γεμισε η ψυχη μου μοναξια απο τη δικη σου απουσια..
ο αερας εξω χτυπα με μανια νυχτα μερα..
ματαια περμενω να περασης λιγο απο εδω..
ο αερας σαν θεια μελωδια εξω και τα αστερια να τρεμοσβυνουν οπως τα κοιτω..
σαν να μου δινουν σηματα ειναι απο σενα ..
σε σκεφτομαι...
η ψυχη μου η καρδια μου το μυαλο μου τα βασανιζουν η μεγαλη απουσια σου..
Μαγισσα μου..
βρες το θαρρος σε παρακαλω και σπρωξε τη πορτα της ψυχης που ειναι κλειστη..
καντο αποψε χωρις σκεψη..
μεσα στη μεγαλη νοσταλγια μου να ξαναερθεις κανω μεσα μου ευχη..
μια ευχη σαν ενα ονειρο να ειναι μιας λιγης ευτυχιας..
νυχτα αγρια εξω και η αναμνηση σου πλανιεται μαζι με τη σιωπη..
η νεα σου φωτογραφια δε μου φτανει..
δε χορταινω να την κοιτω..
εξω βρεχει μα βρεχει αποψε και μεσα μου θλιψη..
βουρκωμενα τα ματια μου οπως σε κοιτω και η καρδια μου σταζει πονο...
ξερω ισως και να με μισεις...
ντρεπομαι που παντα σου γραφω..
ουρλιαζω απο τον πονο της ψυχης μου..
μ'ακους...
Ε!
Αναζητειται η Μαγισσα μου..
χαθηκε με μυστηριωδη τροπο την ημερα που της εκανα αναρτησεις...
παρακαλειται οποιος γνωριζει τον τροπο ανακτησης της..
η εστω αν γνωριζει οτι βρισκεται σε καλυτερα χερια..
να επικοινωνησει μαζι μου..
η Μαγισσα φοβαται να ερωτευτει να νιωσει να σακατευτει απο την αγαπη..
δεν ανοιγεται και ειναι εγωιστρια πολυ...
δεν εξωτερικευει τη χαρα το συναισθημα και τον ενθουσιασμο της..
εχει αδυνατη καρδια και αποτιστη απο ερωτα...
ισως να πρεπει καποιος να της μαθει πως ειναι το φλερτ απο την αρχη..
επισης εχει θανατηφορες αναλογιες πλουσια τα ελεη της..
παιχνιδιαρικο βλεμμα και αθωα θηλυκοτητα...
προσοχη ειναι ευαισθητη η Μαγισσα θελει τρυφεροτητα στης τετ α τετ στιγμες..
και ποιητικη εμπνευση..
ισως και να ζει εσωκλειστη σε σπιτι μοναστηρι..
προτιμα χαλαρες βραδυες και λικνιζεται ρυθμικα σε μαντιναδες..
αρα κινηθειτε αναλογως..
εθεαθη απο φωτογραφιες που ανεβασε να τα πινει σε ταβερνες σε αγνωστο μερος..
η σαγηνευτικη γοητεια της εχει τρελανει το Νυχτολουλουδο...
η Μαγισσα περιμενει τον αντρα που θα την κανει ευτυχισμενη...
ενω αυτη καθεται με σταυρωμενα τα χερια..
δινεται αμοιβη σε οποιον τη βρει..
δεκα ερωτικες επιστολες..
Ε!
Παντα νομιζα πως ο Ερωτας δεν ηταν επικινδυνος..
παρα μοναχα για τα αδυνατα ρομαντικα ατομα..
Μαγισσα μου οταν ομως σε ειδα και θαυμασα στα θελγητρα σου..
ενα απο τα ομορφοτερα εργα της φυσης και του θεου..
καταλαβα ποσο λαθος ηταν η γνωμη μου...
ναι ολες μου οι αλαζονικες μου σκεψεις δεν μπορεσαν να με υπερασπισουν..
απο την ακατανικητη γοητεια σου..
ομολογω ειχα περιφρονησει τολμηρα τον ερωτα και αυτος τωρα με τιμωρει..
επιδεικνυοντας στα θαμπωμενα ματια μου ολη τη δυναμη του..
σε ενα πλασμα αληθινα μαγευτικο..
οπως εισαι εσυ Μαγισσα μου..
απο εδω και στο εξης δε θα διαπραξω πια την αδικια να ειρωνευομαι..
τους ποιητες τους συγγραφεις που γραφουν τοσο ωραια για τον ερωτα..
με παθος και δυνατα ολα τα μεγαλα αισθηματα..
θα αμφιβαλω ακομη λιγωτερο για τα παθη εκεινα που τα στελνει η μοιρα
και πληγωνουν απροοπτα..
Μαγισσα μου πληγωθηκα πολυ βαθια απο ενα βελος του φτερωτου θεου παναθεμα με..
και τωρα πια δε δυσπιστω..
γιατι γνωριζω ναι μπορει κανεις να ερωτευτει με την πρωτο βλεμμα και να λατρευει
εφ'ορου ζωης εκεινη που ειδε..
αποδειξη ο ποθος μου για σενα..
νομιζω μερικες στιγμες ειναι αρκετες για να αποφασισουν την τυχη μου..
πραγματικα ποιος θα μπορουσε Μαγισσα μου να αντισταθει στη μαγεια σου..
ολα τωρα δεν ειναι καμωμενα για να με σαγηνευσουν..
παναθεμα σε ερωτα που με εξουθενωσες και με εκανες να νιωσω την εντονωτερη φλογα σου..
και να παραδοθω μεσα στην απελπισια ενος απεγνωσμενου παθους..
αχ! με λαβωσες παναθεμα σε Ερωτα..
Ε!
Ειναι βραδυ εξω βρεχει απο το πρωι..
μια βροχη ψιλη μονοτονη που μου εχει σπασει τα νευρα..
δεν αντεχω αλλο την κλεισουρα του δωματιου μου..
το τασακι εχει γεμισει αποτσιγαρα και οι αναμνησεις μου βγηκαν βολτα..
φορω μηχανικα το μπουφαν και κλειδωνω βγαινω εξω στη βροχη..
η σκεψη μου ειναι να παω στο μικρο παρκο εκει που σου εγραψα το ονομα σου..
η βροχη μουσκευει σιγα σιγα τα μαλλια μου και με κτυπα στο προσωπο..
γινεται ενα με τα δακρυα μου..
το παρκο αδειο ειναι μουντο και τα δενδρα με προστατευουν λιγο απο τη βροχη..
ειμαι στο παγκακι εδω που εγραψα το ονομα σου Μαγισσα...
οι αναμνησεις με ζωνουν..
σκεφτομαι εσενα τα γλυκα σου ματια τα τοσο μελαγχολικα..
σκεφτομαι τοσα πολλα..
ψιθυριζω μεσα στη βροχη κατω απο το δενδρο που εχω χαραγμενο ενα μεγαλ Μ..
το ονομα σου...
ενα παρκο μια ιστορια για μενα..
ποσα και ποσα βραδυα καθομουν εδω για σενα μονος μου να σε σκεφτομαι..
και να προσπαθω να δω τι θα σου γραψω..
δεν αντεχω αλλο δε το μπορω να βλεπω μονο το ονομα σου χαραγμενο...
δεν αντεχω αλλο την απουσια σου..
δεν περνας πια ουτε απο εδω να με διαβασεις και αυτο με ποναει..
γυριζω βιαστικα βρεχοντας και κλαιγοντας παλι πισω στη κλεισουρα του δωματιου σπιτι μου..
εδω η βροχη δυναμωσε και ακουγεται πιο μονοτονη οσο ποτε..
εδω στο δωματιο μου περιμενει ενα πακετο γεματο τσιγαρα και λιγο ποτο...
μου φτανει το ποτο να πνιξω την στεναχωρια μου και το καημο μου..
εδω ειναι και η θλιψη μου διαχυτη παντου..
μαζι με τη μοναξια και τον πονο μου..
μεσα στη δυστυχια μου παιρνω αγκαλια τη φωτογραφια σου..
μαζι με τα γραμματα μου που δεν σου τα εστειλα ποτε..
γραμματα ιερα καλα για μενα που εχουν γραμμενα παντου..
το Μαγισσα μου σ'....
τα αγκαλιαζω τα φιλω..
και με παιρνουν τα κλαματα...
ναι Μαγισσα μου οι αντρες Κλαινε..
Ε!
Θεε μου μεγαλοδυναμε..
κανε τη Μαγισσα μου να ερθει ενα βραδυ..
ξεφρενη σαν ανεμος να με αναζητησει..
και θα σου ταξω προσευχη με ταμα μαζι..
να μου ερθει θελω και ας ειναι παρανομη σε μυαλο και σε σκεψη..
και να επαναστατηση..
Θεε μου καθε νυχτα τρεμοκλαιω μονος μου μεχρι να ερθει το πρωι..
τα ματια μου σταζουν πανω σης γραμμενες μου λεξεις..
Θεε μου..
κοιταμε λιγο οσο και αν με πληγωσε διαπλατα ανοιγω τα χερια μου
και την περιμενω...
Θεε μου..
τη λατρεψα μα η ζωη μου ρημωσε χωρις την παρουσια της..
μερες τωρα μακρια της θλιβομαι και αργοπεθαινω..
Θεε μου καντην συννεφο καντην ανεμο και ηλιο μαζι..
φερτην λιγο απο εδω και ας με μισει...
Θεε μου μεγαλοδυναμε την προσκυνησα και σαν θεο την πιστεψα..
σαν να ησουνα Εσυ..
ΕΣΥ που λατρευω...
σε ικετευω Θεε μου μη μου αρνηθεις μονο τη Μαγισσα μου ποθησα..
στο ελεος της βρισκομαι και στη ζητιανευω...
Θεε μου φερτην και αστρο θα γινω να την προστατευσω..
και στα βαθη της ψυχης μου θα την εχω...
σκουπιζω τα δακρυα μου και μεσα στο απεραντο πεπλο της νυχτας..
πεσμενος στα γονατα σαβανωμενη η ψυχη μου Θεε μου σου φωναζω..
φερε μου για λιγο τη Μαγισσα μου..
θα σου λεω παντα ευχαριστω..
και σου ταζω προσευχη...
Ε!
Μαγισσα μου..
η Ψυχη μου γδαρμενη ειναι απο τα ανελεητα κτυπηματα σου
πανω στον κρυο βραχο της ψυχης σου..
εξαντλημενη απο τον πονο η ψυχη μου και βουρκωμενα τα ματια μου..
νηστικος χρονια τωρα απο αγαπη ειμαι..
αποψε πεινω και ουτε ενα ψιχουλο αγαπης δεν υπαχει στο μικρο δισακι μου για να δειπνησω..
διψω και ουτε μια σταγονα ελπιδας δεν εχω για να βρεξω τα στεγνα μου χειλη..
η θλιψη και η μοναξια μου θεριεψαν μεσα μου..
εξω να βρεχει ασταματητα..
περιμενω να βγει ο ηλιος με το ζεστο χαμογελο του να μου στεγνωσει τα δακρυα μου..
νηστικος απο αγαπη διψασμενος απο μια ελπιδα οδοιπορος μονος μου στο μονοπατι της απογοητευσης..
εδω συνεχεια να σου γραφω εξατλημενος απο τον πονο της ψυχης μου..
μονος μου και διχως ενα ψιχουλο αγαπης να δειπνησω..
νιωθω ομως μεσα μου τον πυρετο της αγαπης να ανεβαινει..
και το θερμομετρο της καρδιας μου ετοιμο να εκραγη..
χωρις ενα ψιχουλο αγαπης και ελπιδας...
τα βουρκωμενα ματια μου σταζουν πανω στο τετραδιο μου...
κοιτω τη νεα σου φωτογραφια με πονο και σου ζητω ενα ψιχουλο αγαπης...
μα εσυ εισαι μεσα στη σιωπη..
Μαγισσα μου..
λιγα ψιχουλα αγαπης σου γυρευω και ως την αλλη μου ζωη θα σε λατρευω...
Ε!
Μαγισσα μου..
Αδικα καθε μερα προσπαθω με καθε μεσο να δαμασω τη φλογα ..
που εχω μεσα μου και με κατατρωει συνεχεια..
ολες οι προσπαθεις μου για να σβησω τη φλογα μου..
ειναι στο κενο δεν κατορθωνω τιποτα..
αλλα μου τη κανουν ακομη εντονωτερη και σφοδροτερη..
τωρα ομως που σου εξομολογουμε το φοβερο αυτο μαρτυριο μου..
και με βασανιζει αδιακοπα..
πρεπει ομως να ριξω σε σενα ολη την ευθυνη..
γιατι το φταιξιμο ειναι δικο σου..
πραγματικα δεν θα υπεφερα τοσο..
η θα υπεφερα λιγοτερο..
αν ηταν λιγη η ελκυστικη ομορφια σου..
αλλα πως να μην κοιταξει κανεις τα τοσα ομορφα θελγητρα σου..
με τα οποια σε προικιασε ο θεος χωρις να γοητευτει..
σε κοιτω και σε ποθω παντα κρυφα..
γιατι αυτη η σαγηνευτικη ομορφια σου..
μου δινει ανεκλητα το δικαιωμα αυτο..
δεξου τη διαμαρτυρια μου αυτη που ειναι αληθεια..
και μου βγαινει απο τη καρδια μου..
και ειναι ειλικρινης οσο και η ομορφια σου...
Μαγισσα μου και Ομορφια μου Εσυ...
Ε!
Φιλες μου καλες..
Εχουμε φτασει στην καρδια του φθινοπωρου και ο καιρος εχει κρυωσει αρκετα..
εχουν αρχισει και πρωτες βροχες..
νομιζω πως δεν ξερει κανεις πως να ντυθει και πως να προγραμματισει της μετακινησεις του..
το χειροτερο ομως ειναι πως τα πρωινα εχει αρχισει να μας πλακωνει το παπλωμα..
και ερωτω;
ποσο δυσκολο ειναι για σας το πρωινο ξυπνημα..
γιατι για μενα μου αρεσει να ξυπνω καθε μερα απο τα χαραματα ...
να πω εδω κανω πραξη τα λογια που ειπε ο Φραγλινος..
ο ανθρωπος που σηκωνεται νωρις γινεται υγιης πλουσιος και σοφος...
ενω ξερω για αλλους και πολλους μαλιστα πως το πρωινο ξυπνημα τους ειναι οτι χειροτερο και απο το να πληρωνουν χαρατσια...
ξερω επισης καποιους φιλους μου που ειναι αδυνατον να σηκωθουν νωρις το πρωι..
νομιζω πως εχουν κατι σαν ενα κληρονομικο χαρισμα...
δεν ξερω και πως να το εξηγησω που δεν ξυπνανε πρωι πρωι..
μηπως η ελλειψη ενεργειας να το πω..
η αισθηση καταπονησης να το πω..
σαν να μεινανε απο καυσιμα να το πω..
δε ξερω..
εκεινο που ξερω ειναι πως να ξυπνας απο η εξι το πρωι ειναι για μενα ωραια...
ξυπνω μονος μου χωρις να βαλω το κινητο μου ..
ξυπνω χωρις ομως και το πρωινο χουζουρεμα.. ισως επειδη δεν εχω μια συντροφο να χαζουρεψω μαζι της...
αφου ειμαι μονος μου...
τελος το πρωινο ξυπνημα μου εμενα μου αρεσει..
Ε!
η Πικρα μου εφτασε στο χειλος της ψυχης μου..
και η μοναξια μου καθισμενη εδω για παντα διπλα μου..
συντοφια μαζι με τη σιωπη να ειναι..
κοιτω ψηλα τα αστερια αποψε και σου γραφω..
μα σαν γυρισεις να βρεις εδω στο δωματιο μοναχος μου ειμαι..
θα δεις το φτωχο κουρασμενο μου κορμι ναυαγισμενο..
θα ακουσεις ισως τη στερνη φωνη μου να σε ζητα..
μεσα στο μαυρο σκοταδι..
μεσα σε μια αγρια μοναξια..
θα δεις και τη ψυχη μου να πλανιεται μοναχη της..
απελπισμενα καθε βραδυ να σου φωναζει...
που εφυγες γιατι..
ψυχη μου ποσα δε προλαβα να σου πω..
και ποσα θα ηθελα να μαθεις..
τωρα μονος μου παλι παρεα με την αγρια Μοναξια μου..
εδω να σου γραφω...
και να σε σκεφτομαι...
Ε!
