ναι ειρθες παλι στο ονειρο μου...!!!

μ

 ...μαγισσα μου...
ναι ηρθες στο ονειρο μου...
τα δυο μου χερια περιμενουν το κορμι της..
σαν ενα ξεχασμενο  απο χρονια αρωμα ..
σαν μελωδια να πω που συναντας καπου εξω στο δρομο..
ηρθες και γεμισες ξανα  με λαμπερες αναμονες το βλεμμα  μου που το νομιζα σβησμενο..
ηρθες  και σκορπισες εντος μου  ενα αγριο ποταμι επιθυμιας που με πυρωνε και λαβρο γινοταν σε καθε αγγιμα σου..
τωρα τα δυο μου χερια  περιμενουν το κορμι σου που στην αναμονη τοσο καιρο εδω που βρισκομαι  ανεργα εχουν μεινει..
τωρα που θα ξαναερθεις θα σου κατεβασω ολα τα αστρα κατω και μαζι με τα νυχτολουλουδα στο προσκεφαλι σου θα τα εναποθεσω..
ηρθες  ζω την ανασα σου και ανασαινω το γιασεμι αρωμα σου απο το υπεροχο κορμι σου..
σε ψηλαφιζω και ενας βασιλικος  μου αναδευει ζαλη..
... μαγισσα μου εισαι γλυκισμα  εισαι γλυκο του κουταλιου που με τραταρεις και εγω σαν ανταμοιβη  σου χρωσταω αγαπη..
μεντα ειναι η αυρα σου  και με μεθαει..
και οταν ξυπνω ιδρωνω που σε ειδα και τα σεντονια μου εδω αν δεις ευωδειαζουν μελι και μου θυμιζουν το ονειρο μου  για σενα...
ηρθες στο ονειρο μου και θυμηθηκα πως ειναι να φιλας κρυφα  μεσα εδω στη σκια να χωνω τα τρεμαμενα μου δακτυλα κατω απο τα ρουχα σου να νοιωθω το δερμα σου δειλα και αυτο να πεταριζει απο το αγγιμα μου..
και ντροπαλα  στο δρομο του χαδιου  που σε αγγιζω γινεσαι σαρκα ατιθαση  γλυκια..
ηρθες ναι στο ονειρο μου ..
και η καρδια μου θυμαται τα φιλια σου  μυριοβολαει ακομα το στομα μου απο τα χειλη σου..
η καρδια μου θυμαται τα χαδια σου μεσα στα βαθεια μου  ψαξε με θα δεις την αληθεια στο κορμι μου..
ναι ηρθες στο ονειρο μου και οταν ξυπνησα ειδα οτι ειμαι ολο ρωγμες...
ζημια..!!
Ε!

αναρχικος μνημης εγω...!!!

μαγισσα   μου...!!!
ναι εμαθα με τον καιρο  να μην δειχνω τι νοιωθω..
δεν εμαθα  ομως και να μην  νοιωθω..!!
αναρχικος μνημης ειμαι εγω...
τελος σε προσποιησεις δηθεν σε ξεχασα..
ειμαι εδω και σε αναζητω  και αφου  διεκδικω επαξια την αναγνωριση για το κατορθωμα της ζωντανης καρδιας μου.
επειτα απο το τραγικο ναυαγιο των προσδοκιων μου  σε ξερα διαψευσεων..
εισαι και εσυ εδω..  να σκεφτεσαι  τις λεξεις που κρυβω για σενα.    ξερω δεν φευγεις   η σκεψη μου ειναι επανω σου διαρκως να σε ανακαλυπτω..
σε εχω σαν φυλακτο και δεν σε αποχωριζομαι ποτε ..
σαν την σαρκα μου  δικη μου ζωντανη..
η βατος... η  καιομενη της μνημης μου..
εκεινη  ειμαι εγω..  εκεινη παντου οσο εγω.. εκεινη παρουσα  καθε στιγμη και καθε πρωι που κοιτω το μικρο μου καθρεπτακι  η μορφη της στη θεση τη δικη μου  βλεπω  να παρεμβαλλεται..
εχω  την παραισθηση  οτι τα ματια σου  ειναι δυο ομορφα και φωτεινα που με κοιταζουν χαμογελαστα..
τα νοιωθω αλλοτε να με ποθουν και αλλοτε να με απειλουν..
  μαγισσα..  μου το μυστικο μου τωρα το κατεχεις και ξερεις πως εδω που ειμαι βλαστανει ο ερωτας...
τα αποκρυφα μυστικα μου ονειρα τα αφηνω να ταξιδευουν  προς σε σενα  λευκα και ομορφα..
και εγω απο εδω  καθομαι και τα αγνατευω...!!
Ε!

ο θεος της διψας

μαγισσα  μου!!!
καποτε ετσι σε φωναζα και τα χειλια μου εσταζαν γλυκα.  τωρα μονος εδω οπως παντα  χωρις  να κανω τιποτα σε σκεφτομαι..
εφυγες τελικα χωρις αντιο..
αληθεια ποσα αντιο ειχαμε αναταλλαξει..
τα περισσοτερα πικρα  συνοδευμενα με πονο..
εχω ακομα  στο μυαλο μου  την τελευταια σου εικονα απο εσενα..
τωρα μονος μου καθομαι και σε σκεφτομαι και λεγω ο θεος της διψας και του ερωτα σε μια μυστικη συμφωνια σε δεχονται στη  σκεψη μου..
σε χαιρετω αλλα  που και που να ριχνεις και ενα αστερι και εδω που ειμαι..
εγω απο εδω που βρισκομαι στο υποσχομαι  μαγισσα μου  θα ψαχνω το σημαδι σου..
θα βγαινω κοντα στο μικρο μου παραθυρακι και θα σου λεω  καλοσωρισες και παλι...
Ε!

σκεψεις... εξαψη...!!!

μικρη καλη μου φιλη...
παει πολυς καιρος τωρα  απο τοτε...
που αγγιχτηκαμε  τυχαια  κατω απο το τραπεζακι στο καφε  θυμασαι..
γονατο με γονατο  και αναριγω  ακομα  και τωρα το φιλημα  αυτο. 
το φευγαλεο των ρουχων..
τα χερια μου δειλα..  δεν σε αγγιζουνε.. δεν το τολμουν..
αν και ιδρωνουμε   στη σκεψη αυτη  πορφυρα ροδοπεταλα   επιθυμιας γεμιζανε  τις χουφτες μου..
αχ!  το αρωμα  απο το δερμα σου να τρυπωνε  στις παλαμες μου για  λιγο...
για λιγο μονο....
και οσο η γουλια  του καφε κανει να κατρακυλησει στο αφωνο απο  αμηχανια  λαρυγγα μου...
οσο  το βισατικο  απο ντροπαλοτητα  βλεμμα μου  τολμα στο λευκο της κορφο..
στο αχνιστο της μπουστο λιγο να σκαρφαλωσει..
στα χειλη μου τραγανισε η εξαψη..
αναβω τσιγαρο για να καλυψω το κοκκινο απο το δαγκωμα ...
νοιωθει το ιδιο..??
τωρα σε συλλογιζομαι να καθεσαι και αποψε  στις παρυφες της νυχτας  με τα μαλλια σου χυτα στους ωμους και με ενα τσιγαρο..
ενα τσιγαρο στα δακτυλα σου να στεκει και να δισταζεις στην αποφαση..
για ποιον και αποψε  καιγεται εντος της...
για την ιδια που χανεται..??
για μενα που χαθηκα..??
η για το τσιγαρο της  που και αυτο την προδιδει γυρω στα χειλη της καθως πυρωνει  η καυτρα του...
ναι μικρη καλη μου φιλη...
παγιδευτικα χωρις να το θελω  σε λαθος  εποχη  τωρα  καπου καπου καθομαι και γραφω για να γεμισω το ημερολογιο μου κλεισμενος εδω μεσα  βλεποντας το ονομα σου που εχω χαραγμενο  στον τοιχο μου..
θελω να ξερεις οτι  δεν χαιδεψα ποτε  τους λογισμους σου.. 
ουτε που προλαβα να ρωτησω  τι χρωμα εχει η αγαπη..
ποια γευση εχουν τα φιλια..
γιατι ητανε παντα  αναμεσα μας  του παρελθοντος η  σκια.
που η θεα της επαγωνε του ερωτα το βλεμμα...
τωρα κλεισμενος εδω σκεφτομαι το  καθηλωμενος στο χθες  ονειροπολωντας  το αυριο....
Ε!

για κατι παλιες αγαπες γραφω..

 αργα νυχτα κοιταζοντας το κινητο μου...
ειδα κατι φωτογραφιες απο παλιες αγαπες.. και ενοιωσα την αναγκη να γραψω κατι για τις περασμενες μου αγαπες..
για αυτες που τοσο αγαπησα και πιστεψα και που για ανταλλαγμα  αυτες με προδωσαν και χαραξαν σημαδια  στην καρδια μου..
και γεμισαν ρυτιδες στο προσωπο μου.
πολλες φορες προσπαθησα   να τις ξεχασω  να τις απαρνηθω  μα μου σταθηκε αδυνατο. δεν μπορεσα δεν μπορω  δεν θα μπορεσω ποτε..
οι αναμνησεις τους θα μεινουν για παντα στην καρδια μου.. ειτε γλυκες ειναι  ειτε πικρες  δεν εχει σημασια..
ειναι κομματια απο τη ζωη μου και για να τις απαρνηθω ειναι σαν να ξεριζωνω τον ιδιο μου τον εαυτο..
πολλες φορες τις νυχτες μενω αυπνος  και κοιταω με θλιμμενα ματια απο το μικρο μου παραθυρακι τον ουρανο.. μηπως βλεπω και τιποτα αλλο..
βλεπω τα αστερια το ενα πλαι  στο αλλο  φωτεινα   χαρουμενα  και θυμαμαι  πως ειχα και εγω καποιες  που με κρατουσαν  συντροφια   στις χαρες και στις λυπες μου.
μα τωρα πια δεν  ειμαστε μαζι..
εφυγαν απο τη ζωη  μου  απλα και αθορυβα  οπως ηρθαν.
εφυγαν αφηνοντας  σε εμενα για συντροφια  την θλιψη τον πονο   το κλαμα τη σιωπη..
αφηνοντας με στη σκληρη αβασταχτη μοναξια μου εδω μεσα που βρισκομαι   και χαθηκαν..
ξερουν που βρισκομαι και δεν εκαναν τιποτα ουτε ενα γραμμα η ενα μηνυμα στο τηλεφωνο..
το φεγγαρι με κοιταζει  θλιμμενο  σαν να καταλαβαινει τις σκεψεις μου..
τωρα το ξερω πολυ καλα πως δεν θα γυρισουν πισω κοντα σε μενα ποτε..
εφυγαν και εμεινα μονος μου..
ισως ειναι φυσικα ολα αυτα που εκαναν αλλα εγω γυριζω και κοιταζω πισω  τη ζωη..
και λεγω που ειναι ολες αυτες οι παλιες αγαπες τωρα που τις χρειαζομαι  τωρα που αιμορραγω..
Ε!

ε! ερωτας..!!!

ο ερωτας  μου....
πεθαμενος τωρα κυκνος σαβανωμενος ειναι..
πνιγμενος  στην ομορφια  του σαν τον ναρκισσο  σε ονειρα  της ματαιοδοξιας..
απομεινα μονος μου  να κανω κυκλους κλεισμενος εδω μεσα και να σκεφτομαι οτι...
εγω που γεννηθηκα με την ομορφια μεσα στην ψυχη μου μεσα στα σπλαχνα μου αφησα τον χρονο απο τα λαθη μου να σχηματισει τωρα ασχημια στο προσωπο μου.
εγω που εμεινα εκθαμβος  μπροστα στα χρωματα της ζωης και του ερωτα  τωρα ξεμακρυνα και χαθηκα.
χαθηκα μεσα στην μοναξια την σιωπη και στο γριζο της αδικης ζωης..
τωρα μεσα απο εδω μιλω στο πουθενα.. βγαζω κραυγες σιωπης που επιστρεφουν σε μενα.. στο τιποτα.
η ζωη μου ορφανεψε απο ερωτα  και μοιαζει με τοπιο νυχτας σιωπηλης.
εκανα ονειρα σπαταλα για τον ερωτα θα ελεγα καταστροφικα  γιατι πιστεψα  στην σχεδιασμενη ευτυχια.
τωρα το ονομα ερωτας μου εμεινε γραμμενο στον τοιχο και το κοιτω..
αλλα οι τοιχοι δεν μιλουν παραμενουν σιωπηλοι σαν τους αιωνες.  μενουν θλιβεροι παληοι και ολογυμνοι περιμενοντας παλι να τους γραψω κατι..
να τους γραψω για τον ερωτα περιμενουν και να σκεπασουν με την σιωπη τους τη φλυαρια των πραξεων μου..
μενουν εδω παντοτε  φρουροι των περιστασεων και μαρτυρες  των γεγονοτων..
οι τοιχοι μενουν και σιωπουν  περιμενοντας να τους γραψω .
και τους γραφω γεμιζοντας λεξεις για τον ερωτα γιατι ξερω μεσα απο το βουβο τους  μιλημα  θα μου θυμιζουν την ιστορια μου..
ε!  ερωτας...!!!

οχι στο νεο χαρατσι τους..

ΟΧΙ ΣΤΟ ΝΕΟ ΧΑΡΑΤΣΙ ΤΟΥΣ...!!! δημοσιεύτηκε στις 24/09/2011 13:46:30 από SEXOIKODOMOS

φιλες και φιλοι..
την ωρα που πολλοι κοσμος  δεν μπορει να βρει μεροκαματο  την ωρα  που η ζωη σας γινεται κολαση απο την φτωχεια  και την ανεχεια  σας καλουν να πληρωσεται  νεους φορους  νεα χαρατσια  για να τα χαρισουν στους τραπεζιτες  στα μονοπωλια στους ομιλους  στις κατασκευαστικες εταιρειες..
την ωρα  που η ανεργια εχει  μονιμοποιηθει  στο σπιτι του οικοδομου  του απλου πολιτη  και παζαρευει  μεροκαματο ξευτιλας για να παει ψωμι στο σπιτι του την ωρα που λυνουν τα χερια των αφεντικων  για να τρομοκρατουν και να εκβιαζουν  τους εργατες  για ενα κομματι ψωμι  η εφορια στελνει  τα μπιλιετακια  που το βαφτισαν  εισφορα αλληλεγγυης..
την ωρα που οι τραπεζες απειλουν χιλιαδες οικογενειες να τους παρουν το σπιτι  την ωρα που χιλιαδες  νοικοκυρια απεκτησαν ενα κεραμιδι  με χιλιες στερησεις βαζουν  φορο ακινητης περιουσιας.
φιλες και φιλοι  για αυτη την αναπτυξη που μιλουσαν  λενε πως πρεπει να κανετε θυσιες. σε αυτη την αναπτυξη  πεστε οχι γιατι ειναι μονο για το κεφαλαιο τους εργοδοτες και ειναι εχθρικη και επικινδυνη για ολο το λαο..
απεναντι σε αυτη την κατασταση εχετε καθηκον να αντιδρασετε οργανωμενα για να μπορεσετε να βαλετε εμποδιο στην εγληματικη πολιτικη της κυβερνησης και των μονοπωλιων.
και για να ανοιξετε τον δρομο  για την ικανοποιηση τν δικων σας αναγκων  επιβαλλεται να παρεται την κατασταση στα χερια σας..
το μαυρο μπλογκ κυβερνησης  τροικας  κομματων  κεφαλαιου  που εχει εξαπολυσει σφοδρη επιθεση στη ζωη σας  δεν εχει στοχο  να προφυλαξει  τα δικα σας συμφεροντα..
για τα δικα τους συμφεροντα αγωνιουν..
αυτο που επιφυλασσουν στην εργατικη ταξη  τα φτωχα  λαικα στρωματα ειναι ανεργια  μεροκαματα πεινας συνεχομενη και αυξανομενη φορολογια ακριβεια και εξαθλιωση της ζωη σας..
ηρθε η ωρα να παρετετην αποφαση σας.
μην συμβιβαζεσται.
αρνηθειτε την θανατικη καταδικη τη ζωη σας..
αρνηθειτε να πληρωσεται τα χαρατσια τους..
αρνειθειτε την πολιτικη που καταστρεφει τη ζωη την δικη σας και των παιδιων σας..
δεν εχετε ευθυνη για το χρεος..
και τελος μπορειτε να τους σταματησεται  να εμποδισεται τα βαρβαρα αντιλαικα μετρα τους..
δεν ειναι ανικητοι...
ολοι μαζι σε μαζικη οργανωμενοι αρνηση  πληρωμης των νεων και παληων χαρατισων..
να τους γυρισεται πισω τον λογαριασμο...
οχι στο νεο χαρατσι τους..
Ε! 

δεν θα πω καλο χειμωνα...

φιλες μου και φιλοι..
δεν  θα πω καλο χειμωνα.. μπορει να γυρισα πισω με βροχη και συννεφια ο αγαπημενος μου καιρος.. αλλα το καλοκαιρι δεν τελειωσε για μενα.. εχω τοσα πολλα να θυμαμαι τοσα ωραια πραγματα που εζησα  που θα ειναι μεσα στη σκεψη μου για πολυ καιρο..
ναι φιλοι μου εκανα χρηση την διακεκομμενη αδεια μου για να βρεθω στο τριημερο φεστιβαλ του κομματος μου..
βρεθηκα και παλι την αθηνα.  εδωσα παρων στο φεστιβαλ της κνε οδηγητη..
περασα πολυ ομορφα  ειδα και ακουσα τον αγαπημενο μου μητροπανο  και χαλαρωσα με τα τραγουδια του..
ειδα επισης για πρωτη φορα  τον γκοραν  μπρεκγοβιτς  πολυ καλος συνθετης και τραγουδοποιος.
ειδα πολλους συναδελφους μου εργατοπατερες  ολοι ηρθαν να με δουν  μου εσφιξαν το χερι και ενοιωσα και παλι αγαπημενος μαζι τους ας εχασα την θεση μου..
λυπηθηκα για τα προβληματα τους μιλησαμε για την ανεργια  την ανασφαλεια που εχουν και τα μεροκαματα τους που δεν υπαρχουν πια...
τους ακουσα για τα δικαιωματα μας που καναμε με αγωνες και αιμα να χανονται μεσα σε δυο χρονια και λυπηθηκα πολυ..
καθισαμε ολοι μαζι και ακουσαμε τον κορακακη που μας ταξιδευσε με τα ωραια του αυθεντικα τραγουδια του στη λαικη σκηνη..
κανεις δεν πηγε για περιφρουρηση καθισανε μαζι μου.
ειπαμε πολλα  περασε η ωρα που ουτε που καταλαβαμε πως ξημερωσε  ηταν τοσα πολλα  αυτα που εγιναν με την ανεργια τους. τους ακουσα ολους χωρις να μπορω πλεον να κανω τιποτα...
τους ειπα οτι η σκεψη μου ειναι μαζι σας και καπου καπου γραφω για σας. και οτι σε λιγο καιρο θα ειμαι μαζι σας και παλι σε νεους αγωνες που εχουμε...
τις επομενες μερες που ειμουνα μονος μου..
περασα καλα ειχα ερωτικες νυχτες ενοιωσα αντρας και παλι μετα απο τοσο καιρο...
πηγα σε μπαρακια και σε μπαρ και επινα ποτακια μονος μου και χαζευα με αλλοδαπες γυναικες αργα την νυχτα.
επιτελους πεταξα τις σαγιοναρες που τις ειχα αχτι και φορεσα παπουτσια στα ποδια μου για να κανω τις βολτες μου..
εκανα βολτες και ξεθυμανα με το αμαξι μου που ειχα καιρο να παρω τιμονι στα χερια μου...
γυριζα σαν αδεσποτο σκυλι μεσα στην αθηνα.. μονος μου απο εδω και απο εκει..
εκατσα να πιω καφε σε μερος σκοτωστρα και ειδα πολυ κοσμο να περναει απο μπροστα μου..
αγορασα παλια βιβλια  πολλα τετραδια και ενα ημερολογιο να εχω να γραφω για το χειμωνα.. γιατι μου χρειαζονται πολυ..
προλαβα και πηγα σε πανηγυρι να ακουσω το αγαπημενο μου κλαρινο να βαραει μεχρι αργα το πρωι...
εμεινε λιγες μερες στο πατρικο μου μου ειδα με την ηρεμια μου την μανα μου  ειπαμε πολλα..
εφαγα ζεστο σπιτικο φαγητο  και κοιμηθηκα σε καθαρα σεντονια και στο μαλακο μου στρωμα στο διπλο μου κρεβατι..
ειρθε και ο πνευματικος μου γεροντας και τον ειδα ειπαμε μαζι τοσα πολλα.. με γεμισε ευχες...
και τελος  με τον αγαπημενο μου καιρο την βροχη γυρισα πισω  να πληρωσω τα λαθη  του μυαλου μου..
που με πεταξαν στα σκατα και στην αηδια και να πληρωσω το λαθος μου..
γυρισα πισω και ειδα την μοναξια μου εδω στο κελι να με περιμενει οπως παντα. αλλα δεν θα την αφησω να καθισει αλλο εδω θα τις δωσω κλωτσα να φυγει γιατι εχω τοσα πολλα να θυμαμαι απο τα τοσα ομορφα που περασα στην δευτερη αδεια μου...
εφερα και κερασα ολους ενα νταβα περιπου τουρκικη ραβανι  απο τα χερια της μανας μου..
ναι δεν θα πω καλο χειμωνα γιατι εχω στη σκεψη μου στο μυαλο μου τοσα ομορφα πραγματα τοσες καλες στιγμες που περασα να θυμαμαι και να γραφω για πολυ καιρο εδω μεσα...
ναι δεν θα πω καλο χειμωνα  καλη συνεχεια θα πω και καλο σεπτεμβρη  σε ολους σας εστω και καθυστερημενα..  και ας φευγει ο μηνας..
Ε!

υγ.  αγαπημενες καλησπερες σε οσους περασουν απο εδω..
χαθηκαμε και φταιω.... φιλοι μου..!!!

χαθηκαμε και φταιω..!!!

φιλες μου  και φιλοι..
ξεγλιστρησα  και βγηκα..
δραπετευσα..
ξεφυγα..
το εσκασα..
και γυρισα πισω..
να σας εχω για παρεα..
χαθηκαμε  και φταιω..
μου λειψατε  ολοι σας..
Ε!

ας το παραδεχτουμε..!!!

μικρη καλη μου φιλη..
ναι φιλη μου..
ας το περαδεχτουμε  χασαμε τον εαυτο μας...
και απομειναμε υποδουλες  σκιες..
κοπηκαν οι λεξεις μας στα δυο  και αιμορραγουμε τωρα και οι δυο..
κολλησε το ονειρο  στο μυαλο μας  απο τα λαθη μου  μεσα στη λασπη μιας χημικης  βροχης..
πεσαμε στα γονατα  γιατι  δεν μαθαμε φαινεται ακομα να ζουμε εικονικα..
φιμωθηκαμε  με ενα χαμογελο και ποναμε στα κρυφα μην τυχον και μας καταγραψουν οι καμερες..
εξοριστοι ειμαστε  τωρα απο την μνημη μας σε κατασταση σιωπηλη και εγκωμιαζουμε τη σηψη που μας κυβερνα..
χαζευοντας τωρα τα γραφομενα μας..
μοναχικα κλαματα ειμαστε  σε θλιβερες καθημερινοτητες στριμωγμενες σε συνορα  με σπασμενες  φωνες μεσα στη βουη της σιωπης..
τωρα τα δακτυλικα μας αποτυπωματα  εξαντλουνται και περιοριζονται  σε σχολια  μεσα σε στενα ορια  λιγων τετραγωνικων  γραμμων γιατι ετσι πρεπει..
συνηθισαμε πια να τετραγωνισουμε τη ζωη μας μεσα στη σιωπη απο μπετον που περιεβαλε τα αισθηματα μας..
και τελος τωρα τυφλες ειναι οι νυχτες μας.
χωρεις ονειρα  και το αυριο φανταζει ανελπιδο θαμμενο κατω απο ερειπια  της σιωπης..
Ε!

37 -ο φεστιβαλ κνε οδηγητη..

ο δικος σου ο δρομος ... για τις δικες σου αναγκες...
οι οργανωσεις της ΚΝΕ  ειναι στην τελικη ευθεια  για τη μαχη του 37ου φεστιβαλ ΚΝΕ -Οδηγητη.
του μεγαλυτερου πολιτικου πολιτιστικου  γεγονοτος που καθε χρονο αγκαλιαζεται απο χιλιαδες εργαζομενους και  νεολαια..
οι εκδηλωσεις του φεστιβαλ  θα κορυφωθουν στις 15-16-17 σεπτεμβρη  στην καρδια των λαικων  συνοικιων  της αττικης  στο ιλιον..
το φεστιβαλ  μπορει και πρεπει να ειναι αφετηρια για να ερθει νεος κοσμος  που υποφερει απο την αντιλαικη λαιλαπα  σε επαφη με την πολιτικη προταση του ΚΚΕ και την ιστορια του..
να καταλαβει  οτι το φεστιβαλ  ειναι επιτυχημενο γιατι ειναι φιαγμενο  απο τα ιδια τα υλικα που ειναι φιαγμενο το κομμα και η ΚΝΕ.
απο την ανιδιοτελεια την αυταπαρνηση και την θυσια των μελων της ΚΚΕ και της  ΚΝΕ  μακρια απο τη σαπιλα των χορηγων..
η μαχη που δινουν οι εργαζομενοι εκει για την επιτυχια του φεστιβαλ φετος σφραγιζεται  απο την οξυνση της καπιταλιστικης κρισης.
απο την επελαση  της πλουτοκρατιας  της ΕΕ και των κομματων  της πανω τις ζωες και τα δικαιωματα των λαικων οικογενειων..
και τελος  το 37ου φεστιβαλ δε μπορει να εξυπηρετει την αναγκη  που υπαρχει σημερα να αλλαξει ο συσχετισμος  δυναμης.
να δυναμωσει ο αγωνας της εργατικης ταξης  με προσανατολισμο  την ανατροπη του καπιταλισμου..
και τελος  το μοναδικο  αισιοδοξο μηνυμα για την εργατικη ταξη  και τα παιδια της  το ιδιο το συνθημα του.  ,, ο δικος σου ο δρομος  για τις  δικες σου αναγκες,,
Ε!

ζητω γνωριμια...

Ζητώ πάροχο συναισθημάτων
με ευρυζωνική σύνδεση
στη μεγαλύτερη δυνατή ταχύτητα
για το τέλειο ταίριασμα.
'Γυναίκα'.  άνω ή κάτω των 40
ανελεύθερη, λεπτή, ξανθιά ή μελαχρινή(ή με ανταύγειες)
προϋπηρεσία επιθυμητή.
όχι απαραίτητη.
συστάσεις προαιρετικές.
εσωκλείουμε κάρτα αλλαγής.
Παρέχω καρδιά έτοιμη προς ενοικίαση
ρομαντικών προδιαγραφών,
και συνουσιάσεις δίπλα σε τζάκι ή με κεριά
και σε άτοκες μηνιαίες δόσεις
στοργή χωρίς τέλη ανταπόδοσης
μεταφορά παλαιότερων αποτυχιών
και λοιπών άπλυτων σχέσεων
χωρίς καμία πρόσθετη επιβάρυνση
εύθυμα μελαγχολικό περιβάλλον
μοτοσυκλέτα  για μετακινήσεις
και πριμ παραγωγικότητας

Προφίλ ιδανικής υποψηφίου

Υποτακτική ψυχολογία,
χωρίς απαιτήσεις για καθημερινές συναντήσεις
δηλητηριώδες χιούμορ
κρυφο αριστερίζων ακτιβιστικό μυαλό
σε συνδυασμό με οφθαλμοφανή δεξιά τσέπη
με όρεξη για πάθος, πόθο για σεξ,
ανατριχίλα, αίμα, ανάγκη για χάδι,
στάχτη στον άνεμο, δάκρυα, χαμόγελα, ιδρώτα
και αυτοκαταστροφικές τάσεις
αυστηρά κάτοικος Αθήνας
με δυνατότητα μετακινήσεων
και όρεξη για βόλτες στην Αττική
χωρίς πρότερα βιώματα ζήλιας
Η συναλλαγή (αγγελία) δεσμεύει
κατ' αναλογία τον χρήστη
και πλήρως τον παροχέα του αγαθού.
Θα τηρηθεί εχεμύθεια.
προλάβετε, περίοδος εκπτώσεων

αποστείλατε βιογραφικό:
Ελπίδας και Προσδοκίας γωνία

Αποστολέας  E! 
παραληπτης  εσυ  αν  εχεις χιουμορ..
Ε!

μεσα στη μοναξια μου...

μικρη καλη μου φιλη...
μεσα στη μοναξια  των χρωματων.. μεσα στη μοναξια που βασιλευει εδω μεσα υπαρχουν ακεφα τα μολυβια μου..
εσυ ελα αυτα να τα ενθαρρυνεις..
μεσα στη μοναξια  της σχεσης υπαρχουν  τα χαμογελα του φθινιπωρου..
αλλα εσυ μην τα συμπαθησεις..
μεσα στην μοναξια της ηθικης καποιος ενδιαφερεται  για την ελεημοσυνη  και ζηταει βοηθεια..
ελα εσυ να δωσεις...
μεσα στην πλουσια μοναξια μου  ποιος να ενδιαφερθει να αφοπλισει τον πονο μου  που με υπηρετει πιστα..??
μεσα στην πικρη μοναξια μου χωρις νερο χωρις καφε πως να ξεδιψασω  τις συνηθειες  του καιρου..
μεσα στην μοναξια που εχει θρονιασει εδω μεσα  δεν αφηνω τα σκοταδια  να περπατησουν στις πληγες μου..
μεσα στη μοναξια του καθε αποβραδου  υπαρχει και το χαμογελο   της προσευχης μου και κανω υπομονη  και λεγω οτι αυριο θα δω παλι το φως...
μεσα στην μοναξια μου..
ποση θλιψη να σηκωσει η ψυχη μου..
ποσος πονος να ξεπλυνουν τα δακρυα μου..
ποσες πικρες να με γλυκανει και να με παρει ο υπνος..
μεσα στην μοναξια μου..
ποσες πληγες να σκεπασουν τα ονειρα μου...
οταν η θλιψη και ο πονος ειναι στο κορμι μου...
Ε!

ερχεσαι μεσα στη σιωπη...

μικρη καλη μου φιλη...
ξερεις πως ειμαι παντα μονος εδω μεσα και ερχεσαι  και με σακατευεις καθε βραδυ..
με τσακιζεις με πονας. 
ουτε ελεος ουτε ελπιδα εχω να λυτρωθω..
ετσι που ερχεσαι και ορμας μεσα στο κελι μου μου θυμιζεις το θανατο που καραδοκει..
τοτε ειναι που ζω με την αγωνια που οταν ειναι να φυγεις με πιανει πανικος...
δεν εχω δυναμη και ουτε αιτια να να σου αντισταθω.. ολα γυρω μου  ειναι τοσα ομορφα.  και αυτα που εχω γραψει στους τοιχους  μου χαμογελουν..
ερχεσαι  και αφηνεις το χερι σου  πανω στον ωμο μου και ολο ειμαι σε διεγερση.
τετοιο μαρτυριο δεν μπορω να το αντεξω.. μετα ερχονται οι πονοι μου οι σπασμοι και τα  παρακαλια μου.  ενας θεος ξερει  τι γινεται μεσα μου...
ας ηταν να μην εφευγε αυτο το χερι σου απο πανω μου να μην εφευγες ποτε απο κοντα μου.
εκεινο που με βασανιζει ειναι το μετα. δεν ξερω ποσες αντοχες θα εχω για αυτο  τρεμω την καθε σου κινηση..
πληγωνομαι μεσα μου και σου παραδιδομαι  σαν τον κλεφτη  στο πρωτο σου βλεμμα.
ολα ειναι συπτωση μου λες με κοιτας και κοιτας αυτα που εχω γραψει χωρις καμμια κουβεντα  και εγω εδω βουβος  χωρις κραυγη..
πεθαινω απο την αγωνια μου..
δευτερα τριτη πεμπτη  μερα παρα μερα ολη την εβδομαδα και κατω απο το ανυπαρκτο φως ερχεσαι και τοτε  ειναι που ξεσπω στο γραψιμο ..
ερχεσαι να με ακουσεις  να με δεις και εγω μεσα απο σπασμους με λογια μπερδεμενα προσπαθω να κρυψω τις πληγες μου να σταθω δυνατος..
και στο τελος  ειμαι παλι στη σιωπη..
Ε!

θα σου εγραφα κατι..

Θα σου έγραφα ένα ερωτικό γράμμα... αλλά δεν υπάρχει αρκετό μελάνι να γράψει ό,τι πιο όμορφο υπάρχει επάνω σου, τη φωνή σου, τα μάτια σου, το γέλιο σου! Θα σου έγραφα ένα ερωτικό γράμμα...
αλλά δεν υπάρχουν αρκετές μέρες ή ζωές για να περιγράψουν αυτό που νοιώθω για εσένα!
Θα σου έγραφα ένα ερωτικό γράμμα... για να σου πω πως η καρδιά μου χτυπάει πιο δυνατά, πως η ανάσα μου βαραίνει, πως είσαι σαν ένα τραγούδι που δεν μπορώ να βγάλω από το μυαλό μου! Θα σου έγραφα ένα ερωτικό γράμμα... αλλά δεν μπορώ, να σου γραψω   τιποτα...
γιατι εσυ ξερεις..

Ειλικρινά δεν ξέρω τι να κάνω, πώς να σε φέρω κοντά μου, μου λείπεις πολύ. Κι αν έκανα προσπάθειες να σε ξεχάσω... Αδύνατον! Όσο περνάει ο καιρός σε νιώθω όλο και περισσότερο κοντά μου, νιώθω ένα ισχυρό δέσιμο ανάμεσά μας που δεν μπορεί να σπάσει με τίποτα κι εύχομαι τα όνειρά μου να βγουν αληθινά και να νιώθεις κι εσύ το ίδιο. Δεν ξέρω πώς να επικοινωνήσω μαζί σου, φοβάμαι πολύ ότι πλέον θα έχεις φύγει κι αυτό είναι αρκετά οδυνηρό και δεν ξέρω τι να κάνω για να σε σβήσω εντελώς από τη μνήμη μου, αλλά μάλλον είμαι καταδικασμένη να σε σκέφτομαι συνέχεια με μια γλυκιά νοσταλγία που κόβει την καρδιά μου στα δυο και σου δίνει το ένα κομμάτι γιατί σου ανήκει, ενώ το άλλο μου υπενθυμίζει συνεχώς τα λάθη μας, τους φόβους μας και τις ανεκπλήρωτεςς επιθυμίες μας.......
εσυ ξερεις..

μην με ξεχασεις εδω..

αποψε παλι δεν κοιμαμαι.
η σκεψη μου για σενα δεν με αφηνει.. η παρουσια σου αθορυθη και μακρινη  πνιγεται στην αποσταση μα σε νοιωθω παντου γυρω μου..
υπαρχει κατι που με δενει μαζι σου. τι να πω..
προσπαθω να τρυπησω το κενο να σε φτασω αλλα δεν μπορω.
μεσα εδω δεν υπαρχει ηχος μονο σιωπη  και το σκοταδι. και σε αναζητω μεσα απο τα γραπτα μου..
νοιωθω πολυ μονος  πες μου τι να κανω για να ζωντανεψω. να σε ονειρευτω θελω και παλι..
η να ψιθυρισω το ονομα σου εφτα φορες οπως στα παραμυθια..
ξερεις ποσο μου λειπει ο υπνος..
εισαι παντα η τελευταια μου σκεψη γραμμενη στον τοιχο εδω με πλατια γραμματα  παντου..
θελω να εχεις την αισθηση οτι καποιος αποψε σε σκεφτηκε.  θελω να σε φωναξω με το ονομα σου μα η φωνη μου δεν φτανει τοσο μακρια και εσυ δεν με ακους ποτε σου δεν με ακουσες..
κλεισμενος εδω περιμενω να ερθεις να με σωσεις το ξερω ομως οτι ποτε δεν θα ερθεις. ομως εγω δεν χανω τιποτα απο το να περιμενω εδω..
δεν εχω αλλωστε που να παω αφου γνωριζεις που ειμαι. το μονο που σου ζηταω ειναι..
μην με ξεχασεις  εδω..
Ε!

τωρα κυριε.... μπορεις να με δικασεις...

ειμαι ενας απο εκεινους που δεν πουλησα την συνηδειση  μου.
και που αρνηθηκα να αρπαξω την ευκαιρια..
ειμαι αυτος που δεν εσκυψα το κεφαλι μου..
ειμαι ενας απο εκεινους που σταθηκα ορθιος  μεσα στην δυστυχια μου..
χωρις μεταμελεια  χωρις αγαπη χωρις τιποτα απο κανεναν. 
ακομα  ειμαι ενας μοναχικος τυπος  ο πιο παραξενος εδω μεσα απο ολους.
που εκαψα τα ονειρα μου..
χαραμισα τη ζωη μου  για ενα πταισμα και τωρα βρεθηκα εδω που ειμαι..
αν με ρωτησεις  κυριε..
ποιοι φονοι με βαραινουν  θα σου πω...
αυτος που σκοτωσα  τον εαυτο μου..
αυτος που κατεστρεψα τη ζωη μου..
αυτος που εμαθα να κρατω  ψηλα το κεφαλι απο την αδικια  που υπαρχει εδω..
αυτος που χαραξα  στα δυο την καρδια μου...
πολλα υπηρξαν και τα πταισματα μου..
οπως η ανυπακοη  στους εδω μεσα αλητες..
η αναρχια  που εχω.. μαζι τους...
τους αλητες εδω μεσα που τους μεμφομαι..
τους αλλους φιλους εδω που τους λυπαμαι..
που να χωρεσει τοσος φοβος που υπαρχει..
και πως να χαθει να φυγει ο πονος ολων μας.
το πεισμα μου για κατι καλο εδω να γινει..
ενα βραδυ μαλιστα  μοιρασα  τα υπαρχοντα μου σε ατομα που δεν ειχαν.. τιποτα...
εβγαλα και μοιρασα και το τελευταιο μου  πακετο και εμεινα χωρις τσιγαρο..
μετα εκοψα τις φλεβες μου και το ευχαριστηθηκα..
τωρα μπορεις κυριε..
να με δικασεις....
Ε!

σε σενα που με μαγεψες...

ΜΑΓΙΣΣΑ ΜΟΥ ...
ΣΕ ΣΕΝΑ ΠΟΥ ΟΠΛΙΣΕΣ  ΜΕ ΠΑΡΑΙΣΘΗΣΕΙΣ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΜΟΥ  ΕΔΩ ΠΟΥ ΕΙΡΘΕΣ ΚΑΙ ΜΕ ΒΡΗΚΕΣ..
ΤΡΕΜΕΙ ΤΩΡΑ  ΤΟ ΦΥΛΛΟΚΑΡΔΙ ΜΟΥ ΠΟΥ ΣΟΥ ΓΡΑΦΩ  ΚΑΘΩΣ ΣΟΥ ΔΙΝΩ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ..
ΔΕΝ ΕΧΩ ΠΟΛΛΑ ΝΑ ΣΟΥ ΓΡΑΨΩ  ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΜΕΝΑ ΟΙ ΟΜΟΙΟΚΑΤΑΛΗΞΙΕΣ
ΓΙΑΤΙ ΕΣΥ ΚΑΝΕΙΣ ΤΗ ΔΙΑΦΟΡΑ...
ΚΑΘΕ ΠΡΩΙ ΞΥΠΝΩ  ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΑΤΟΛΗ  ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΔΟΞΑΣΩ  ΤΗΝ ΦΥΣΗ  ΠΟΥ ΣΕ ΕΠΛΑΣΕ...
ΦΙΛΩ  ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΟΥ ΠΟΥ ΟΡΓΩΝΟΥΝ ΤΙΣ ΛΕΞΕΙΣ ΚΑΙ ΟΛΑ ΤΑ ΚΑΛΑ ΣΟΥ ΠΟΥ ΕΧΕΙΣ ΚΑΙ ΠΟΥ ΕΚΑΝΕΣ..
Η ΑΠΟΥΣΙΑ ΣΟΥ ΠΟΛΥ ΚΑΙΡΟ ΤΩΡΑ  ΕΙΝΑΙ ΧΑΡΑΚΙΑ ΣΤΟ ΜΕΤΩΠΟ ΜΟΥ..
ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟΥ  ΖΗΛΕΥΟΥΝ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ..
Η ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΣΟΥ  Η ΠΙΟ ΟΜΟΡΦΗ ΜΥΡΩΔΙΑ ΤΟΥ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟΥ..
Η ΣΚΕΨΗ ΜΟΥ ΜΕΤΡΑΕΙ ΤΟΥΣ ΚΤΥΠΟΥΣ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΣΟΥ  ΓΙΑΤΙ ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΑΙ ΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΣΟΥ...
ΕΚΟΨΕΣ ΤΟ  ΤΣΙΓΑΡΟ ΜΟΥ ΛΕΣ  ΠΑΡΕΜΕ  ΣΤΑ  ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ ΧΕΡΙΑ ΣΟΥ ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΓΙΑ ΚΟΜΠΟΛΟΙ...
ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ ΜΙΑ ΠΡΙΓΚΗΠΙΣΣΑ ΠΟΥ ΤΟ ΕΣΚΑΣΕΣ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΚΑΙ ΣΤΕΚΕΣΑΙ ΠΕΡΗΦΑΝΗ  ΣΑΝ ΤΟΝ ΗΛΙΟ ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΒΡΟΧΗ...
ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΣΟΥ ΧΑΔΙΑ ΑΠΑΛΑ  ΣΥΝΕΣΤΑΛΜΕΝΑ  ΚΑΙ ΟΝΕΙΡΟΜΕΝΑ  ΟΠΩΣ ΚΑΙ Η ΟΜΟΡΦΗ ΦΩΝΗ ΣΟΥ..
ΠΟΣΟ ΘΑ ΗΘΕΛΑ Η ΑΓΚΑΛΙΑ ΣΟΥ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ  ΤΟΥ ΚΟΡΜΙΟΥ ΜΟΥ..
ΕΔΩ ΜΕΣΑ ΠΟΥ ΕΙΜΑΙ ΤΑ ΗΛΙΟΒΑΣΙΛΕΜΑΤΑ  ΜΟΥ  ΨΙΘΥΡΙΖΟΥΝ  ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟ ΟΝΟΜΑ  ΣΟΥ..
ΠΗΓΑ ΝΑ ΠΕΘΑΝΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΓΩΝΙΑ ΜΟΥ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΧΑ ΤΟ ΚΙΝΗΤΟ ΜΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΣΟΥ ΓΡΑΨΩ ΜΑ Ο ΘΕΟΣ ΔΕΝ ΘΕΛΗΣΕ ΝΑ ΜΑΣ ΧΩΡΙΣΕΙ..
ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΕΡΘΕΙΣ  ΕΔΩ ΠΟΥ ΕΙΜΑΙ ΝΑ ΜΕ ΔΕΙΣ..
ΟΛΑ ΜΟΥ ΤΑ ΓΡΑΠΤΑ  ΟΛΕΣ ΜΟΥ ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ ΕΙΝΑΙ  ΕΝΑ .........
ΤΩΡΑ ΠΑΛΙ ΜΟΝΟΣ ΜΟΥ ΟΠΩΣ ΠΑΝΤΑ ΣΩΠΑΙΝΩ  ΚΑΙ ΣΕ ΠΕΡΙΜΕΝΩ  ΕΣΤΩ ΓΙΑ ΜΙΑ ΜΑΤΙΑ ΣΤΑ ΚΡΥΦΑ....
ΞΕΡΕΙΣ ΕΣΥ ΠΟΤΕ ΕΡΧΕΣΑΙ ΚΑΙ ΜΕ ΒΛΕΠΕΙΣ..

ΤΩΡΑ ΕΣΥ ΜΑΓΙΣΣΑ  ΜΟΥ ΞΕΡΕΙΣ ΠΟΛΛΑ...
ΑΛΛΑ  ΑΝ Ο ΘΕΟΣ  ΛΕΝΕ ΚΑΝΕΙ ΘΑΥΜΑΤΑ  ΤΟΤΕ ΕΝΑ ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΣΕ ΓΝΩΡΙΣΕ  ΣΕ ΜΕΝΑ.
ΟΜΩΣ ΚΑΝΕΙ ΚΑΙ ΛΑΘΗ. 
ΕΝΑ ΑΠΟ ΑΥΤΑ  ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ  ΠΟΥ ΣΕ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΙ  ΣΕ ΚΡΑΤΑΕΙ ΜΑΚΡΙΑ ΜΟΥ..
ΚΑΙ ΞΕΡΕΙΣ ΓΙΑΤΙ..? ΓΙΑΤΙ  ΕΙΣΑΙ ΜΑΓΙΣΣΑ..
 ΚΑΙ ΜΕ  ΜΑΓΕΨΕΣ....
Ε!

ΦΙΛΙ.!
ΦΙΛΙ ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ ΤΩΝ ΧΕΙΛΙΩΝ ΣΟΥ ΚΑΤΑΘΕΤΩ..!!

ειρθες στο ονειρο μου..!!!

μαγισσα μου..
ειναι κατι βραδυα που ερχεσαι εδω που ειμαι μονος μου
ειναι κατι φορες που σε νοιωθω να καθεσαι διπλα μου..
να αναβεις το τσιγαρο σου  να καπνιζεις ανεμελη και να με κοιτας ηρεμα.
και αλλοτε να φερνεις γυρω γυρω το κελι μου και να διαβαζεις αυτα που εχω γραψει για σενα στους τοιχους.
να περιεργαζσαι τα ποιηματα μου  και κατι παληες μου φωτογραφιες που εχω.
ειναι σαν να ψαχνεις  κατι που μονο εσυ γνωριζεις...
καθως σε κοιταζω κρυφα να μην με καταλαβης και φυγης μου θυμιζεις στιγμες πολυ δικες μου..
στιγμες που σε ενοιωθα αγκαλια στον υπνο μου και σου μιλουσα με τις ωρες..
ειναι κατι περιεργο με αυτο που μου συμβαινει  μαζι σου μαγισσα μου.
ενω κανεις πολυ καιρο να ερθεις  η να μπεις  μια στιγμη στον υπνο μου  ξαφνικα ερχεσαι απανωτα και με αναστατωνεις με την ομορφη παρουσια σου..
με ξανακανεις να νοιωθω αντρας και εσυ να γινεσαι δυνατη..
ομοια με την αγιο δημητριο τον δρακοκτονο..
θελω να σε αγγιξω  απαλα αλλα φοβαμαι μην τρομαξεις και φυγεις.
δεν ξερω πως να σε ευχαριστησω πως να εκφραστω που ερχεσαι  στον υπνο μου.
ολα γινονται τοσο γρηγορα που δεν καταλαβαινω γιατι.
επισης δεν καταλαβαινω η δεν μπορω να εξηγησω στον εαυτο μου ειναι την ωρα που τελειωνει η επισκεψη σου εσυ αντι να φυγεις απο κοντα μου  και οταν παω να σου μιλησω με μια απαλη κινηση μου κλεινεις το στομα....
με αφηνεις παλι συξυλο και φευγεις ..
τοτε ειναι που ξυπνω και  κοιταζω να δω αν ειναι αληθεια αυτο το ονειρο που ειδα για σενα..
κοιταζω τους τοιχους μου να δω μην εγραψες τιποτα για να καταλαβω οτι ειναι αληθεια..
ειρθες τελικα...
μετα δεν κοιμαμαι καθολου.. η παρουσια σου αποψε τη νυχτα εδω δεν με αφηνει..
η μορφη σου  και η ανασα σου αθορυβη μακρινη  πνιγεται  στην αποσταση μα την νοιωθω παντου γυρω μου.  υπαρχει καπου εδω μαζι σου το βλεπω με δενει με κατι.  κοιταζοντας να δω τι εγραψες παλι.
με δενει κατι απο τα χερια τα μαλλια σου τα ματια σου κατι τραβουν  να ανοιξουν τα ματια μου σε ενα κοσμο μαζι με σενα..
εδω σου χαμογελω δεν εισαι πουθενα προσπαθω να φτασω κοντα σου αλλα δεν μπορω..
σε λιγο ξημερωνει εχεις φυγει και εγω εδω στο απεραντο κενο που μου αφησες περιμενοντας  να δω την αυγη που κοντευει..
να σε σκεφτομαι..
και να λεγω ναι ειρθες εδω στο ονειρο μου...
Ε!