Φυγε θα Χασεις τις Ευχες σου,,,

ΜΙΚΡΗ ΜΟΥ  ΦΙΛΗ...
  ΘΑ ΕΙΜΑΙ ΠΑΝΤΑ ΕΔΩ  ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΟΤΑΝ Ο ΧΡΟΝΟΣ ΘΑ ΑΛΛΑΖΕΙ  ΕΓΩ ΘΑ ΕΙΜΑΙ ΕΔΩ ΜΕΣΑ....
ΜΗΝ ΜΕ ΚΟΙΤΑΞΕΙΣ  ΞΑΝΑ  ΣΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΣΟΥ  ΔΕΝ ΚΡΥΒΩ ΠΙΑ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΜΟΥ.. ΜΗΝ ΜΕ ΚΟΙΤΑΞΕΙΣ  ΞΑΝΑ..
ΠΑΕΙ ΚΑΙΡΟΣ ΠΟΥ ΑΝΟΙΓΕΣ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΟΥ ΝΑ ΚΡΥΨΩ ΜΕΣΑ ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ ΜΟΥ..
  ΠΑΕΙ ΚΑΙΡΟΣ ΠΟΥ  ΞΕΧΑΣΑ ΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΩ  ΟΠΩΣ ΕΣΥ ΜΟΥ ΕΧΕΙΣ ΜΑΘΕΙ..
ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΤΕ ΤΩΡΑ  ΤΟ  ΓΡΙΖΟ  ΕΙΝΑΙ  ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΩ..
ΤΑ ΜΑΚΡΥΑ ΣΟΥ ΧΕΡΙΑ  ΕΔΩ ΜΕΣΑ ΑΚΟΜΑ ΔΕΝ ΜΕ ΑΓΓΙΖΟΥΝ..
  ΜΟΝΟ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΣΟΥ ΚΑΙ Η ΣΙΩΠΗ ΣΟΥ..
ΑΠΟΨΕ ΘΑ ΓΕΥΤΕΙΣ ΤΟ ΝΕΚΤΑΡ  ΤΗΣ ΝΙΚΗ ΣΟΥ..
ΤΟ ΓΚΡΙ ΤΗΣ  ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΟΥ  ΘΑ ΔΕΙΞΕΙ ΜΟΝΑΞΙΑ... ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ  ΓΙΑ ΣΕΝΑ.
ΚΑΘΟΜΑΙ ΠΑΛΙ ΣΤΟ ΜΙΚΡΟ ΠΑΡΑΘΥΡΑΚΙ  ΚΑΙ  ΚΟΙΤΑΖΩ  ΕΞΩ ΝΑ ΔΩ ΤΗΝ ΑΛΛΑΓΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ..
ΜΙΚΡΗ ΜΟΥ ΜΑΓΙΣΣΑ  ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΟΝΑΩ..ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΚΛΑΙΩ..ΤΩΡΑ ΠΙΑ..
  ΓΙΑΤΙ   ΤΟ 2012  ΘΑ ΕΙΜΑΙ ΕΞΩ  ΕΙΜΑΙ ΧΑΡΟΥΜΕΝΟΣ ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΕΙΜΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ.. 
ΤΩΡΑ..  ΤΟ ΠΕΡΙΜΕΝΑ  ΝΑ ΕΡΘΕΙ ΤΟ 2012 ΠΩΣ ΚΑΙ ΠΩΣ ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΜΟΥ ΦΕΡΕΙ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΜΟΥ..
ΝΑΙ ΣΟΥ ΛΕΩ  ΚΑΙ ΑΣ ΠΟΝΑΩ ΜΕΣΑ ΜΟΥ..
ΜΙΚΡΗ ΜΟΥ ΜΑΓΙΣΣΑ..
ΑΚΟΥΩ ΠΥΡΟΒΟΛΙΣΜΟΥΣ ΕΞΩ..
ΑΚΟΥΩ ΚΡΟΤΟΥΣ  ΒΛΕΠΩ ΒΑΓΓΑΛΙΚΑ ΝΑ ΣΤΟΛΙΖΟΥΝ ΤΟΝ ΓΡΕΒΕΝΙΑΤΙΚΟ  ΟΥΡΑΝΟ...
  ΤΙ ΩΡΑΙΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΤΣΙ ΠΟΥ ΑΝΟΙΓΟΥΝ ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΝΥΧΤΑ   ΦΕΓΓΙΖΕΙ Ο  ΤΟΠΟΣ..
ΟΜΟΡΦΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΛΑ ΤΟΥΣ
ΤΑ ΒΛΕΠΩ ΜΕΣΑ ΑΠΟΥ ΜΙΚΡΟ ΜΟΥ ΠΑΡΑΘΥΡΑΚΙ..
ΜΙΚΡΗ ΜΟΥ ΜΑΓΙΣΣΑ   ΦΥΓΕ ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΑΠΟ ΕΔΩ..
ΑΛΛΑΖΕΙ Ο  ΧΡΟΝΟΣ..
  ΤΑ ΑΣΤΕΡΙΑ ΑΡΧΙΣΑΝ ΝΑ ΠΕΦΤΟΥΝ...
  ΚΑΙ ΕΣΥ  ΘΑ ΧΑΣΕΙΣ  ΤΙΣ ΕΥΧΕΣ ΣΟΥ...
ΚΑΙ ΔΕ ΤΟ ΘΕΛΩ..
ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ.....
  ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΣ  Ο   ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟΣ  ΧΡΟΝΟΣ ΜΑΣ..!!!
Ε!

Ροδι ο Καρπος της Τυχης...

ΡΟΔΙ..  Ο ΚΑΡΠΟΣ ΤΗΣ  ΤΥΧΗΣ..
ΠΟΣΟ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕ ΟΤΑΝ ΗΜΟΥΝ ΠΑΙΔΙ ΝΑ ΜΟΥ  ΖΗΤΟΥΝ  ΝΑ ΚΑΝΩ  ΠΟΔΑΡΙΚΟ...
  ΣΚΟΤΙΣΤΗΚΑ  ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΥΣ  ΚΑΙ ΤΑ ΓΛΥΚΑ  ΠΟΥ ΜΟΥ ΕΔΙΝΑΝ ΓΙΑ  ΑΝΤΑΛλΑΓΜΑ.
ΓΙΑ ΤΟ ΧΑΡΖΙΛΙΚΙ ΔΕΝ ΤΟ ΣΥΖΗΤΩ ΣΑΦΩΣ  ΚΑΙ  ΤΟ ΥΠΟΛΟΓΙΖΑ.
ΕΚΕΙΝΟ ΟΜΩΣ ΠΟΥ ΠΕΡΙΜΕΝΑ ΜΕ  ΑΓΩΝΙΑ ΚΑΘΕ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ ΗΤΑΝ  ΝΑ ΜΟΥ ΔΩΣΕΙ Η ΣΠΙΤΟΝΟΙΚΟΚΥΡΑ  ΤΟ ΡΟΔΙ..
ΝΑ  ΤΟ ΠΕΤΑΞΩ   ΣΑΝ  ΧΕΙΡΟΒΟΜΒΙΔΑ  ΣΤΟ ΚΑΤΩΦΛΙ ΤΗΣ  ΧΩΡΙΣ  ΝΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΡΙΝΙΑΞΕΙ  ΠΟΥ ΓΕΜΙΖΕ Ο ΤΟΠΟΣ  ΜΕ  ΤΙΣ ΡΟΖΟΥΛΙΕΣ  ΔΙΑΦΑΝΕΣ ΠΕΡΛΕΣ  ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΑΦΘΟΝΟ ΧΥΜΟ ΤΟΥ..
ΠΟΥ ΕΒΑΦΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ..
ΚΑΙ ΝΑ ΦΥΓΩ  ΩΣ ΚΥΡΙΟΣ ΚΑΙ ΟΥΤΕ ΓΑΤΑ ΚΑΙ ΟΥΤΕ ΖΗΜΙΑ..
ΦΙΛΕΣ ΜΟΥ ΕΙΧΕ  ΠΕΡΑΣΕΙ ΤΟ ΠΟΔΑΡΙΚΟ ΜΟΥ..
  ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΛΙΓΑ  ΕΔΩ  ΤΑ  ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΑ  ΓΕΙΤΟΝΙΚΑ ΣΠΙΤΙΑ  ΧΩΡΙΣ ΜΠΟΜΠΙΡΕΣ..
  ΠΟΥ ΜΟΥ ΖΗΤΟΥΣΑΝ ΝΑ  ΣΠΑΣΩ ΕΓΩ ΤΟ ΡΟΔΙ  ΣΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣ ΜΕΓΑΛΗ   ΧΑΡΑ  ΚΑΙ ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ ΚΑΛΟΤΥΧΙΑ..
Η ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΜΟΥ ΤΩΡΑ  ΕΡΗΜΩΣΕ.
ΛΙΓΑ ΤΑ  ΣΠΙΤΙΑ  ΕΔΩ ΠΟΥ ΑΝΤΕΞΑΝ ΚΑΙ ΕΧΟΥΝ ΑΥΛΕΣ  ΕΞΩ  ΕΝΑ ΜΕ ΤΟ ΔΡΟΜΟ..
  ΣΤΗ ΘΕΣΗ ΤΟΥ  ΓΙΝΑΝΕ ΜΟΝΤΕΡΝΑ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΣΠΙΤΙΑ ΚΑΙ ΕΧΟΥΝ  ΧΑΣΕΙ ΤΗΝ ΕΠΑΦΗ ΜΕ ΤΗΝ ΓΕΙΤΟΝΙΑ   ΠΟΥ ΜΑΖΕΥΟΜΑΣΤΑΝ  ΚΑΙ ΚΑΘΟΜΑΣΤΑΝ ΣΤΗΝ ΑΥΛΗ ΜΑΣ..
ΕΝΑ ΑΛΛΟ ΠΟΥ ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΩ ΦΙΛΕΣ ΜΟΥ Η ΜΕΤΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΙΣ ΠΟΛΥΚΑΤΟΙΚΙΕΣ ΚΑΙ Η ΑΣΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΓΕΙΤΟΝΙΑ..
  ΠΕΡΙΟΡΙΣΕ ΤΗΣ ΠΟΛΕΜΟΧΑΡΕΙΣ ΜΟΥ ΔΙΑΘΕΣΕΙΣ ΣΤΟ ΣΥΓΓΕΝΙΚΟ ΜΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΚΑΙ ΣΕ ΛΙΓΑ ΣΠΙΤΙΑ ΕΔΩ ΣΤΟΝ ΣΥΝΟΙΚΙΣΜΟ  ΣΤΗΝ ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΜΟΥ.
ΑΚΟΜΑ  ΚΑΙ ΠΡΙΝ  2  ΧΡΟΝΙΑ  ΠΟΥ ΕΙΜΟΥΝ  ΕΞΩ ΜΕ ΦΩΝΑΖΑΝ   Ε!    ΣΕ ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΚΑΙ ΕΓΩ ΜΗΝ ΜΕ  ΞΕΧΑΣΗΣ..
  ΝΑΙ ΕΛΕΓΑ ΕΓΩ ΘΑ ΕΡΘΩ  ΧΩΡΙΣ ΑΝΑΣΤΟΛΕΣ ΕΣΤΩ ΚΑΙ  ΣΤΑ  47 ΧΡΟΝΙΑ  ΚΑΙ ΕΣΠΑΓΑ  ΤΟ ΡΟΔΙ..
ΕΚΤΟΤΕ   ΑΥΤΕΣ ΤΗΣ ΜΕΡΕΣ  ΝΟΣΤΑΛΓΩ ΣΥΧΝΑ ΑΥΤΕΣ ΤΗΣ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ..!!
  ΣΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ ΑΝΑΤΡΕΧΩ  ΝΟΕΡΑ  ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ..
  ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΚΑΠΟΙΟΣ  ΚΟΥΡΑΣΤΙΚΟΣ ΕΔΩ  ΜΕΣΑ ΣΥΝΟΜΙΛΗΤΗΣ  ΜΕ ΚΟΥΡΑΖΕΙ ΜΟΥ ΓΕΝΝΑ ΤΗΝ ΕΠΙΘΥΜΙΑ  ΝΑ ΤΟΥ ΣΠΑΣΩ ΤΟ ΡΟΔΙ  ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΝ ΛΕΡΩΣΩ  ΚΑΙ ΟΧΙ ΓΙΑ ΤΥΧΗ.
ΤΕΛΟΣ  ΕΙΧΑ ΠΟΔΑΡΙΚΟ ΚΑΛΟ ΘΥΜΑΜΑΙ..!!
  ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΣΤΑ  47 ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΤΥΧΗ  ΓΙΑ  ΤΟΥΣ  ΑΛΛΟΥΣ  ΕΙΧΑ ΚΑΛΗ..!!
 ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ ΔΕΝ ΕΙΧΑ ΤΥΧΗ...
  ΓΙΑΤΙ ΤΗΝ ΤΥΧΗ ΜΟΥ  ΤΗΝ ΕΙΔΑ...
ΠΟΥ ΕΙΜΑΙ ΤΩΡΑ...
ΤΕΛΟΣ
ΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΒΡΕΘΕΙ ΑΛΛΟΣ  ΣΗΜΕΡΑ ΦΙΛΟΣ ΚΑΛΟΣ   ΑΚΑΚΟΣ  ΚΑΛΟΣ  ΜΕ ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ.
  ΑΠΟ ΕΔΩ ΜΕΣΑ  ΚΑΙ ΝΑ ΣΠΑΣΕΙ  ΑΥΤΟΣ ΤΟ ΡΟΔΙ  ΣΗΜΕΡΑ  ΣΤΟ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΜΟΥ..!!

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ  ΣΕ  ΟΛΟΥΣ  ΣΑΣ!!!!!
 Ε!
υγ.μαγισσα   μου σε περιμενω..

Να Τα Πουμε....

ΚΙ Ο  ΝΟΙΚΟΚΥΡΗΣ ΤΟΥ ΣΠΙΤΙΟΥ  ΧΙΛΙΑ  ΧΡΟΝΙΑ  ΝΑ  ΖΗΣΕΙΕΙΕΙΕΙΕΙ..!!!!!!!!!!!!!
Ο ΝΟΙΚΟΚΥΡΗΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΖΗΣΕΙ ΕΣΕΙΣ  ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΑΝ  ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΕΤΕ ΝΑ ΕΙΣΤΕ  ΚΑΛΑ.
ΔΕΝ  ΛΕΩ  ΠΟΛΥ ΣΥΜΠΑΘΗΤΙΚΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ  ΑΛΛΑ  ΟΧΙ ΚΑΙ ΝΑ ΜΟΥ ΚΤΥΠΟΥΝ  ΣΤΙΣ  9΄΄00  ΤΟ ΠΡΩΙ ΤΟ ΚΟΥΔΟΥΝΙ.
ΚΑΙ ΕΝΩ ΕΙΜΑΙ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ ΜΟΥ.
ΚΑΙ ΕΝΩ ΒΛΕΠΩ ΟΤΙ ΕΙΜΑΙ  ΑΝΑΜΕΣΑ  ΣΤΗ  ΜΟΝΙΚΑ ΜΠΕΛΟΥΤΣΙ  ΚΑΙ ΜΕ ΜΙΑ ΦΙΛΗ ΤΗΣ ΕΠΙΣΗΣ ΩΡΑΙΑ ΜΕ ΘΕΛΗΜΑΤΙΚΟ  ΠΗΓΟΥΝΙ ΚΑΙ ΚΑΝΟΥΜΕ ΜΠΑΝΙΟ ΣΕ ΚΑΤΙ  ΚΑΤΑΡΡΑΧΤΕΣ ΣΤΗΝ ΙΝΔΟΝΗΣΙΑ.
  ΚΑΙ ΕΚΕΙ ΠΟΥ Η ΣΤΑΡ ΠΛΗΣΙΑΖΕΙ ΣΕ ΑΠΟΣΤΑΣΗ ΑΝΑΠΝΟΗΣ ΚΑΙ ΕΤΟΙΜΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΜΟΥ ΠΕΙ ΚΑΤΙ ΣΤΟ ΑΥΤΙ...
ΝΑ  ΣΟΥ Η ΧΟΡΩΔΙΑ  ΓΡΕΒΕΝΩΝ.
  ΜΕ ΤΙΣ  ΜΕΛΟΝΤΙΚΕΣ  ΚΑΙ ΤΑ ΤΡΙΓΩΝΑΚΙΑ ΝΑ ΨΕΛΝΕΙ ΤΟ ΩΣΑΝΑ...
ΠΑΕΙ   ΚΑΙ Η  ΜΟΝΙΚΑ  ΠΑΕΙ ΚΑΙ Ο ΚΑΤΑΡΡΚΤΗΣ  ΜΑΖΙ..
  ΚΑΙ ΕΓΩ ΕΒΓΑΙΝΑ  ΩΣ ΠΑΙΔΙΣΚΟΣ  ΜΕ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΜΟΥ  ΝΑ ΠΟΥΜΕ  ΤΑ ΚΑΛΑΝΤΑ ΑΛΛΑ ΕΙΧΑΜΕ ΕΝΑ  ΑΛΦΑ  ΣΕΒΑΣ  ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΣΚΛΗΡΑ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ  ΤΟΥΣ ΝΥΧΤΟΒΙΟΥΣ ΑΠΟ  ΤΑ ΠΑΡΤΥ.
ΔΕΝ ΒΑΡΟΥΣΑΜΕ ΤΑ ΚΟΥΔΟΥΝΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΧΑΡΑΜΑ.
ΚΑΙ ΗΛΠΙΖΑ ΣΗΜΕΡΑ ΝΑ ΚΟΙΜΗΘΩ  ΩΣ ΑΡΓΑ  ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΦΡΑΠΟΣ  ΣΤΟ ΡΕΒΕΓΙΟΝ.
ΑΛΛΑ ΦΙΛΕΣ ΜΟΥ ΑΣ ΜΗΝ ΤΡΕΛΑΙΝΟΜΑΙ ΑΥΤΕΣ ΤΗΣ ΜΕΡΕΣ  ΔΕ  ΛΕΕΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΓΡΟΥΣΟΥΖΗΣ.
ΒΑΖΩ ΕΝΑ ΣΙΝΤΙ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΟΥ ΜΕ  ΑΝΤΑΡΤΗΚΑ   ΚΑΙ ΚΑΝΩ ΚΑΦΕ. ΑΝ ΕΠΕΦΤΕ ΚΑΙ ΛΙΓΟ ΧΙΟΝΑΚΙ ΘΑ ΟΛΟΚΛΗΡΩΝΟΤΑΝ ΤΟ ΣΚΗΝΙΚΟ.  ΘΑ ΝΟΜΙΖΑ ΟΤΙ ΞΥΠΝΗΣΑ ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΑ.
ΤΕΛΙΚΑ  ΟΙ ΔΙΑΚΟΠΕΣ  ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΩΡΑΙΟΤΕΡΟ  ΔΩΡΟ  ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΟΥ ΚΑΝΟΥΝ ΟΙ ΓΙΟΡΤΕΣ.
 ΑΝ  ΔΕΝ ΝΙΩΘΕΙΣ  ΦΙΛΕΣ ΜΟΥ ΤΗΝ ΑΝΑΓΚΗ ΝΑ ΚΑΤΕΒΑΣΕΙΣ  ΟΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΤΑ ΡΑΦΙΑ  ΣΤΙΣ ΒΙΤΡΙΝΕΣ  ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΑΠΟΘΗΚΕΣ.
ΚΑΙ ΑΝ ΔΕ  ΣΕ ΤΡΩΕΙ Ο ΠΟΠΟΣ  ΣΟΥ ΝΑ ΜΠΟΤΙΛΙΑΡΙΣΤΕΙΣ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ  ΜΕ  ΑΛΛΟ ΜΙΣΟ  ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΟ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΕΣ ΤΗΣ  ΤΕΛΕΥΤΑΙΑΣ  ΣΤΙΓΜΗΣ ΟΙ ΓΙΟΡΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΜΟΥΡΛΙΑ..
ΠΑΙΡΝΕΙΣ  ΤΑ  ΠΡΩΙΝΑ ΣΟΥ ΚΑΝΕΙΣ ΤΑ ΜΠΑΝΙΑ ΣΟΥ ΧΩΡΙΣ ΑΓΧΗ  ΜΙΛΑΣ  ΚΑΜΙΑ  ΔΥΟ ΩΡΕΣ  ΜΕ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΣΟΥ ΣΤΟ ΤΗΛΕΦΩΝΟ  ΧΑΖΕΥΕΙΣ  ΤΙΣ ΠΑΛΙΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ  ΚΑΙ ΤΟ ΚΥΡΙΟΤΕΡΟ  ΒΡΙΣΚΕΙΣ  ΧΡΟΝΟ ΝΑ  ΣΚΕΦΤΕΙΣ... !!!!
ΑΝΤΕ ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΕΞΩ ΝΑ ΤΑ ΑΚΟΥΩ ΚΑΙ ΕΓΩ  ..
ΛΕΓΟΝΤΑΣ ΠΕΣΤΕ ΤΑ...
Ε!

Καλοταξιδο να ειναι το 2011...

ΕΝΑ  ΑΚΟΜΑ  ΕΤΟΣ  ΦΤΑΝΕΙ ΣΤΟ  ΤΕΛΟΣ  ΤΟΥ..
 ΣΥΝΗΘΩΣ  ΑΝΑΛΟΓΙΖΟΜΑΣΤΕ ΑΝ ΗΤΑΝ ΚΑΛΥΤΕΡΟ  Η ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΤΑ  ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΑ  ΑΝ ΧΑΣΑΜΕ Η ΚΕΡΔΙΣΑΜΕ  ΚΑΝΟΥΜΕ ΔΗΛΑΔΗ ΤΟΝ ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟ ΜΑΣ.
ΑΡΧΙΚΑ ΤΟ 2011  ΣΕ ΚΡΑΤΙΚΟ ΕΠΙΠΕΔΟ ΗΤΑΝ  ΜΙΑ ΑΣΦΥΚΤΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ  Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ  ΠΛΗΤΤΕΙ  ΤΙΣ ΑΓΟΡΕΣ  ΤΟΥΣ ΜΙΣΘΩΤΟΥΣ  ΤΟ  ΣΥΣΤΗΜΑ  ΓΕΝΙΚΟΤΕΡΑ.
Η ΧΩΡΑ ΕΝΤΑΧΘΗΚΕ ΣΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΝΟΜΙΣΜΑΤΙΚΟ  ΤΑΜΕΙΟ ΚΑΙ  ΕΠΙΒΛΗΘΗΚΑΝ  ΠΕΡΙΚΟΠΕΣ  ΜΙΣΘΩΝ.
Ο ΠΛΗΘΩΡΙΣΜΟΣ  Η ΦΤΩΧΕΙΑ  Η ΑΝΕΡΓΙΑ  ΑΥΞΗΘΗΚΑΝ ΠΡΟΤΑΣΣΟΝΤΑΙ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΑ  ΓΙΑ ΤΗ  ,,ΣΩΤΗΡΙΑ,, ΜΑΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΟΔΗΓΟΥΝ ΣΕ  ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ ΚΑΙ  ΑΠΕΡΓΙΕΣ.
ΑΝΑΜΦΙΣΒΗΤΗΤΑ  ΟΜΩΣ  ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΟΙ ΓΙΟΡΤΕΣ ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ  ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΖΟΝΤΑΙ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΟΝΤΑΙ  ΑΠΟ ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΑ ΚΑΘΩΣ Η ΖΩΗ  ΔΕΝ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΠΡΟΓΡΑΜΑΤΑ ΚΑΙ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΕΣ.
  ΤΑ  ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΔΕΝ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΟΠΩΣ ΤΑ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ.
ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΟΥ ΠΑΡΕΛΘΟΝΤΟΣ ΙΣΩΣ ΕΧΟΥΝ ΧΑΘΕΙ ΑΛΛΑ ΕΠΕΙΔΗ ΤΟ ΘΕΛΑΜΕ  ΚΑΙ  ΑΛΛΑ  ΕΠΕΙΔΗ ΔΕΝ ΕΥΝΟΗΣΑΝ ΟΙ ΣΥΝΘΗΚΕΣ.
  ΣΕ  ΣΤΙΓΜΕΣ  ΗΡΕΜΙΑΣ  ΧΑΡΑΣ  ΓΙΟΡΤΙΝΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΕΠΑΝΕΡΧΟΝΤΑΙ  ΣΤΟ ΝΟΥ ΜΑΣ  ΚΑΙ ΑΚΡΙΒΩΣ  ΕΠΕΙΔΗ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ  ΝΑ  ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ  ΚΑΤΙ  ΒΥΘΙΖΟΜΑΣΤΕ  ΣΤΙΣ  ΣΚΕΨΕΙΣ  ΜΑΣ.
  ΠΡΟΣΠΑΘΩΝΤΑΣ ΝΑ ΒΡΟΥΜΕ ΤΙ  ΕΦΤΑΙΞΕ ΝΑ  ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΟΥΜΕ ΤΑ ΛΑΘΗ ΜΑΣ.
ΑΝ ΤΟ 2012 ΣΗΜΑΤΟΔΟΤΕΙ ΟΝΤΩΣ ΜΙΑ ΝΕΑ ΑΡΧΗ ΤΟΤΕ ΔΕΝ ΦΘΑΝΟΥΝ ΟΙ ΣΚΕΨΕΙΣ ΚΑΙ ΤΑ ΛΟΓΙΑ..
ΕΠΙΒΑΛΛΟΝΤΑΙ ΠΡΑΞΕΙΣ..
 ΑΝ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙΣ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΣΕ  ΔΥΣΑΡΕΣΤΕΙ ΠΟΥ ΣΕ ΚΡΑΤΑ ΠΙΣΩ  ΤΟΛΜΗΣΕ..
Η ΜΟΙΡΟΛΑΤΡΙΑ ΟΔΗΓΕΙ ΣΕ  ΑΔΙΕΞΟΔΟ.
ΠΑΡΑ ΤΟ ΟΤΙ  ΤΟ 2012  ΔΕΝ ΣΥΝΑΠΑΓΕΤΑΙ  ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ ΟΠΩΣ  Η ΖΩΗ ΜΑΣ  ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΙΝΕΙΤΑΙ ΣΤΟΥΣ ΙΔΙΟΥΣ ΡΥΘΜΟΥΣ ΠΑΝΤΑ  ΥΠΑΡΧΕΙ  ΛΥΣΗ. 

ΑΛΛΟΤΕ  ΑΝΩΔΥΝΗ  ΚΑΙ  ΑΛΛΟΤΕ  ΕΠΩΔΥΝΗ.
ΤΑ  ΓΕΓΟΝΟΤΑ  ΤΡΕΧΟΥΝ ΜΗΝ ΤΑ  ΔΕΧΟΜΑΣΤΕ  ΠΑΘΗΤΙΚΑ..
ΚΑΙ ΤΕΛΟΣ..
ΚΑΛΟΤΑΞΙΔΟ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ 2011..
Ε!

Οικοδομος Ανεργος... Ετων 30..

.

ετων 30..
στης νιοτης τον ανθο ειμαι..
ομορφος γλυκος..
οικοδομος ανεργος.. στην ονειρου την αρχη..
με βλεπεις και σκεφτεσαι πως θα ειμαι  η πηγη της χαρας της εκφρασης της αισιοδοξιας..
τωρα με ακους και διαπιστωνεις το αντιθετο.
στο δρομο της απαισιοδοξιας βαδιζουν ολοι οι νεοι..
χωρις πυξιδα διχως προορισμο..
συνοδος μας ο φοβος.. που..
παγωνει την καρδια παραλυει τις αισθησεις..
με τα χερια μπροστα να δειχνουν στο κενο..
και με βηματα τρεκλιζοντα στο πουθενα..
ο οριζοντας μας μια σπιθαμη απο τα ματια μας.
το παρον ,,απων,, και το μελλον  ,,παρελθον,,
ζωη μιζερη και σκληρη μας περιμενει.
ανεργια  ανεχεια πεινα εξαθλιωση..
ζουγλα αρπακτικων η κοινωνια που θα μας δεχτει..
ετων 30..
και προλαβα να περασω απο τη χαρα στη θλιψη και απο την ελπιδα στην απογοητευση..
η περιγραφη μου μια βαθια μαυρη πινελια στο πελωριο γριζο καμβα της απελπισιας που εχει τοποθετηθει τον τελευταιο καιρο απο ακρη σε ακρη της ελλαδας..
δειχνω σαν οικοδομος ανεργος οτι εχω υποστει το βαρυ τραυμα απο τα βελη μοιρολατροιας και υποταγης που εξακοντιζουν εναντια στη νεολαια η κυβερνηση του μαυρου μετωπου και τα κομματα της αστικης ταξης..
με αφορμη την οικονομικη κριση και την οδηγηση της λαιλαπας των αντιλαικων μετρων..
ετων 30..
και αν τα εμποδια μου φαινονται βουνο ας αναλογιστω πως η κορυφη του εβερεστ εχει κατακτηθει..
την πορεια μου ομως προς το ονειρο δεν πρεπει να σταματησει.
πρεπει να κοιταξω προσεχτικα τον οριζοντα.
ας φαινεται ερμητικα κλειστος πρεπει καπου να ειναι ευαλωτος..
θα προσπαθησω να φιαξω την φυλακη της ελευθεριας μου ψαχνοντας..
γιατι ξερω  θα βρω πολλους να με συμπαρασταθουν.
και ξερω καλα οτι υπαρχει για μας  οδος διαφυγης ελπιδας και σωτηριας..
μακαρι..
Ε!

Ουρλιαζω ... Ακου.. Νυχτα..

ενα ουρλιαχτο σιωπης..
ακουγεται τωρα εδω μεσα..
σπαζοντας την ησυχια μου..
πεσμου το ακουσες το ειδες..
ενα φασμα φωτος σημαδεψε το σωμα μου..
μην με κοιταξεις..
αποψε με πονεσε η σκεψη σου..
κρυμμενος εδω στη νυχτα βλεπω το ονειρο μου να ψυχορραγει.
να ξεγελασω τη νυχτα ειπα ουρλιαζοντας λεγοντας οτι με νοιαστηκες..
διασταση ο ποθος μου κτυπα τωρα τις ενοχες μου..
σε μια παρανομη κοντρα..
ακου.. νυχτα.. ουρλιαζω..
παρανομο χαρτι ο ποθος μου..
ειρθες εβαλες επαιξες και εχασα.
πηζει τωρα ο πονος μου..
και παγωνει η πληγη μου..
παντα ομως εσυ εδω σαν σκορπισμενη ομορφια να με σκοτωνεις..
νυχτα φορτωμενη με δηλητηριο εξω..
το χιονι ειρθε μεχρι εδω.
και εγω σε περιμενω να ερθεις να αναπαυσεις τις πληγες μου.
και εσυ εκει δικασμενη να κρυβεσαι.. να φοβασαι...
ψιθυριζω ουρλιαζοντας   και ξεσκιζω τις σαρκες μου...
να μην φωναξω  το ονομα σου..
Ε!

Το 2012 Περιμενω να Φερει... .

ΤΟ  2012  ΠΕΡΙΜΕΝΩ  ΝΑ  ΦΕΡΕΙ ΥΓΕΙΑ.
. ΚΑΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΑΓΑΠΩ  ΝΑ ΒΡΕΘΩ  ΓΙΑ  ΔΥΟ ΜΕΡΕΣ  ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ   ΣΕ  ΦΩΤΑΓΩΓΗΜΕΝΑ ΣΥΜΒΟΛΙΚΑ  ΚΑΙ  ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ  ΒΡΑΔΥΑ..
ΤΟ 2012  ΠΕΡΙΜΕΝΩ  ΝΑ ΓΙΝΩ ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ.
  ΓΙΑΤΙ ΜΕ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΔΙΑΒΑΖΩ ΕΔΩ ΜΕΣΑ  ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ ΘΑ ΤΟ ΚΑΝΩ ΤΟ ΨΩΝΙΟ ΜΟΥ.. ΑΣΕ  ΠΟΥ ΕΧΩ  ΚΟΛΛΗΣΕΙ ΚΑΙ ΠΟΛΛΑΠΛΑΣΙΑ  ΕΝΣΗΜΑ  ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΚΟΛΛΗΣΕΙ ΟΛΟΙ ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ.
ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΩΣ  ΜΙΛΑΝΕ  ΓΙΑ ΕΡΓΑΣΙΑΚΕΣ  ΣΧΕΣΕΙΣ ΕΚΕΙΝΟΙ  ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΙΣ  ΕΧΟΥΝ ΖΗΣΕΙ.  ΠΟΤΕ  ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑ..
ΤΟ 2012 ΠΕΡΙΜΕΝΩ  ΝΑ ΠΕΤΥΧΕΙ ΣΤΗ ΦΙΛΗ ΜΟΥ Η  ΑΠΟΧΡΩΣΗ  ΤΟΥ ΞΑΝΘΟΥ. ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΘΕΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ   ΝΑ ΚΟΛΛΑΕΙ ΤΙΣ  ΨΕΥΤΙΚΕΣ  ΒΛΕΦΑΡΙΔΕΣ ΤΗΣ. ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΘΕΙ 





 ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΘΕΑΜΑΤΙΚΕΣ  ΠΙΡΟΥΕΤΕΣ ΜΕ ΣΚΙ ΣΤΑ ΧΙΟΝΙΑ.  ΒΑΘΥΣΤΟΧΑΣΤΑ  ΠΡΑΓΜΑΤΑ..
ΤΟ  2012  ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΝΑ ΖΗΣΩ ΕΝΑΝ ΕΡΩΤΑ ..  ΔΥΝΑΤΟ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟ  ΠΟΥ ΘΑ ΜΕ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΕΙ ΟΣΟ ΤΙΠΟΤΑ  ΚΑΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΜΕΧΡΙ ΤΩΡΑ..
ΤΟ 2012 ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗ...
Ο ΛΑΟΣ  ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ..  ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΙΔΕΙΑ  ΔΩΡΕΑΝ ΥΓΕΙΑΝ  ΕΘΝΙΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ..
ΤΟ 2012  ΠΕΡΙΜΕΝΩ  ΝΑ  ΕΙΣΑΚΟΥΣΤΕΙ Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΜΟΥ..
  ΘΕΕ ΜΟΥ  ΘΑ ΤΟ ΕΚΤΙΜΟΥΣΑ ΑΝ ΤΟ 2012  ΠΕΡΝΑΓΕ  ΓΡΗΓΟΡΑ.  ΕΔΩ ΠΑΝΩ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΚΑΛΟ ΚΑΙΡΟ ΠΑΝΤΑ ΟΧΙ ΚΡΥΟ. ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΚΑΛΕΣ ΣΥΝΑΥΛΙΕΣ. ΚΑΙ ΝΑ ΣΥΝΒΟΥΝ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΤΑ ΖΗΣΩ ΕΞΩ ΚΑΙ ΑΠΟ ΚΟΝΤΑ..
ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΟΠΩΣ Η ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΕΙ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ. ΚΑΙ ΑΝ ΔΕΝ ΖΗΤΑΩ ΠΟΛΛΑ ΚΑΝΕ ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΤΟ 2012  ΝΑ ΔΙΑΡΚΕΣΕΙ ΠΟΛΥ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΝΟΝΙΚΑ ΕΤΗ. ΔΟΥΛΟΣ ΣΟΥ. ΕΝΑΣ ΤΥΠΟΣ ΠΟΥ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΝΑ ΒΓΕΙ ΣΕ ΚΑΤΙ  ΜΗΝΕΣ..
ΤΟ 2012 ΠΕΡΙΜΕΝΩ  ΝΑ ΑΦΗΣΩ ΠΙΣΩ ΜΟΥ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΤΟ ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΟ  2011  ΑΦΟΥ ΗΤΑΝ  ΜΙΑ ΔΙΑΡΚΗΣ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ.
ΦΙΛΕΣ ΜΟΥ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ  Ο ΧΡΟΝΟΣ ΑΛΛΑΞΕ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΤΙΠΟΤΑ ΤΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ.
ΠΑΡΟΛΑ ΑΥΤΑ ΠΙΣΤΕΥΩ Ο ΝΕΟΣ ΧΡΟΝΟΣ  ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΣΕΙ ΣΑΝ  ΑΦΕΤΗΡΙΑ  ΓΙΑ ΝΑ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΣΟΥΜΕ ΤΑ ΜΙΚΡΑ ΜΑΣ ΟΝΕΙΡΑ.
ΚΑΙ ΜΕ ΟΠΛΟ ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΜΑΣ ΤΗΝ ΥΠΟΜΟΝΗ ΜΑΣ.
  ΑΣ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΟΥΜΕ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΛΛΥΤΕΡΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΚΑΙ Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ ΜΑΣ ΘΑ ΑΠΟΚΤΗΣΕΙ ΝΟΗΜΑ  ΓΙΑ ΕΜΑΣ   ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΓΥΡΩ ΜΑΣ..
ΑΛΗΘΕΙΑ ΣΑΣ  ΛΕΩ.. ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ...
Ε!

Καγκελα Παντου.... δε τα Βλεπεις ...

.καγκελα παντου..
το βλεπεις.. μη μου λες δε το βλεπεις..
μας χωριζουν τα καγκελα.. και αν οι καρδιες μας παλλουν ενωμενες ειναι λαθος..
δε θελω να συμβιωνεις την αγωνια και τον πονο μαζι μου..
υπαρχει αδιεξοδο και η πορεια μας ορατοτης μηδεν.. δε το βλεπεις..
μην πασχιζεις να δεις καποιο φως στην ψυχοφθορα καταχνια που με σκεπαζει..
φυγε δε θελω να βλεπεις την θλιβερη εικονα μου και ουτε να ακουσεις τη φωνη μου..
και αν κραυγαζω απελπισμενα και αν ακουω μονο τους ατιθασους κτυπους της καρδια μας..
οι αισθησεις μου ανημπορες να συλλαβουν καποιο μυνημα συμπαραστασης.
μονο τον αντιλαλο της κραυγης μου που αντηχει μελαγχολικα ακουω.
και την ανθρωπινη αδιαφορια οχι για μενα αλλα για ολους εδω μεσα.
καγκελα παντου μη λες δε τα βλεπεις..
τα βλεπεις..
τωρα εναποθετω τις ελπιδες μου στο θεο που ποτε δεν πιστεψα πραγματικα και τον προδωσα με υποκριτικη γενναιοτητα..
οχι δεν πρεπει να με δεις..
δεν πρεπει να συναντηθουμε ποτε..
και αν τη νυχτα οι καρδιες μας στεναζουν απο ποθο και τη μοναξια..
δεν πρεπει να συναντηθουμε.
και αν εκεινη η λαμψη που καποτε με ειχε τυλιξει με το βλεμμα σου ηταν λαθος.
δεν θελω να περιπλανηθης εδω κοντα μου και χασεις την αθωοτητα σου..
μην βαδιζεις αναμεσα σε απαγορευμενα .. σε καγκελα και δισταγμους..
δε θελω..
και μην αναζητας εκεινα που τοσο θελησαμε γιατι δε θα τα βρεις πουθενα..
φυγε και προστατευσε την ευτυχια σου που σου αξιζει. γιατι η ελπιδα βρισκεται στα χερια σου..
και κανε τα καγκελα μου λουλουδια στη ζωη σου σου σε παρακαλω.
και ανεμισε με τη γυναικεια σου αγαπη το παθος για ζωη..
μονο φυγε σε παρακαλω...
καγκελα ..!! και πισω τους εσυ..
πιος ομως ειναι ο φυλακισμενος  .. μου λες...
δε θελω να εισαι και εσυ φυλακισμενη.. φτανει το δραμα το δικο μου..
καγκελα παντου..
φυγε σε παρακαλω....
Ε!

Μη Μου Μιλατε.. Αποψε Θελω Μονος μου...

μην μου μιλατε..
αποψε θελω μονος μου...
να μετρησω τις πληγες μου... αφου εχει χαθει τωρα η μαγεια μου  εδω..
να με βρει η νυχτα να παλευω παλι με τις σκεψεις με τις αναμνησεις με τον εαυτο μου..
να με βρει η αυγη ακομη ξυπνιο και πληγωμενο.
και αμα η μοναξια μου με κανει να νοιωθω ασχημα μερα που ειναι σημερα..
δεν με πειραζει..
δεν θελω να βγαλω το πουκαμισο της λυπης μου.
και αν το φεγγαρι σερνεται φεγγιζοντας το ονομα της εδω μεσα το χαζευω και λεγω..
ευθραστη ομορφια...
και η σκεψη μου πηγαινει εξω ..
τωρα με χαμενη τη σκεψη μου και τη ψυχη μου και το νου μου εξω ..
σκορπιο στη νυχτα και στη σιωπη..
δεν ειμαι τιποτα αλλο απο μια σκια..
και ομως αποψε θελω μονος μου..
για να μετρησω τα λαθη μου..
αποψε θελω μονος μου.. με το φεγγαρι να ματωσει πανω στις πληγες μου..
να βασιλεψει ο ηλιος της καρτεριας  θελω..
και τα ονειρα μου διχως κερι να κηδευτουν γιατι ετσι πρεπει..
τωρα διαχυτος ο πονος της ψυχης μου παντου..
τα δακρυα μου  ανακουφιζουν την ανημπορη ψυχη μου..
η μοναξια με κομματιαζει και ο πονος μου θρηνει..
και η φωνη μου σπαει σαν μαχαιρι την αηχη σιωπη φωναζοντας..
μη μου μιλατε αποψε θελω μονος μου...
Ε!

Εγω Γιορταζω Παντα Οταν Πονω....

εγω γιορταζω παντα οταν πονω...
δεν εχω δυναμη σημερα να παλεψω..
φωνη να διαμαρτυρηθω.
υμνο να λησμονησω..
δακρυα στη λιμνη τους να ταξιδεψω..
αιμα να ζωγραφισω τα λαθη μου..
πανοπλια για την εχθροτητα της ζωης..
πλακωμενος ειμαι με πονο με ταφοπετρα..
σιγα σιγα σωπαινω  πονω..
και διαγραφομαι...
Ε!

Εορταστικο Μενου..!!! η Απολαυση με Νου...

digg
Η ΜΕΓΑΛΗ ΜΕΡΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ  ΕΦΤΑΣΕ  ΚΑΙ ΤΗ ΖΟΥΜΕ.
.ΟΛΟΙ ΕΧΕΤΕ  ΣΥΝΔΥΑΣΕΙ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ  ΤΩΝ ΓΙΟΡΤΩΝ  ΜΕ  ΞΕΓΝΟΙΑΣΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗ ΔΙΑΘΕΣΗ  ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ ΠΡΟΣΩΠΑ  ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ  ΛΟΥΚΟΥΛΛΕΙΑ  ΓΕΥΜΑΤΑ.
ΣΙΓΑ ΣΙΓΑ ΤΟ ΤΡΑΠΕΖΙ  ΘΑ ΣΤΡΩΘΕΙ  ΤΟ ΓΙΟΡΤΙΝΟ ΤΡΑΠΕΖΙ ΠΟΥ ΘΑ ΦΟΡΤΩΘΕΙ ΜΕ ΠΛΗΘΟΣ ΓΕΥΣΕΩΝ  ΚΑΙ ΝΟΣΤΙΜΙΩΝ  ΠΟΥ ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΟΥΣ  ΟΜΩΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ  ΑΠΕΙΛΗ.
ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΝΟΜΙΖΩ ΟΜΩΣ ΚΑΙ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ   ΠΟΥ ΤΑΛΑΝΙΖΟΥΝ ΑΡΚΕΤΟΥΣ  ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ  ΜΕ ΤΗΝ ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΤΩΝ  ΗΜΕΡΩΝ  ΟΠΩΣ.
ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΦΑΩ  ΤΟΥΣ ΚΟΥΡΑΜΠΙΕΔΕΣ  ΚΑΙ ΤΑ ΜΕΛΟΜΑΚΑΡΟΝΑ  ΠΟΥ ΜΟΥ ΚΑΝΟΥΝ ΝΟΗΜΑ ΝΑ  ΟΡΜΗΣΩ.
Η  ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΓΕΥΤΩ ΤΗΝ ΥΠΕΡΟΧΗ  ΓΕΜΙΣΗ  ΓΑΛΟΠΟΥΛΑΣ ΚΑΙ  ΤΗΣ  ΝΟΣΤΙΜΟΤΑΤΕΣ   ΠΑΤΑΤΕΣ   ΠΟΥ  ΕΚΑΝΑΝ  ΠΑΡΕΑ ΣΤΗ  ΓΑΛΟΠΟΥΛΑ ΟΣΟ ΨΗΝΟΤΑΝ.?
ΜΠΟΡΩ ΑΡΑΓΕ ΝΑ ΠΙΩ ΕΝΑ ΠΟΤΗΡΑΚΙ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΚΑΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΧΩΡΙΣ ΝΑ  ΣΕ  ΒΡΕΙ Ο ΝΕΟΣ ΧΡΟΝΟΣ  ΜΕ ΕΝΑ  ΝΟΥΜΕΡΟ ΤΖΗΝ  ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ.  Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΠΕΡΙΦΡΑΣΤΑ  ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΕΝΔΟΙΑΣΜΟΥΣ  ΚΑΙ ΤΥΨΕΙΣ  ΝΑΙ.!!!
ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ  ΕΙΝΑΙ  Η ΜΕΡΙΚΗ  ΠΑΡΑΛΛΑΓΗ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ  ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΜΑΡΤΩΛΩΝ  ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΩΝ ΛΙΧΟΥΔΙΩΝ  ΟΤΑΝ  ΤΙΣ ΚΑΝΕΤΕ  ΕΣΕΙΣ  ΦΙΛΕΣ ΜΟΥ.
ΓΛΥΚΑ.. ΧΙΟΝΙΣΜΕΝΑ  ΒΟΥΝΑ  ΑΠΟ ΚΟΥΡΑΜΠΙΕΔΕΣ .
ΔΙΠΛΕΣ  ΚΑΙ  ΜΕΛΟΜΑΚΑΡΟΝΑ  ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ  ΣΕ  ΔΙΑΦΟΡΑ ΣΗΜΕΙΑ ΤΟΥ ΣΠΙΤΙΟΥ  ΣΑΣ. ΠΡΟΣΚΑΛΩΝΤΑΣ ΣΑΣ  ΕΠΙΔΕΙΚΤΙΚΑ ΑΝ ΘΕΛΕΤΕ ΝΑ ΦΑΤΕ  ΚΑΝΤΕ ΤΟ ΜΕ  ΜΕΤΡΟ.
ΠΟΤΟ..ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΤΕ  ΜΕ ΜΕΤΡΟ ΑΝ ΚΑΙ ΔΥΟ ΠΟΤΗΡΑΚΙΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ  ΔΕΝ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΝΟΜΙΖΩ  ΝΑ  ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑ.

• ΤΕΛΟΣ ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ  ΛΟΙΠΟΝ  ΧΩΡΙΣ ΕΝΟΧΕΣ  ΚΑΙ ΥΠΕΡΒΟΛΕΣ.  ΚΑΛΟ  ΣΑΣ  ΜΕΣΗΜΕΡΗ.
     Ε!

Υπαρχουν Γιατροι....!!!

..φιλες μου και φιλοι..
γνωριζω και λεω  οτι το επαγγελμα του γιατρου τεινει να θεωρειται συχνα κοινωνικο λειτουργημα.
και πως να μην ειναι αλλωστε οταν συνδεεται αμεσα με την ανθρωπινη ζωη..
σε πολλες χωρες του κοσμου οι γιατροι  χαιρουν ακρας εκτιμησης και βρισκονται  στην κορυφη της κοινωνικης και οικονομικης κλιμακας.
το ιδιο ισχυει και εδω στην ελλαδα..
δυστυχως ομως δεν ειναι λιγες οι φορες που ακουμε για ανηθικα παραδειγματα γιατρων στη χωρα μας..
τα φακελακια  οι αμελειες και η εκμεταλλαυση των αναγκων του ασθενη αποτελουν συχνο φαινομενο στα δημοσια νοσοκομεια..
δεν ειναι λιγες οι φορες που συναντουμε ανθρωπους χωρις αρχες ψυχρους και αμειλικτους επαγγελματιες για τους οποιους το χρημα ερχεται πρωτο σε σχεση με την ανθρωπινη ζωη.
και ο ορκος του ιπποκρατη ειναι πλασματικος..
δεν ξερω τι λενε οι αλλοι αλλα ειδα οτι υπαρχουν καποιοι γιατροι που νοιαζονται για το κοσμο  για το κοινο καλο και δουλεβουν σκληρα για τον πλησιον τους..
η προσφατη νοσηλεια μου στο εδω νοσοκομειο και η μεγαλη φροντιδα που ειχα απο το γιατρο που εσκυψε με αγαπη θα ελεγα πανω στα χτυπηματα μου με κανει να νοιωθω ομορφα..!!
οταν ηταν να φυγω ο πνευματικος μου γεροντας τον πλησιασε στο γραφειο του για να τον χαιρετησει. προσφεροντας κατι.
ο γιατρος αρνηθηκε και αυτο αρεσε σε ολους μας.
ηθελα να γραψω πολλα για αυτο το μεγαλειο της ψυχης του που εχει ο γιατρος.
αλλα παλι αρνηθηκε λεγοντας να μην του γραψω τιποτα..
αγαπητε  Κυριε γιατρε..
ευχη δικη μου ειναι να συνεχιστει το αξιολογο εργο σου που προσφερεις..
μακαρι να σκορπας παντα χαμογελα αισιοδοξιας και χαρας στις ταλαιπωρημενες ψυχες..
και να διδασκεις τους γυρω σου με το λαμπρο παραδειγμα σου...
δεν θα γραψω θα σεβαστω την επιθυμια σου..
δν θα γραψω τη λεξη αγιος..
αλλα θα γραψω τη λεξη οραματιστης για το καλο εργο που προσφερεις και το μεγαλοπνοο  οραμα που ονειρευσαι να κανεις  ενα κοσμο καλυτερο..!!
σε ευχαριστω..!!
Ε!

Συγχωρεσετε με...

..βουβη η οψι της σημερινης ημερας..
χλωμα συννεφα αγκαλιαζουν εδω πανω που ειμαι τον ουρανο..
καπου φαινονται ανταυγειες ηλιου...
μερες γεννησης θεανθρωπου..
στο μικρο παρκο του νοσοκομειου..
πεσμενα τα φυλλα απο τα δενδρα μια παληα γοητεια στα πινελα..
παντοκρατορα ζωγραφου..
και εσυ καλη μου φιλη καθεσαι καπου κρυφα και διαβαζεις εμενα την αναδρομη και τη διαδρομη ενος αγνωστου  γνωστου φιλο.
ππροσπαθησα ολο αυτο το καιρο να ποτισω τη γλαστρα της αγαπης.
θελησα να συντροφεψω τις σκεψεις μου με τις καλοσυνατες δικες σου..
σε μια υπεροχη για μενα κατανυχτικη λειτουργια αγαπης και φιλιας στο ματαιο τουτο κοσμο..
ξεκινω το γραψιμο μου...
εδω στο κρεβατι του πονου..
με ενα χυμο διπλα μου και αδιαφοροντας για τον πονο μου απο τις πληγες μου  που εχω..
και με πιστι στο θεο και ελπιδα οτι ειναι θεου χαρι να πετυχεις και να προστατευσεις αυτους που αγαπω.
η τον εαυτο μου.
που με χωρις καλες γνωσεις αλλα με αγαπη και σιωπηλη εκφραση περιμενω μια καλυτερη μερα..
μαζι με τι πιστη μου στο θεο..
και τη σκεψη μου για τη αγαπη και ολα αυτα που περασα θυμο πικρα αδικια και πονο τα σβηνω στο ηλιοβασιλεμμα ...
και τωρα γραφω χαρουμενος που ειμαι λιγο καλα ας πουμε..
και οτι πολλους αγαπησα κανεναν δεν μισησα απειρους συγχωρεσα και ζητω με συγκινηση να με συγχωρεσετε και εσεις..
για να γιορτασω την γεννηση του θεανθρωπου μας..
ματαλαβανοντας τα αχραντα μυστηρια του εδω μεσα στο νοσοκομειο.
τωρα με τι πιστη μου στο θεο...
εφυγε η πικρα μου και το σκοταδι και ο ηλιος ειρθε και ζεστανε την καρδια μου.
ικετευσα το θεο μου να προστατευσει το μυαλο μου και αρχισα παλι να γραφω..
ο θεος δικαιος φιλανθρωπος εριξε βαλσαμο στις καρδιας μου την πληγη και ατενιζω τωρα το μελλον μου πιο ανθρωπινα..
ειπα τα εμα εμα και εσα εσα..
και δινω τωρα την καρδια μου σε ολους με γαληνη και αξιοπρεπεια σε ολα τα μηκη και πλατη της αυτοκρατοριας του.
ροδοσταλιδες τωρα οι μνημες με την τοση πολυ αγαπη και καλοσυνη που ξεχυθηκε στο πληγωμενο προσωπο μου..
τωρα θελω να γραψω και να κλαψω..
να προσευχηθω για τη μοιρα μου και για τα λαθη μου που εχω κανει..
και αν καποιους στεναχωρισα και αδικησα θελω να με συγχωρεσουν και ολους τους συγχωρω..
και ας με πονεσαν και με πικραναν στην ζωη μου...
κανοντας υπακουη στον γεροντα μου...
και σε σενα μικρη μου φιλη σου ζητησα συγνωμη τωρα θελω και τη συγχωρεση σου..
ξερω σας κουρασα..
αλλα φιλησα την πεννα μου και αυτη αρχισε να τρεχει για να σας πει λιγες νωπες σκεψεις απο ενα ευτυχισμενο αντρα ενα χαρουμενο φιλο μια ανθρωπινη ψυχη..
φιλοι μου συγχωρεσετε με αν μπορειτε για να μπορεσω να μεταλαβω αυριο εδω...
απο τον πνευματικο μου γεροντα...
δινοντας του χαρα μεγαλη..
περνοντας την αγια μεταλαβια απο τα χερια του..
και ανημερα στη γιορτη μου να γιορτασω τον γυρισμο μου εκει στη  στο κελι μου..
εκει που ανηκω..
να ηρεμησω θελω..
και αλλο κακο να μην με βρει..
και να γιορτασω..
μαζι με  τους λιγους φιλους που εχω..
μαζι με τα δικα σας τραγουδια που προσδοκω να μου στειλεται ξανα...
ευχομαι σε ολους καλα χριστουγεννα...
σας ζητω συγνωμη..
συγχωρεστεμε..
Ε!

Συγνωμη... Συγνωμη.. Συγνωμη...

συγνωμη...
συγνωμη που δεν καταφερα να κλειδωσω την σκεψη μου..
και να σφραγισω το στομα μου..
να μην μου ξεφυγει το ονομα σου....
που πανω στους πονους μου χαθηκα..
και σε φωναζα..
τωρα..

..πληγωμενος στην αγκαλια της νυχτας..
και ξαπλωμενος στο κρεββατι του πονου εδω στο  νοσοκομειο  αναπολω...
τα λαθη μου και τις στιγμες του χθες.
διαχυτος ο πονος μου στη ψυχη μου απο το λαθος μου που εκανα...
φωναζοντας μεσα στο πονο μου το ονομα σου..
περιλυπη η ψυχη μου τωρα φωναζει..
συγνωμη..
και ενας βαθυτατος λυγμος βγαινει απο την καρδια μου.
θελω να βουτηξω τα χερια μου στο μελανι της ψυχης μου και να φωναξω δυνατα..
συγνωμη...
συγνωμη για το ονομα σου που φωναζα..
οι μεταβασεις απο τους πονους μου με θαμπωσαν και τωρα η παρουσια σου εσβησε σαν το δειλινο.
ανημπορος τωρα μεσα μου να σε δω να σου φωναξω συγνωμη.
ματωνουν τα χερια μου και η ψυχη μου για το λαθος μου..
τωρα..
το δωματιο εδω θαμπωσε απο τις ανασες των σφαλματων μου.
το μεσα μου ειναι αδυνατο να σβησουν τους τυπους των πληγων μου..
και οσο και να θελω δεν μπορω να βρω τον εαυτο μου..
το εχασα και εγινε αβυσσος..
θα μαζεψω τα λαθη μου ομως..
απο το χτες σαν ψιχουλα και τα μουσκευω στο σημερινο μου δακρυ..
και σου φωναζω δυνατα..
συγνωμη...
συγνωμη...
συγνωμη...
Ε!

ναι εκανα λαθος.. τσαλακωθηκα...

..ναι τσαλακωθηκα..
λυπαμαι που ακομα δε γιατρευτηκα.
λυπαμαι που φωναζα το ονομα σου..  μεσα στον πονο μου..
μην τρομαξεις..
δεν ειχα καμμια απολυτως προθεση.
ξερω θα περασει ο καιρος και θα καταλαγιασουν οι πονοι μου.
θα φυγει απο τα ματια μου το ονειρο..
αλλα θα φυλαξω ευλαβικα φιλη μου αυτο που στην καρδια μου παλλεται..
με σφιγμους ασταθεις και με ματια κλαμμενα.
θα σε φυλαξω ευλαβικα αυτη τη λιγοστη τροφη της ψυχης μου.
και αν οι νυχτες μου ειναι πληγωμενες και γεματες εφιαλτες.
και ας τριγυρνω τωρα στους αδειους διαδρομους εδω στο νοσοκομειο  ζητιανευοντας κατι..
τσαλακωμενος απο αυτο που εγινε δεν λυπαμαι για αυτα που σου εγραφα..
λυπαμαι που σαν ηλιο σε θαυμαζα και σαν φεγγαρι ολογιομο..
και μεσα απο  το πληθος σε ξεχωρισα αυτο λυπαμαι.
τσαλακωμενος απο ολα αυτα  τωρα λυπαμαι που ακομα σε θυμαμαι...
τωρα οι λεξεις μου ποτισμενες δηλητηριο ειναι και δαγκωμενες απο το τσαλακωμα μου..
πεσμου μικρη μου μαγισσα ..
τι σου χρωστω..
θελω να σε ξεχρεωσω...
ξερω δεν φτανει μια συγνωμη..   θελω..
να φυγει απο μεσα μου το δηλητηριο και να αναπαυση τις πληγες μου.....
να μην με τυραννουν τις νυχτες μου τα λαθη..
τωρα με τη ψυχη μου χαμενη μεσα στη νυχτα..
και το νου μου σκορπιο εκει στα λαθη μου.
δεν ειμαι τιποτα αλλο απο ενα τσαλακωμα..
μια σκια..
και ομως πονω..
ναι τσαλακωθηκα.. χωρις να το θελω..
ποσο μεγαλο μπορει να ειναι ενα λαθος..
και ποσο φτωχικη μια..
συγνωμη...
μου λες....
ναι εκανα λαθος το παραδεχομαι..
τσαλακωθηκα..
Ε!

ποτε σου δε σε αγγιξα...

ειναι κατι βραδυα..
που ερχεσαι σιωπηλα... βαδιζοντας αργα και απελπισμενα..
εδω στο μισοσκοταδο που φυσαει πολυ απο τον αγερα..
ερχεσαι σαν φως στη παγωνια μου..
που δεν αγγιζεται και που δεν ζεσταινει...
ποτε σου δε σε αγγιξα..
μονο με τα ματια μιλαμε εμεις και μεσα απο  τα μικρα  κυματα εκστασης..
που τις καρδιες μας αυτα γλυκα δονουν..
ουτε καν σε αγγιξα..
μα θαρρω τη φωτεινη ανταυγεια απο τα ματια σου να αγκαλιαζουν  τη θλιψη  στα δικα μου ματια..
αγγιζουμε ομως απαλα τους παλμους της καρδιας μας  συνθετοντας μια μυστικη συμφωνια πρωτογνωρων συναισθηματων..
ποτε σου δε σε αγγιξα..
και ας αισθανομαι πως θα το ηθελες..
ομως φοβαμαι μελαγχολικα  πως αυτο το αναλαφρο αγγιγμα μας..
μην θρυμματιζε την υπεροχη και ευθραυστη αυτη την εικονα που εχουμε...
δεν θελω αυτη η μυσταγωγικη συνομιλια που εχουμε να χαθει...
και ας χαμογελουν τα χειλη μου απο εντονες στιγμες αγαπης που με γεμιζουν..
και ας θελω να γευτω αυτα που δεν εχεις δωσει σε αλλους..
για αυτο ποτε σου..
δε σε αγγιξα..
Ε!

για σενα που εχεις χαθει... και ομως υπαρχεις...!!

μικρη μου  φιλη..
μη σε τρομαζει η σιωπη μου..
μαθε πως τις νυχτες.. δεν κοιμαμαι..
καθε βραδυ αλητευω στη γειτονια σου..
καθομαι στο σκοταδι και περιμενω να με γεμισουν με φως  οσα θα μου αφησεις..
καθομαι κρυμμενος πισω απο το παραθυρο σου..
και σε κοιτω στα  κλεφτα...
περιμενω να ανοιξεις το φως..
και οταν το δω..  λεω ηρθες...
σιγουρα κατι θα αφησεις..
 οχι δεν θα με ξεχασεις..
ξερεις πως περιμενω στη γωνια και κρυφοκοιτω..
σαν παιδι περιμενονοντας να κλεψει..
λιγο γλυκο μεσα απο το βαζο..
τη κακια συνηθεια....

μικρη μου φιλη..
χθες ηρθα παλι να κανω παρεα στη καρδια σου..
να μην νοιωθη μονη..
να τις αφησω κατι  να εχει συντροφια..
δεν παει εδω κανονικα...
αλλα εσυ ξερεις που παει..
και αυτο εχει σημασια..

μικρη μου φιλη...
δε θα σου γραψω αλλα λογια..
αλλωστε δεν ειναι το δυνατο μου σημειο..
αυτα που εγραψα στα χαριζω .. λεξη  λεξη..
διαβασετα..
για σενα μικρη καλη μου φιλη..
που εχεις χαθει..
και ομως υπαρχεις..
Ε!

Καρτες και Ευχες απο τη UNICEF

--Ανθρωποι  σκεψεις...
εικονες στιγμες αναμνησεις..
ονειρα χαμογελα  παντου και παντα..
..σε καθε γωνια.. σε καθε γειτονια..
Αυτες ειναι οι πρωτες υλες που κανουν το κοσμο να γυρναει..
και να μας ξαναγενναει εσαει..αυτες και μονο.!
και εμεις αυτες και μονο τις αξιες πρεπει να κρατησουμε μεσα μας..
για να μπορουμε να ξεχωριζουμε τι πραγματικα εχουμε αναγκη..
Αυτες εχουμε χρεος να τις μοιραστουμε με αυτους που αγαπαμε..
να τις γραψουμε να τις στειλουμε να τις πουμε..
να τις κρατησουμε μακρυα απο προκατασκευασμενες και στειρωμενες απο ονειρα εποχες..
Πρεπει να σωσουμε αυτο που ειμαστε και αυτο που νιωθουμε..
Πρεπει να δωσουμε οτι καλυτερο εχουμε..
Πρεπει να στειλουμε ενα μηνυμα αγαπης και αισιοδοξιας απο πορτα σε πορτα απο σπιτι σε σπιτι απο καρδια σε καρδια..!
ξεκινωντας απο τωρα.!
φιλοι μου και φιλες στειλτε τις ευχες σας...
με καρτες  UNICEF.
και μην ξεχναμε  οτι ειναι..
Παγκοσμια μερα του παιδιου σημερα..
αγοραζοντας καρτες  UNICEF μπορουμε να βοηθησουμε πολλα παιδια.
στη καρδια και στο χερι μας ειναι ολοι να προσφερουμε.. και να ανταλλαξουμε καρτες και ευχες ..
ενισχυοντας εμπρακτα τον αγωνα εναντια στην παιδικη θνησιμοτητα τη βια και την εκμεταλλευση....
Γιατι η UNICEF  σωζει ζωες...!!
Ε!

το τρενο φευγει στις 8....

το τρενο φευγει στις 8... ταξιδι για την κατερινη...
δεκεμβρης μηνας δε θα μεινει για να θυμαμαι τις 8...
τραγουδω ψιθυριστα και ολη μου η σκεψη γυριζει πισω εκει στην μικρη αδεια που ειχα..
εκει που ημουνα αυτες τις λιγες μερες μου. τωρα το τραγουδω με θλιψη στα ματια..
και με μικρες αλλαγες στα λογια ..
γιατι τωρα  φευγω απο αθηνα για πολυ βορεια...
γιατι πριν χαραξει η μερα πρεπει να ειμαι μεσα..
αληθεια τι περιεργη που ειναι η ζωη..
η ζωη μας..
γυριζω πισω σημερα εκει που ειναι η θεση μου..
με πικρα μεσα μου μεγαλη..
πηρα ομως μεγαλη χαρα στις λιγες μερες που ημουν εξω..
πηρα χαρα σαν ανθρωπος πινοντας χορευοντας και γελωντας ..
κοιτωντας  ξενα ματια και χαμογελα..
τωρα ομως ενα κενο και μια παγωνια μαζι με πικρα μεσα μου ταξιδευουν μαζι μου..
αναζητησα την ευτυχια σε ξενα προσωπα δεν την βρηκα .
περασα και καλα εστω και αυτες τις λιγες μερες της αδειας μου..
τωρα η επιστροφη μου μετραει μεσανυχτα  μαζι με το  φεγγαρι..
τα αισθηματα μου γεματα αντιθεσεις πλανησεις και φυγες προσπαθουν να στριμωχθουν σε λιγες γραμμες  μονο..
ακουω απο καποιο ραδιοφωνο να παιζει το τρενο φευγει στις 8... το αγαπημενο μου τραγουδι και εγω εδω..
αμεσως να γραψω.. και.
να συλλογιεμαι πως περασα και την αναγκη να γραψω κατι..
αναγκη να συμπληρωσω το κενο της στερησης μου που μου δημιουργει καθετι παλιο και γνωριμο..
χαρας που πηρα και πικρα που εχω τωρα που γυριζω πισω.
εκει να πληρωσω τα λαθη μου..
τα λαθη του μυαλου μου..
τωρα τα λογια μου αιωρουντα ατσαλα και αδεξια μεσα μου..
εχουν γινει κομποι που μοιαζουν με λογοκριμενα φυλλαδια..
γυριζοντας τωρα πισω εσβησαν τα ονειρα μου..
αλλα αυτο το βραδυ που ταξιδευω ειναι δικο μου.
ειναι η δικη μου στιγμη απελπισιας και πικρας μαζι που εχω..
αλλα και τις ομορφες μερες που περασα..
να τις θυμαμαι... και να λεω.
οτι οι καλες στιγμες δε σε περιμενουν..
η τις ζεις .. η σε προσπερνουν...
ταξιδι της επιστροφης σημερα μεσα στη νυχτα .. και εγω ολο παραπονα και πονο..
μεσα μου που γυριζω πισω..
πολλα τα θελω μου. αλλα ειναι αφωνα..
λιγα τα ονειρα μου.. αλλα δεν θελω να πω αλλα..
μυστικα στο φεγγαρι που συνταξιδευει μαζι μου..
γιατι ξερω δεν ειναι φιλος..
ειναι αλητης του ουρανου...
Ε!

η συναντηση μας. στο θεατρο.. κοψε το σεναριο..!!

φιλες και φιλοι..
σε ενα ομορφο στουντιο με ενα ομορφο σκηνικο απο οπου και η φωτογραφια επελεξε το αγαπημενο μας σαιτ τη συναντηση μας.
ηταν μια προ επισημη πρεμιερα μπροστα σε ενα ομορφο κοινο για πρωτη φορα.
ηταν μια χειμερινη παρασταση με νιατα εκρηκτικα που δωσανε το καλυτερο ευατο τους..
τα νιατα που επαιξαν ειχαν τη δοξα και το παθος αρμυρισμενο μαζι με μας με μια ευωδια φως..
φως που σε τυφλωνει απο την αγαπη τους για το θεατρο..
και αυτο το πηγαινελα που ειχαν και τις ατακες που μας ζητουσαν να πουμε ηταν ακαθοριστο..
στη σκηνη υπηρχαν απλα πραγματα κυβοι και πυργοι σε απαλα γηινα χρωματα..
το καστιν ειχε μονο νεους ηθοποιους και αυτο ηταν ωραιο...
οσο για το τιτλο κοψε το σεναριο ηταν ακριβως οπως και το επαιξαν..
εμεις σαν θεατες που μετειχαμε σαν πρωτη φορα δωσαμε θαρρος στα νεα παιδια που δωσανε την ψυχη τους για ενα ομορφο αποτελεσμα..
γελασαμε με την ψυχη μας  χειροκροτησαμε ασταματητα  και συμετειχαμε  και επανω στη σκηνη οταν μας το ζητουσαν..
και αυτο μας αρεσε πολυ..
ολα τα μελη του θιασου που ενθερμα ζουσαν το ρολο τους αποδιδαν εξαισια την παρασταση.
μια παρασταση ακρως καυστικη και πειστικη ακομα και για μας τους απλους θεατες.
που για μας το θεατρο επιδαψιλευει συγκινησεις..
ηταν απλα μια γελαστη νοτα στο γριζο της ζωης μας ολων μας..
οσο για την αρχηγο του αγαπημενου μας σαιτ..
ηταν ενας αγγελος..
ολους μας υποδεχτηκε με χειραψια αλλους με φιλια αλλους με αγκαλια..
και παντα με ενα καλο λογο σε ολους..
και ενα ωραιο χαμογελο που δεν της ελειπε ποτε..
το δε κρασι και το τσιπουρακι ερεε αφνονα οπως και το γελιο μας μεσα στο στουντιο...
πολλες οι λεξεις για την αρχηγο μας που μας προσκαλεσε με προσκλησι που θελω να γραψω αλλα οι λεξεις  η δεν υπαρχουν η εγω δεν μπορω να τις βρω..
ειχε μια πορφυρη καλοσυνη και απλοτητα μαζι μας..
και τελος αισθανομαι ευγνωμων για τη συμπαρασταση και τη χαρα που μου εδωσε γιατι ετσι αισθανθηκα ανθρωπινα.
ξεφευγοντας απο την πικρη και σκληρη καθημερινοτητα μου.. γνωριζοντας που ειμαι..
και διεκρινα πως με τη πραξη της την προσκληση να με καλεσει και μενα.
πως υπαρχει ελπιδα για ενα καλυτερο μελλον και σε μενα...
ευχομαι στο αγαπημενο μου σαιτ.. παντα τετοια..
σας ευχαριστω..
Ε!

Μαγισσες Φερτε Βοτανα...!!!

---
με ασημια κεντιδια συννεφα στολισαν τον ουρανο.. εδω πανω..
βελουδο μαυρο παντου απλωθηκε εδω στη νυχτα..
και η μερα χαθηκε .. βασιλεψε η σιωπη..
και απο το λιμανι του πουθενα..
το ονειρο μου ανοιξε πανια..
ποθος ανεκπληρωτος και η επιθυμια μου μεγαλη γινεται πραγματικοτητα..
σαλπαρω στη πραγματικοτητα με ροδινο σκαρι..
για ενα μικρο ξεφαντωμα χαρας και ξεγνοιασιας στον ηλιο της αθηνας..
η ελπιδα μου ουριος ανεμος τη ροτα μου ευλογουν.
και το ονειρο μου για την αδεια μου εγινε χαρα μεγαλη..
το ταξιδι μου καλοταξιδο να ειναι και το χαμογελο μου.. να μεθα τους ταξιδιωτες μεσα στο τρενο τις φυγης μου...
ξερω..
βαριες οι ενοιες τους στην καταχνια του υπνου τους..
και εγω εδω να χαιρομαι να γελω να τραγουδω που ταξιδευω..
ουρανια τοξα θελω να βλεπω μεσα απο το τρενο στους ουρανους απο τη χαρα μου..
και εσεις συννεφιασμενοι φιλοι μου ευλογημενοι να ειστε..
που με την παρουσια σας και την προσκληση σας αγαπη σας φερνω μονο..
να βγω στον δρομο απο την μοναξια  και κοντα σας χαρα να δρεψω..
λογια παρηγοριας   να ακουσω τον πονο μου να γιανω..
αποδραση κανονικη θα κανω  στον ερχομο του νεου μηνα κοντα σας λιγο θελω ναμαι.
μαγισσες φερτε βοτανα να τους μαγεψω την αδεια που λαχταρω να παρω θελω.
να περπατω εκει κοντα σας..  εκει να σμιγουν παρον και παρελθον να γινουν ολα ενα θελω..
δεν θελω να φοβαμαι της μοιρας μου τα γραμμενα..
τρεχω να προλαβω στην ωρα μου  ναι !! θα ειμαι εκει..
και οταν η ευχη μου απο καρδια εχει γινει..
λενε πως βγαινει αληθινη..
και εσυ μικρη μου μαγισσα ευλογημενη νασαι...
θα σε κερνω στη σκεψη μου με την ελπιδα...
να σε δω..
μαγισσες φερτε βοτανα τις συμπηγαδες εδω πανω να περασω..
και το κρυφο μου ονειρο κοντας σας να ξαναγεννιεται θελω..
ευχομαι εκει στο μαβι να ανταμωσουμε και...
και εσυ μικρη μου μαγισσα..
το δακρυ σου σκουπισε.. και κανε για μενα μια ευχη..
να ειμαι εκει την κυριακη..!!
μαγισσες φερτε βοτανα εδω τους αλητες να πλανεψω..
την κυριακη εκει κοντα στους φιλους θελω.. ναμαι..
ερχομαι..!!
Ε!

παιχτης της σιωπης.. εμενα δεν μου γραφει κανεις...!!

---
παιχτης της σιωπης ..
και μενα δεν μου γραφει  κανεις..
τι παιχνιδι παιζουμε..?
λατρης της φυγης.. και εγω περιμενω μια μερα να φανεις..
οτι και να κανω ... παλι δεν σε φτανω..
στα δινω ολα.. ομως θελεις κατι παραπανω..
εισαι μια συνηθεια..
μια απο τα ιδια.. η θα ρθεις να με δεις..
η θα φυγω πια στα αληθεια..
πεσμου το καλυτερο σου ψεμα..
και βαλε τα δυνατα σου  στο τερμα..
να μου γελασεις το μυαλο.. σε εχω αναγκη σε παρακαλω..
για να μην καταλαβω πως σε χανω..
τον ανοητο κανω..
πεσμου ακομα ενα σου ψεμα..
που δεν μοιαζει με κανενα..
ασε στην ακρη και στην τυχη.. ενα ακομη παραμυθι..
σαν μικρη προσευχη το ονομα σου..
στα χειλη μου πιανω..
εχω εμπιστευτει την καρδια μου στα χερια σου πανω..
ενα φως ανοικτο βρηκα μεσα στη νυχτα του κοσμου..
μην μου κανεις κακο την αγαπη σου δωσμου...
τι παιχνιδι παιζουμε..
παιχτης της σιωπης..
και μενα δεν μου γραφει κανεις..
Ε!

εφυγες..ε..?? καλα εκανες..!!

--
τι με νοιαζουν οι ερωτες τωρα πια..
τι με νοιαζουν..
ηρθαν και εφυγαν οπως οι ανεμοι στην καταιγιδα..
αστραψαν και βροντησαν οσο κραταει μια μπορα..
ηρθαν και αλωσαν την καρδια μου ετσι για το τιποτα..
ο κυριαρχος ερωτας..
που τον αποθανατισα μεσα απο τα τραγουδια σου..
και τον πυρπολησα μεσα απο την σκεψη μου..
ηρθε και με αγγιξε ..
με θαυμασε...
και καποιοι με εστησαν και συμβολο.. θυμαμαι..
και τωρα..
ο ερωτας μου ηταν κομπαρσος στο θιασο της ψυχης μου..
και εγω διψουσα για μια παρασταση επιπεδου..
τι με νοιαζει ο ερωτας τωρα πια..
τωρα που η αθωοτητα μου εχει πεθανει..
και η αφετηρια της ζωης μου..
ειναι πολυ μακρυα...
ποιος ειμαι εγω..
που τολμησα  ομως να θρεψω ελπιδα.
και ονειρα να κανω για το αυριο ..
ποιος ειμαι εγω που τολμησα ποιητικα να δω τον ερωτα..
και τι ειμαι εγω.. ενα φυλακισμενο νυχτολουλουδο..
που τολμησα και σου ειπα την αληθεια..
στο ειπα.. δε στο ειπα..θα φυγεις..
εφυγες ε..?? καλα εκανες..
σε παραδεχομαι..
και ας μου καρφωσες το μαχαιρι στο στηθος..
και τωρα.. με κυρτωμενη την πλατη μου..
και χαμενη τη σκεψη μου..
να μετρω εδω τον πονο της ζωης μου..
και η πληγη μου να τρεχει ασταματητα..
ψαχνω μεσα στο σκοταδι..
να δω αυτα τα ματια..
που ηρθαν για λιγο και φωτισαν την ελπιδα μου..
αλλα εσυ δεν φαινεσαι πουθενα..
τωρα παλι μονος με πονο και μοναξια...
και τωρα..
πονος και μοναξια να χρονομετρουν τις ασυντροφευτες ωρες μου εδω μεσα..
και να συρρικνωνουν τα ονειρα της υπαρξης μου..
εφυγες ε..? καλα εκανες..
και τωρα μαζι σου..
εφυγε και η ποιηση που τη νυχτα ζευγαρωνε με το ονειρο..
και  εμεινε η σκληρη αληθεια της ζωης μου..
εφυγες ε..?  στο καλο..!!
αλλα  μικρη μου μαγισσα..
φευγοντας να μην παρεις τιποτα..
Ε!

Εδω σε θελω Καρδια μου ηρθε η ωρα να φανεις Δυνατη..!!!

..
ο εαυτος μου..
πεθαμενος κυκνος σαβανωμενος..
πνιγμενος στην ομορφια του σαν τον ναρκισσο..
στην ελπιδα της ματαιοδοξιας..
απομεινα μονος μου η καρδια μου και εγω..
να κανω κυκλους εδω μεσα..
καποτε εγω που γεννηθηκα με την ομορφια μεσα στην καρδια μου.
αφησα την αδικια και το κακο που μου κανανε να σχηματισει ασχημια τωρα μεσα στην ψυχη μου..
εγω που εμεινα εκθαμβος απο την ομορφη ζωη τωρα κλεισμενος με πονο και οδυρμω..
μελαγχολικα τωρα τα λογια μου..
και ολα μου τα γραφτα χρυσοκιτρινα φυλλα εχουν γινει απο τον περασμα του χρονου...
ειναι τοσα πολλα τα χειρογραφα μου που..
θελω να τα δωσω στους αστεγους να τα καινε τωρα το χειμωνα στο δρομο να ζεσταθουν..
αλλα δεν εχω την δυναμη..
υπηρξα γενναιος και τωρα ζω πεθαμενος.
αγωνιστηκα σε ενα στιβο με ανισο αγωνα..
τωρα δεν εχω ονειρα να κεντησω.. ειμαι σιωπηλος  και μονος μου..
περιμενω να ερθει παλι η μερα για να κρυφτω και να γραψω το βραδυ.
θελω να απλωσω τα χερια μου στο φως  να φωναξω  μα η φωνη μου πνιγεται στην αδικια...
καθομαι και μαζευω ελπιδες απο το χθες και τις μουσκευω στο σημερινο μου δακρυ ...
φωναζοντας ..
εδω σε θελω καρδια μου..
ανησυχοι εδω οι στοχασμοι μου παρεα με την μοναξια μου..
και η νοσταλγια μου για τον εξω κοσμο μου σκαει χαμογελο στα ξεροσκασμενα μου χειλη...
φορεσα παλι ας ειμαι εδω που ειμαι το καλο μαυρο πουκαμισο μου...
αυτο που μου πηγαινει ασορτι με τον πονο μου..
κρεμασα στο στηθος μου τον χρυσο σταυρο της ελπιδας..
και μεσα στον πονο μου σιγοτραγουδω...
εδω σε θελω καρδια μου...
Ε!

γιορτη μελισσοκομων σημερα.. θυμαμαι..!!

---
φιλες μου και φιλοι..
σημερα 1η δεκεμβρη που ειναι..
γιορταζει ο αγιος φιλαρετος ο ελεημων...
προστατης των μελισσοκομων..
θυμαμαι οταν ημουν μικρος εκει στο μεσολογγι στο χωραφι μας που ειχαμε τα μελισσια ..
ο πατερας μου και εγω βαζαμε εικονες μικρες του αγιου κοντα στο μελισσι..
αλλα και καπου καπου μεσα στην κυψελη..
για να εχουμε σοδεια πολυ..
αυτο γινοταν καθε χρονο στην γιορτη του..
και οταν η σοδεια ηταν πολυ μοιραζε στη γειτονια μας..
και καθε χρονο στη γιορτη του αγιου πηγαιναμε στην εκκλησια να τον δοξασουμε τον αγιο μας....
και να παρουμε την ευχη του..
και μετα στα μελισσια μας χωρις να δουλεψουμε.
ηταν μερα του αγιου μας..
την θυμαμαι παντα αυτη την 1η δεκεμβρη ..
και το εχω γραψει στο αρχειο μου για να την θυμαμαι παντα...
και σημερα που την θυμηθηκα σας την μεταφερω..
οχι την καλοσυνη του πατερα μου..
αλλα την γιορτη του αγιου μας...
θυμαμαι ακομη που ο πατερας μου ελεγε ...
εχω 50.000 εργατες..
που δουλεβουν για μας..
και ο κοσμος δεν τον καταλαβενε τη ενοουσε ..
και χαμογελουσαμε μαζι..
ευχομαι και του χρονου να την θυμηθω και να την γραψω παλι..
χρονια πολλα σε  ολους τους μελισσοκομους..
και καλη σοδεια..
ευχομαι..
και καλο μηνα..
Ε!