δε βγηκα και απο κανενα φανταστικο ξενοδοχειο πολυτελειας...
η απο κανενα πινακα ζωγραφικο μεσα απο καμμια εκθεση..
απο την αγροτικη φυλακη βγηκα και το παγωμενο μου εκει κελι...
τωρα νιωθω σαν καρφωμενος απο τα ματια της κοινωνιας το σιδερενιο αλεξικεραυνο πανω μου
και το κινδυνο στο κοσμο..
μονολογο μεσα σου με περιφρονηση της ζωης και λεγω δημοσια μεσα απο εδω πως..
,,συνεχιζεται αυτος ο παραξενος κοσμος να διαιωνιζεται..,,
πηρα ενα καφε σε πλαστικο και εκατσα στα μαρμαρινα σκαλοπατια διπλα στην εισοδο στο μετρο..
εκει στη πολυβουη πλατεια του συνταγματος για ωρα πολλη και κοιταγα το κοσμο..
μα μεσα η μνημη μου να ειναι λευκη..
γιατι πριν απο το παρον δε γνωριζα τιποτα..
τωρα μισω το πριν μισω και το ασχημο παρελθον μου..
για το μελλον μου δε ξερω εκει στη στροφη της γωνιας τη θα αντικρυσω..
ισως το μελλον το ιδιο να το ξερει και να με περιμενει στη στροφη...
σε μια γωνια με ενα λουλουδι ας πουμε ποιος το ξερει αυτο....
περπατω κατω στην ερμου που απο κατω υπαρχουν ρευματα πηγες υπονομοι και ποιος ξερει τι αλλο..
επανω απο το κεφαλι μου το χαος με το μεγαλο απατηλο γαλαζιο του ουρανου...
φτανω στο αγαπημενο μου μοναστηρακι και καταλυω στο κορεσμενο απο θυμητικα φαντασματα στο δωματιο του ξενοδοχειο μου..
Ατεγτη με φυλακιζει ακομα η μοναξια μου...
καθισμενος κοντα στο παραθυρο απο συνηθεια της φυλακης να καθομαι κοντα στο μικρο παραθυρακι μου τοτε...
καπνιζω και τοτε κοιταζοντας εξω ψηλα..
αιφνης ο νους μου μου διαγειρει την καρδια ..
λεγοντας μεσα μου
αχ! ποσο θελω να παω να βρω και να δω ολες της φιλες μου που με συμπαρασταθηκαν...
εκει στης δυσκολες μεσα μερες μου...
μα κατι αλλο μεσα στη σκεψη μου τα ανακαλει και λεγει ισως δε κανει να παω..
μα ξερω καλα στη φιλια και στην αγνη αγαπη η νομοτελεια δεν υποκειται..
και ουτε ποτε μπορει να σβηστουν απο τη μνημη μου ολες οι φιλες μου...
και ας λαμπει μεσα μου θεικη η ειρωνια λεγοντας οτι δεν υπαρχουν οταν θελεις κατι να κανεις..
νομοι αναποδραστοι...
ελευθερη καλημερα ...!!
Ε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου