ναι εκανα λαθος.. τσαλακωθηκα...

..ναι τσαλακωθηκα..
λυπαμαι που ακομα δε γιατρευτηκα.
λυπαμαι που φωναζα το ονομα σου..  μεσα στον πονο μου..
μην τρομαξεις..
δεν ειχα καμμια απολυτως προθεση.
ξερω θα περασει ο καιρος και θα καταλαγιασουν οι πονοι μου.
θα φυγει απο τα ματια μου το ονειρο..
αλλα θα φυλαξω ευλαβικα φιλη μου αυτο που στην καρδια μου παλλεται..
με σφιγμους ασταθεις και με ματια κλαμμενα.
θα σε φυλαξω ευλαβικα αυτη τη λιγοστη τροφη της ψυχης μου.
και αν οι νυχτες μου ειναι πληγωμενες και γεματες εφιαλτες.
και ας τριγυρνω τωρα στους αδειους διαδρομους εδω στο νοσοκομειο  ζητιανευοντας κατι..
τσαλακωμενος απο αυτο που εγινε δεν λυπαμαι για αυτα που σου εγραφα..
λυπαμαι που σαν ηλιο σε θαυμαζα και σαν φεγγαρι ολογιομο..
και μεσα απο  το πληθος σε ξεχωρισα αυτο λυπαμαι.
τσαλακωμενος απο ολα αυτα  τωρα λυπαμαι που ακομα σε θυμαμαι...
τωρα οι λεξεις μου ποτισμενες δηλητηριο ειναι και δαγκωμενες απο το τσαλακωμα μου..
πεσμου μικρη μου μαγισσα ..
τι σου χρωστω..
θελω να σε ξεχρεωσω...
ξερω δεν φτανει μια συγνωμη..   θελω..
να φυγει απο μεσα μου το δηλητηριο και να αναπαυση τις πληγες μου.....
να μην με τυραννουν τις νυχτες μου τα λαθη..
τωρα με τη ψυχη μου χαμενη μεσα στη νυχτα..
και το νου μου σκορπιο εκει στα λαθη μου.
δεν ειμαι τιποτα αλλο απο ενα τσαλακωμα..
μια σκια..
και ομως πονω..
ναι τσαλακωθηκα.. χωρις να το θελω..
ποσο μεγαλο μπορει να ειναι ενα λαθος..
και ποσο φτωχικη μια..
συγνωμη...
μου λες....
ναι εκανα λαθος το παραδεχομαι..
τσαλακωθηκα..
Ε!