Ακαριαιος Θανατος η Φυγη σου..

 Να ξερεις..
Ολες οι σκεψεις μου προσπαθουν να αποτυπωσουν κατι αφηνοντας πισω την αιωνια φωτια που εχω για σενα..
που γεννηθηκε μηνες τωρα πριν με παρασυρει..
το ξερω ειναι ανοητο να αντισταθω..
θα εσπαγα σαν ενα ασημαντο καλαμι..
παραδινομαι  ομως διχως σκεψεις για μια ισως ομορφη παρουσιαση σου παλι..
ενω πλησιαζει η κορυφωση της αγωνιας μου για  να σε δω παλι εδω..
ως τοτε ο ιδρωτας μου δεν αφηνει σημαδια πανω μου..
θα μπορουσα ομως να εχω περασει απο τα ματια σου χωρις καν να με δεις..
αν δε σε ειχα κοιταξει τοτε..
αν δεν ειχες ερθει εδω να μου γραψεις..
η πορεια τωρα της φυγης σου αναποφευκτα επιταχυνομενη ειναι..
ξερω επισης το τελος για μενα ειναι προδιαγραμμενο..
Πτηση  μα και Συντριβη μαζι..
κοιταζοντας την φωτογραφια σου  που μου εστειλες τοτε σκεφτομαι ποσο ματαιη κινηση θα ηταν..
να σου αντισταθω..
αρνουμαι ομως στην επελευση των φυσικων νομων..
οι αριθμοι ανεξηγητα και παντα στεγνοι ειναι..
κομμενες οι αναπνοες μου τωρα που σου γραφω εδω μεσα μα με
πονουν σαν τα ονειρα...
η μοιρα μου και αυτη
 ισως να ειναι μια επινοηση αλλα οι θεοι μακρινοι νομιζω ειναι..
η κορυφωση μου ομως ειναι ενεργη παντα εδω μεσα που ειμαι..
αναμεσα σε κυκλους ηρωων και στιχους  θνητους πλησιαζει η ανασα σου και η ομορφη παντα παρουσια σου..
αν με αφησεις θα ειναι η θηλια μου ενας ακαριαιος θανατος..
κλεινω τα ματια μου και περιμενω να ερθεις και να μεινεις παλι κοντα μου..
το λιμανι μου ετοιμο ειναι και σε περιμενει να σε δεχθει..
ισως μικρο και ασημο μα παντα ετοιμο..
δεν ξερω την εκβαση της αγωνιας μου που εχω..
φωναζω μονος μου το ονομα σου..
ισως για να νικησω την ενταση που εχω μεσα μου δεν ξερω..
ξερω πως ισως ποτε δε θα μπορουσα να σου αντισταθω..
γιατι παντα ησουν μεσα μου ησουν κοντα μου..
 τωρα που εφυγες  μου ειναι αδυνατο να κλεισω την πορτα..
αφου την αδυναμια μου τη ξερεις..
σε περιμενω  παντα να γυρισεις..
Μαγισσα μου..
Ε!